Τι ειν'η πατριδα μας?(θα σου'λεγα τωρα...)

Οχι λοιπον.

Δεν ειμαι περηφανη που ζω σε μια χωρα που περιμενει χρυσα μεταλλια απο τους αθλητες της,αλλα δε δινει φραγκο για να στηριξει τον αθλητισμο.

Που κατακαιει τα δαση της χωρις να την απασχολει το σημερα των κατοικων της και το αυριο των παιδιων τους και το μεθαυριο των εγγονιων τους.

Που νεκρωνει απ'τα χιονια,τις πλημμυρες,τον καυσωνα και την αλλη μερα ξεχναει και οταν αυτα ξανασυμβουν ανακαλυπτεις πως ζεις τη μερα της μαρμοτας ξανα και ξανα και ξανα,με το παρελθον να εχει αποτυχει να επιτελεσει το μονο ρολο του:να προσφερει εμπειρια και γνωση για να εισαι προετοιμασμενος για την επομενη φορα...

Που ο "συμπολιτης" μου ανοιγει το παραθυρο του αυτοκινητου του και αδειαζει το τασακι του στην ασφαλτο.
Και μετα απο λιγο θα παρκαρει μεσα στη μεση του δρομου"για 2 λεπτακια"για να κανει τα ψωνια του-παρει τη γυναικα του-παρει τσιγαρα-ξεφορτωσει ψωνια χωρις να σκεφτεται το μποτιλιαρισμα που ΑΥΤΟΣ δημιουργησε(αλλα εχει ετοιμο το ενα δαχτυλο στην κορνα και τα αλλα πεντε απλωμενα αν του κανει καποιος αλλος το ιδιο).

Που τα ονειρα των κατοικων της εχουν διαμορφωθει απο την τηλεοραση και τα εντυπα εξυπνων-δυστυχως-αλλα βαθια διεφθαρμενων υποκειμενων τυπου Κωστοπουλος(αυτο το ΚΛΙΚ εκανε μεγαλη ζημια...)και των μιμητων τους σε"το νοημα της ζωης ειναι να γινω διασημος-μοντελο-τραγουδιστης-ηθοποιος-συζυγος επιχειρηματια και να του τα τρωω-επιχειρηματιας και να κυκλοφορω πιπινια-διασημος-πλουσιος-διασημος...και να με ζηλευουν ΟΛΟΙ".

Που αν συμβει κατι καλο και σωστο,99,9% φορες οφειλεται σε προσωπικη προσπαθεια-φιλοδοξια-φιλοτιμια-ηρωισμο και οχι στο κρατος(κιας προσπαθει"η Πολιτεια" να τα καρπωθει ως δικα της).

Που εκατσα μπροστα στο ταξι τις προαλλες,εβαλα ζωνη,και ακουσα τα εξ'αμαξης απο τον ταριφα(αφου πρωτα με ρωτησε αν ειμαι ξενη η αν εχω ζησει πολλα χρονια εξω).

Που κανενας δεν κοιταει μπροστα,το μελλον,αλλα πισω-τον κωλο του.

Οχι,δεν ειμαι περηφανη.Τουναντιον...

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ.