Μακαρι...

Το βραδακι ειχα δουλεια στο κεντρο και κατεβηκα με το αμαξι.
Η συνηθισμενη οδυσσεια(Ιλιαδα θα της ταιριαζε καλυτερα,περι πολεμου μιλαμε):παρκιν.Εψαχνα,εψαχνα,εψαχνα,ειχα αλλα 5 λεπτα διαθεσιμα να βρω κατι και μετα θα ηταν σιγουρο οτι θα αργουσα στο ραντεβου μου.Στην απελπισια μου το χωνω μπροστα σε κατι καδους,και προσευχομαι να μην εμφανιστει φορτηγο(που δε θα χωρουσε με καμμια Παναγια)και μου το παρει ο γερανος...
Εκει που αγωνιζομαι να το κολλησω οσο πιο πολυ γινεται και με κινδυνο να το χαραξω,ακουω εναν κυριο απ'εξω να ρωταει"θες να παρκαρεις;"Κατευθυνοταν προς το αυτοκινητο του,παρκαρισμενο λιγο πιο περα.Δεν καταλαβα σε ποιον το ρωταγε,αλλα μαλλον σε μενα απευθυνοταν,καθως ειχα αναμμενα τα αλαρμ και ο απο πισω μου φαινοταν οτι θα εφευγε ευθεια.Κινητοποιηθηκα να παρω θεση.Δυστυχως ημουν πιο μπροστα απ'το στενο που ηταν αυτος.
Και τσουπ! χωνεται ενας παλιοκαθικης και μου τρωει τη θεση,ενω ΒΛΕΠΕΙ ΤΑ ΑΝΑΜΜΕΝΑ ΑΛΑΡΜ...
Βριζω αδυναμα"ε ρε τον μαλακα"αλλα αποκαμωμενη απο τις κακουχιες του τελευταιου 10ημερου,αντι να πεταχτω εξω και να μαλλιοτραβηχτω,αρκουμαι να κοιταξω λυπημενα προς τη χαμενη θεση και ξαναγυριζω στους καδους μου-η ψυχολογια μου οχι καλυτερη απο το περιεχομενο τους...
Εκει που καθομαι με το ματι ολο κατηφεια,ενα χερι μου χτυπαει το τζαμι
-Θελετε να παρκαρετε;
Μια χαμογελαστη κοπελα.
Την ειχε παρει το ματι μου να ζουζουνιαζεται με το φιλο της παραδιπλα,οσο ο αλλος μου'τρωγε το παρκιν
Και συνεχιζει-σας ακουσα πριν που σας πηραν τη θεση.Εγω φευγω σε δυο λεπτα,αν θελετε περιμενετε να παρκαρετε.

:-)))))
Χαμογελο ως τ'αυτια

-Σ'ευχαριστω παρα πολυ!

-Πηγαινετε πιο πισω,μη σας το πιασουν παλι!


Λες να αλλαξε η τυχη μου;

Η γυρισε ο Ερμης,που ηταν αναδρομος το πρωτο δεκαημερο;