Μηπως ν'αρχισω να παιρνω λεωφορειο;

Εκει που λεω θα σταματησω να γραφω ιστοριες δρομου,ολο κατι γινεται,μια καλο,δεκαπεντε κακο,και να'μαστεεεε...

Κεντρο,ΠΑΛΙ ψαχνω παρκιν κιεχω 10 λεπτα στη διαθεση μου.
Διαθεση:καλη εως εκεινη τη στιγμη.
Απ!Λιγο ελειψε να μην το δω!Θεση,Θεση,ΘΕΣΗ!!!
Αναβω αλαρμ,και σταματαω.
Και σταματαει το πισινο μου ημιφορτηγακι κολλητα πισω μου.
Περιμενω.Θα κανει οπισθεν,δεν μπορει.
Μπορει.Στεκεται κοκκαλο.
Περιμενω,τιποτα.
Ανοιγω παραθυρο:
-Θα κανετε πισω να παρκαρω;
-Που να παω;(γυναικα)
-Πισω!
-Δεν μπορω,ειναι αλλοι πισω μου
ΦΦΦΦΦ
Κατεβαινω.Οντως εχει αλλους δυο τρεις που εχουν κολλησει κιαυτοι πανω της.
-Καλα αφου ΒΛΕΠΕΤΕ τα αλαρμ,γιατι ηρθατε και κολλησατε πανω μου;;
-Δεν τα αναψες εγκαιρα..
-Δεν ξερω τι θα γινει,εγω ΔΕΝ ΤΟ ΚΟΥΝΑΩ ΑΠΟ ΔΩ.
-Ε βαλε κατι να πιασεις τη θεση κι ελα μετα.
Απλουστατο,πως δεν το σκεφτηκα μονη μου,χμ,για να δουμε,ενα περιοδικο εχω στο πισω καθισμα,ενα κουτι χαρτομαντηλα αυτοκινητου κιενα πλαστικο μπετονακι στο πορτ-μπαγκαζ,φτανουν αυτα υποθετω,η να βαλω και τη ρεζερβα;
ΜΑ ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΑΤΟΜΟ;;;;;;

ΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ!!!!!
Παω στους πιο κατω
-ΚΑΝΤΕ ΛΙΓΟ ΠΙΣΩ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ,ΛΙΓΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΧΩΡΕΣΩ!
Τιποτα.Στρατιωτακια αμιλητα,ακουνητα,αγελαστα,καναν οτι δε με βλεπουν.
(Ειμαι ΣΙΓΟΥΡΗ οτι καποιο απ'αυτα τα καθικια,αν οχι ολα, εποφθαλμιουσε τη θεση-κοροιδο ηταν να με διευκολυνει;γρρρρρ..)
Απο κει και περα τα πραγματα ειναι λιγο συγκεχυμενα στο μυαλο μου.Θυμαμαι να φωναζω"δε φευγω απο δω παει και τελειωσε",να κορναρουν οι απο πισω,να'χει βγει κιενας απ'το μαγαζι απεναντι και να προσπαθει να με πεισει...
Εκει που στεκομαι με τα ποδια στυλωμενα κατω σα σκυλι που προστατευει το κοκκαλο του και περιμενω κιεγω δεν ξερω τι,η κυρια καταφερνει και κανει κατι ποντους πισω.Μπαινω μεσα κιαρχιζω την υπερπροσπαθεια αλλα ηταν πολυ στενα-κοπαναω κατι καδους,κοπαναω τον καθρεφτη σ'ενα σιδερο,"βρε πουλακι μου θα πεσεις πανω στα καγκελα"(η απο πισω αγωνιωντας),κοπαναω οντως πανω στα καγκελα,κορνες,ξανα μπρος,ξανα πισω,γκντουπ!"τωρα χτυπησες εμενα!"(η απο πισω απελπισμενη),ΜΠΙΙΙΙΙΠ!!!!απο πιο πισω..

Παρτο αποφαση:δε γινεται...
Με καρδια πιο βαρια κιαπο 20 αθλητες σουμο μαζι,(και με το δακρυ,οπως παντα,ετοιμο στην ακρη του ματιου-το παλεψα ομως και το εξατμισα πριν κυλησει!)εφυγα,τρεχοντας σαν τρελλη να κανω τον κυκλο μπας και ξαναπετυχω τη θεση αδεια..
ΜΠΟΥΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ,το αλλο με τον Τοτο το ξερεις;
Το 10λεπτο μου ειχε εξαντληθει προ πολλου,κιοταν ειμαι σε τετοια πιεση χρονου,γινεται κατι παρομοιο με αυτο που εκανα τελικα:καθετα πανω σε διαβαση(μισο στο πεζοδρομιο,μισο στη διαβαση)σε κεντρικοτατο δρομο και ταματα στην Παναγια την Γλυκοφιλουσσα να μη με γραψουν...

Δε με γραψανε αυτη τη φορα:-)

(Μια λαμπαδα ισαμε το μποι μου παρακαλω να γραφτει στο βερεσεδοτεφτερο...)