Που πας με τα παπουτσια πανω στο χαλιιιιιι

Αυτο το Σαββατοκυριακο εκανα φασινα.
Τωρα ειμαι στη φαση του περπατειν ξυπολητη και οι καλτσες δε γινονται μαυρες,του εχειν στρωμμενο πεντακαθαρο καινουριο υπεροχο χρωματιστο χαλακι μπανιου χωρις ουτε μιση κοκκινη τριχα πανω,του ανοιγειν κουρτινα και ατενιζειν το παρκο απεναντι μεσα απο το τζαμι,με τα φυσικα του πρασινα χρωματα και οχι καφε γκρι- σκονί.
(Εχμ...κλεινειν κουρτινα και συνειδητοποιειν οτι απο κρεμ εχει γινει μαυρη απο τον καιρο που καπνιζες εσυ και αλλοι κατα καιρους-κατεβαζειν κουρτινα σουμπιτο και χωνειν πλυντηριο)
Γενικα δεν μου αρεσει να κανω δουλειες.Αλλα καθολου.
Βασικα,οχι απλα δεν μου αρεσει.
Προτιμω να με βαλουν να σπαω πετρες σε κατεργο μεσα στο λιοπυρι απο το να σφουγγαρισω.
Οχι,δεν ειμαι βρωμιαρα.Ισα ισα,πολυ το χαιρομαι να μπορω να κανω τσουληθρα με τις καλτσες στο τριζατο μαρμαρενιο αλωνι-πατωμα και να καθρεφτιζομαι ως χορευτρια του holiday on ice...
Αρκει να μου το καθαριζει καποιος αλλος.
Ειναι απλο:θεωρω το νοικοκυριο το υπερτατο χασιμο χρονου.Μια αεναη παλη οπου ποτε δεν εισαι νικητης.Καθημερινη και ματαιη.In fact,το ρητο "ματαιοτης ματαιοτητων τα παντα ματαιοτης"καποια νοικοκυρα πρεπει να το ειπε πρωτη και μετα το βαλανε στην Αγια Γραφη...Μια απελπιδα προσπαθεια χωρις αντικρυσμα,οπου το επομενο δευτερολεπτο που εχεις ξεσκονισει κοιτας και η σκονη αρχιζει ηδη να επικαθεται,σα να εχει αρχισει να χιονιζει απαλα απαλα,και πριν το παρεις χαμπαρι μπορεις να φτιαξεις σκονανθρωπο με μυτη-κλαδακι που μπηκε απ'το μπαλκονι.Οπου μετα το σκουπισμα θα σου πεσει το μπισκοτο στο πατωμα και τα ψιχουλα θα φυγουν προς ολες τις διευθυνσεις-και στην εσοχη κατω απο τα ντουλαπια οπου δεν μπορεις να φτασεις με τιποτα-αλλα ολο και καποια μυρμηγκακια η αραχνες θα βρουν τον τροπο....Οπου αφου εχει πιαστει το νεφρι σου να καθαριζεις τα τζαμια απο καθε λεκε και κουτσουλια και εχεις τριψει επι 10 λεπτα εκεινο το μαυρο σημαδι μεχρι να καταλαβεις οτι ειναι χαρακια και δε βγαινει,θα πιασει βροχη...
Ασε που,μετα την υπερπροσπαθεια και την εισπνοη διαφορων χημικων που σου λενε να μην τα ανακατευεις μεταξυ τους(δεν ξερω τι παθαινεις αλλα θα μαθω συντομα υποθετω)αφου για λιγο χαρω την απιστευτη ατμοσφαιρα που ευωδιαζει χλωρινη με λεμονι,αρχιζει το δραμα:
Τι ειναι αυτο στο πατωμα;Τριχα.Κιαυτο διπλα;Μαλλινο σγρομπαλακι απ'τη μπλουζα μου...Γαμωτη...
Σκυβω,μαζευω αναμεσα στο δεικτη και τον αντιχειρα,πεταω στα σκουπιδια.
Παω να φαω.
Ωπ!Ενα κομματακι φρυγανιας μου'πεσε-σκυβω,μαζευω,παω να πεταξω-"που'ντο,τωρα το ειχα στο χερι,που πηγε ρε γαμωτο"...Αστο,δεν πειραζει-σκρατς!Το πατησα....Γρμφ...Παρω σκουπακι ρουφηξω τριμματα.
Παω στο μπανιο πλυνω χερια"πιτσιλισα με νερα τον γυαλισμενο καθρεφτη γμτ"παιρνω πανι,σκουπιζω"αφηνει λεκε"παω παιρνω ΑΖΑΧ...
Αυτο το μαρτυριο κραταει συνηθως δυο μερες.Μια τριχα στο καθαρο πατωμα δεν αντεχεται.ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ.Χαλαει την αρμονια.Υπομονη.Η ολη ιστορια ειναι μεχρι οι τριχες να πληθυνουν.
Μετα,η ηρεμια της βρωμιας μεχρι την επομενη φορα που θα μπω στο σπιτι μετα τη δουλεια και θα ανακαλυψω οτι δεν εχω που να αφησω την τσαντα μου διοτι ολες οι επιφανειες ειναι καλυμενες απο:ρουχα,περιοδικα,φακελους λογαριασμων,κρεμες σωματος και προσωπου,εφημεριδες,βιντεοκασετες,ντιβιντι,σιντι,πιατα,φλυτζανια του καφε...

(Συνειδητοποιω οτι μετα απο αυτες τις αποκαλυψεις δεν προκειται ποτε να βρω ανθρωπο να με αποκαταστησει...
Το ξεπερνω ελπιζοντας οτι υπαρχουν πολλοι ομορφοι εργενηδες εκει εξω με δικια τους φιλιππινεζα και συνεχιζω)

Στη λιστα μου με τις πιο μισητες δουλειες,το χρυσο μεταλλιο(με δακρυ να κυλα στην ακρη του ματιου κι απ'τα μεγαφωνα να παιζει το "ειμαι η Μαιρη Παναγιωταρα")παει παμψηφει στο........
ΣΙΔΕΡΩΜΑ!!!!!!!
κλαπκλαπκλαπκλαπκλαπ

Καθε φορα που ειναι να σιδερωσω
(διοτι παει μια βδομαδα που εμφανιζομαι με τα ιδια ρουχα στη δουλεια και στην καλυτερη θα νομιζουν οτι εχω γκομενο ο οποιος με εχει φυλακισμενη σπιτι του μονο με χτενα,οδοντοβουρτσα και βρακια,στη χειροτερη οτι εχω εξαρτηθει απο το τζογο και ξημεροβραδιαζομαι στο καζινο,οπου χανω και δεν εχω λεφτα για δευτερη αλλαξια)
γινομαι Κυρος Γραναζης και ονειρευομαι εφευρεσεις που θα αλλαξουν τη ζωη ολων μας,και πρωτης και καλυτερης εμου:
Μια αγαπημενη φαντασιωση ειναι συστημα που σιδερωνει τα ρουχα κρεμασμενα απ'την κρεμαστρα.Με καποιο τροπο τα φουσκωνει σα μπαλονι και τα τσιτωνει,και οταν ξεφουσκωσουν ειναι επιπεδα και λεια,χωρις τσακισεις που τις σιχαινομαι.
(Τι"πως φουσκωνουν;"Δεν την τελειοποιησα ακομα τη μεθοδο...)
Η δευτερη ειναι μια πρεσα που στρωνεις πανω το ρουχο και με μια κινηση σιδερωνεται
(Τι;Υπαρχουν τετοιες;Για να το ψαξω!Αλλα που να την αποθηκευσω..)
Και η τριτη και καλυτερη ειναι ενα συστημα σιδερωματος που περιλαμβανει εναν διμετρο μελαχρινο που σιδερωνει φορωντας ενα τριμμενο τζην και τιποτα απο πανω-να μην ιδρωσει με τοσο ατμο...
Οριστε;
Αντιερωτικη εικονα ενας αντρας με σιδερο;
Μα τι λετε...Φανταστειτε τον να αναδυεται μεσα απο τους ατμους με τη στοιβα τα διπλωμενα σεντονια στα στιβαρα του μπρατσα...

Παει και τελειωσε.Θα βαλω αγγελια..
"ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΣΒΕΤΛΑΝΟΣ,1.85-1.95 ΜΕ ΜΠΡΑΤΣΑ ΚΑΙ ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΣΤΕΓΝΟ ΧΑΜΑΜ.ΚΑΛΟ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ.ΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΣΙΔΕΡΩΣΕΙ 7 ΤΟΝΟΥΣ ΡΟΥΧΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ 24ΩΡΟ(ΜΕΡΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΙΔΕΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΟΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΙΔΙΚΕΣ ΘΗΚΕΣ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗΣ ΑΦΟΡΕΤΑ ΑΠΟ ΕΠΟΧΗ ΣΕ ΕΠΟΧΗ),ΕΞΤΡΑ ΜΠΟΝΟΥΣ..."
(Σιδερο και σιδερωστρα διατιθενται)