Back in the USSR

Σήμερα το πρωί πάλι τα ίδια

Αυτή τη φορά το μακελειό έλαβε χώρα στο χώρο εργασίας.


Σκέψεις διάφορες κολύμπησαν για ώρα μες τη λίμνη του μυαλού μου και μετά όλο και βούλιαζαν μέχρι που τους στέρεψε το οξυγόνο και πνίγηκαν...

Κάποιες απ'αυτές τόσο καιρό το πάλευαν-τι πεισματάρες οι άτιμες-να ζήσουν...πιάνονταν απ'ότι σωσίβιο έβρισκαν πρόχειρο-πίσω μέρη φακέλων λογαριασμών,μικρά τετράγωνα χαρτάκια σημειώσεων...μα μετά χάνονταν στα βάθη μιας τσάντας ή έφευγαν στην πλαστική σακκούλα μαζί με αποκόμματα αποδείξεων και περιτυλίγματα απο τσιχλόφουσκες-σωσίβια αυτές της αντικαπνιστικής εκστρατείας...


Δεν άντεξα να τις βλέπω να πεθαίνουν
Κάτι μέσα μου βροντοφώναξε στ'αγγλικά
"NO MORE UNFAIR DEATH!"


ΟΚ λοιπόν

Ήμουν άδικη απέναντί τους και σκληρή
Λέω να τις ξαναγράφω
όποτε,όσο και αν θέλω

Τώρα πια ξέρω
πως αν θέλω να σταματήσω τη ζωή μου,μπορώ να το κάνω ανεξαρτήτως μπλογκ
κιαν είναι να τη συνεχίσω,μπορω και με μπλογκ!

Κιαν θελήσω να ξανασταματήσω,θα το κάνω!

Δε γαμιέται

Δε χρωστάμε σε κανέναν(εγώ κιο Βασίλης Παπακωνσταντίνου)
ούτε καν στον εαυτό μας

Τώρα ξέρω ως που με παίρνει

Τίποτα δεν είναι όπως πριν

Όλα είναι καλύτερα!