ΘΥΜΟΣ
Δεν ξέρω τι θα μπορούσα να ευχηθώ στην Αμαλία.Τα λόγια μοιάζουν τόσο λίγα...Να ζήσει μόνο.Αυτό.
Ξέρω όμως τι θα ήθελα να ευχηθώ στα καθάρματα που της έκλεψαν τη ζωή:
ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΣΑΝ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ.
Για αυτούς που νομίζουν ότι καθηγητής σημαίνει σώνει και καλά ο πιο μορφωμένος κι έξυπνος και τρέχουν να τους σώσει:
Για να γίνει κάποιος καθηγητής όποιουδήποτε είδους πρέπει να περάσει κάποιες βαθμίδες.Αυτές τις κατακτούν κατά απόλυτη προτεραιότητα οι γιοί,ανηψιοί,μπατζανάκηδες,προστατευόμενοι των ήδη υπαρχουσών κλικών.Αν είσαι ένας γιατρός με όρεξη για διάβασμα,με ταλέντο,εξυπνάδα και ηθική αλλά όχι συγγενολόι στο χώρο,δυσκολεύεσαι από το να πάρεις διδακτορικό ακόμα,όχι να φτάσεις και στο καθηγητηλίκι....Ξέρω γιο μεγαλοκαθηγητή που τελείωσε το διδακτορικό του και έγραφε διδακτικές ώρες πριν ακόμα τελειώσει την ειδικότητά του,ως επιστημονικός συνεργάτης κλινικής(παράνομο για ειδικευόμενο).Παντελώς ΑΧΡΗΣΤΟΣ ως γιατρός.Πώς πήρε πτυχίο;Αφού έδωσε 3 φορές και δεν πέρασε,τον έστειλαν στη Γιουγκοσλαβία απ'όπου τον έφεραν με μεταγραφή.
Τώρα,είναι ήδη λέκτορας...
Ξέρω όμως τι θα ήθελα να ευχηθώ στα καθάρματα που της έκλεψαν τη ζωή:
ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΣΑΝ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ.
Για αυτούς που νομίζουν ότι καθηγητής σημαίνει σώνει και καλά ο πιο μορφωμένος κι έξυπνος και τρέχουν να τους σώσει:
Για να γίνει κάποιος καθηγητής όποιουδήποτε είδους πρέπει να περάσει κάποιες βαθμίδες.Αυτές τις κατακτούν κατά απόλυτη προτεραιότητα οι γιοί,ανηψιοί,μπατζανάκηδες,προστατευόμενοι των ήδη υπαρχουσών κλικών.Αν είσαι ένας γιατρός με όρεξη για διάβασμα,με ταλέντο,εξυπνάδα και ηθική αλλά όχι συγγενολόι στο χώρο,δυσκολεύεσαι από το να πάρεις διδακτορικό ακόμα,όχι να φτάσεις και στο καθηγητηλίκι....Ξέρω γιο μεγαλοκαθηγητή που τελείωσε το διδακτορικό του και έγραφε διδακτικές ώρες πριν ακόμα τελειώσει την ειδικότητά του,ως επιστημονικός συνεργάτης κλινικής(παράνομο για ειδικευόμενο).Παντελώς ΑΧΡΗΣΤΟΣ ως γιατρός.Πώς πήρε πτυχίο;Αφού έδωσε 3 φορές και δεν πέρασε,τον έστειλαν στη Γιουγκοσλαβία απ'όπου τον έφεραν με μεταγραφή.
Τώρα,είναι ήδη λέκτορας...
posted by Aurelia Aurita at
23:11
3 Comments:
Να σου πω τη γνώμη μου;
Σίγουρα η κοπέλα υποφέρει πάρα πολύ αλλά πρέπει να λάβουμε υπόψη μας οτι υποφέρει απο μια ασθένεια ζόρικη,της οποίας υποψήφια θύματα είμαστε όλοι φυσικά.
Ισως όμως ειναι πληγωμενη και έχει σκληρηνει.
Όμως θεωρώ οτι οι γιατροί, πολλοί απο αυτούς κάνουν μεγάλες προσπάθειες για να προσφέρουν στους ασθενείς τους, και δε νομίζω οτι υπάρχει κανείς επαγγελματιας υγείας που χαίρεται με την εικόνα μιας καρκινοπαθούς τριαντάχρονης. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι καλώς η κακως οι ασθένειες ειναι η δουλεια τους απο την οποία πρεπει να πληρωθουν όσο σκληρό και απρόσωπο και αν μας φαινεται αυτό.
Δεν προχώρησα περα απο το τελευταίο post της Αμαλίας, ο καρκινος ειναι κατι που με τρομαζει - αλλωστε αφορμη για να ξεκινησω το blog μου στάθηκε ο θανατος μιας συμμαθήτριας μου απο αυτη την ασθενεια, ένα χρόνο πριν, στις 21/4/06.
Όμως θελω να πιστευω οτι οι γιατροι μας στεκονται πολλες φορες απεναντι απο το συστημα που τους ρημαζει καθημερινα την ψυχολογια, και διπλα στον ασθενη τους.
Ελπίζω να μη βρεθώ ποτέ - ή έστω σύντομα -στη θέση να το διαψεύσω εκ των έσω.
Χαιρετισμούς!
By
Live!News, at 12:21 AM
Λουκία μου
Καταλαβαίνω πως δε θέλεις να απογοητεύεσαι και καλά κάνεις εδώ που τα λέμε.Κιαλίμονο,ούτε εγώ πιστεύω ότι ΟΛΟΙ οι γιατροί είναι ανίκανοι κιαναίσθητοι.Είναι όμως ΠΑΡΑ πολλοί αυτοί οι τελευταίοι,δυστυχώς.
Το επάγγελμα του γιατρού έχει χάσει προ πολλού την έννοια του λειτουργήματος.Ακόμα και ως ένδειξη κοινωνικού στάτους έχει πέσει,κιέχει μείνει κυρίως το προσοδοφόρον της υπόθεσης.Τα συνέδρια είναι τεράστια παζάρια φαρμακευτικών εταιριών,όπου είναι ζήτημα να υπάρχει ΜΙΑ ενδιαφέρουσα ανακοίνωση μέσα σε 5 μέρες φαγοποτιού,γκαλά και ξεναγήσεων.Για να δοκιμαστούν τα νέα φάρμακα πολλοί"λειτουργοί" αλλάζουν στους ασθενείς τους σκευάσματα με τα οποία πήγαιναν καλά,ώστε να χορηγηθεί το νέο-η εταιρεία τους πληρώνει αδρά,ΑΔΡΟΤΑΤΑ...Να μη μιλήσουμε για την υπερσυνταγογράφηση-μια φορά πήγα για έναν απλό πόνο στην κοιλιακή χώρα(που μάλλον ήταν επειδή έτρωγα πολλά λαχανικά)και μου έγραψε,ο "καλός"γαστρεντερολόγος,ούτε λίγο ούτε πολύ,200 χάπια σε 10 μέρες!
Στους καθηγητές αναφέρθηκα συγκεκριμένα,επειδή στη χώρα μας τουλάχιστον αυτή η ιδιότητα υπόκειται στο νόμο του "κληρονομικού"δικαιώματος.Πώς ήταν παλιά οι δημόσιοι υπάλληλοι;Έτσι κιεδώ,οι γόνοι έχουν έτοιμες θέσεις.Και να ήταν σε όποιο άλλο επάγγελμα,άντε(που όχι άντε,αλλά άντε..).Αλλά όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπινες ζωές,είναι δυνατόν να γίνεται κάποιος γιατρός επειδή έχει να κληρονομήσει το μαγαζί και την πελατεία του μπαμπά και όχι επειδή το θέλει και είναι αποφασισμένος να διαβάζει μια ζωή για να βοηθάει το συνάνθρωπό του;(υπό αυτό το πρίσμα,καλύτερα στα έδρανα παρά στα νοσοκομεία-εκεί τουλάχιστον δε θα σκοτώσουν άμεσα)Και είναι δυνατόν ο αποφασισμένος να διαβάζει μια ζωή να καπελώνεται επειδή ο άλλος φέρει ένα επώνυμο;
Και φυσικά να πληρωθεί ο γιατρός γιαυτό που κάνει.Αλλά να το κάνει σωστά.Όχι να σε ξεπετάξει στο 5λεπτο επειδή λόγω του ότι είναι συμβεβλημένος με τα ταμεία,στην αίθουσα αναμονής γίνεται ανάστα ο Κύριος..
Σε κάποια επαγγέλματα δε χωράει η έλλειψη συνείδησης Λουκία μου,μου είναι αδιανόητο.Στην πυρά.Όλοι τους.Έχει άδικο η Αμαλία να νιώθει όπως νιώθει όταν ξέρει πως αν κάποιοι πριν χρόνια ήξεραν και νοιάζονταν πώς να κάνουν τη δουλειά τους,πιθανόν θα είχε την υγεία της και τη ζωή της;
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο:υπάρχουν και οι καλοί.Που ενδιαφέρονται.Που θα σου δώσουν το καλό για σένα φάρμακο κιόχι αυτό από το οποίο θα τα τσεπώσουν.Που θα ψάξουν από δω και θα ψάξουν από κει,και θ’ανοίξουν βιβλία και θα συμβουλευτούν συναδέλφους..Που θα σε παραπέμψουν αν δουν ότι οι ίδιοι δεν είναι επαρκείς(επιστημονική φαντασία!του έλληνα ο τράχηλος δε σηκώνει να ξέρει άλλος καλύτερα από αυτόν).Που θα είναι αρκετά καταρτισμένοι για να ξέρουν να διαβάζουν την ακτινογραφία και όχι μόνο το πόρισμα.Τους βλέπεις,τους καταλαβαίνεις.Από το πόση ώρα θα ασχοληθούν μαζί σου.Από το πως θα σε αντιμετωπίσουν.Από το αποτέλεσμα.
Πού είναι αυτοί;Μακάρι να υπήρχαν στο Χρυσό οδηγό...Και πάλι όμως,δεν πιστεύω ότι χάνονται.Είναι όπως τα μικρά θεατράκια με την παράσταση-κέντημα,που ενώ περίμεναν 30 άτομα τη βραδιά,βλέπουν ουρές στα ταμεία τους κάθε βράδυ.Γιατί τα καλά νεά μαθαίνονται...από στόμα σε στόμα.:)
Μακρυά από μας,κορίτσι μου...Οι αρρώστιες.Και οι δυνάμει δολοφόνοι μας.
φιλιά
By
Aurelia Aurita, at 1:18 AM
Είμαι άκυρη.
Αυτό μόνο.
Χαιρετισμούς.
By
Live!News, at 11:08 PM
Post a Comment
<< Home