Αντίο,Αμαλία

Αν πίστευα ότι κάτι υπάρχει μετά το θάνατο,ότι κάπου πηγαίνουμε,ότι συνεχίζει ένα κομμάτι μας να υπάρχει ατόφιο όπως ήταν κι όταν ήμασταν εδώ,θα τη φανταζόμουν να περπατάει πάνω στον ουρανό,σκεπτική,κλωτσώντας κάπου κάπου θυμωμένα ένα μαύρο συννεφάκι με το ποδαράκι που της πήρανε και τώρα τό'χει πάλι(γιατί στο "μετά" θα είμαστε όπως ακριβώς εμείς θέλουμε να μείνει για πάντα ο εαυτός μας).Θυμωμένη γιατί θυμάται ακόμα αυτούς που της προξένησαν τόσο πόνο και δυστυχία.Μετά θα θυμάται όλους αυτούς που κάνανε και σκέφτηκαν όμορφα πράγματα γι'αυτήν και θα χαίρεται.Και μετά θα πηγαίνει να παίξει με άλλες ψυχούλες και θα ξεχνιέται,μόνο θα της λείπουν ώρες ώρες αυτοί που αγάπησε εδώ κάτω,αλλά όσο κιαν τους νοσταλγεί δε θα βιάζεται καθόλου να τους συναντήσει.Θα περιμένει υπομονετικά να τελειώσουν τον κύκλο τους εδώ.Κάπου απέναντι βλέπει μια μαυρίλα.Δεν ξέρει τι γίνεται εκεί και δε θα μάθει ποτέ,μόνο ακουστά έχει από μια κουτσομπόλικη παιδική ψυχούλα ότι συμβαίνουν ΠΟΛΥ άσχημα πράγματα...Χαμογελάει με ανασηκωμένη την άκρη του στόματος-ξέρει ποιοί θα πάνε εκεί.Αυτοί δεν το ξέρουν ακόμα.Θα περιμένει όχι και τόσο υπομονετικά να κάνουν τον κύκλο τους εδώ-και θα φοβάται μη στείλουν κι άλλους να τη βρουν πριν την ώρα τους...

Μακάρι να κάνω λάθος και να υπάρχει κάτι και να μην πηγαίνουμε στο τίποτα.Να μη μείνει το πράγμα στο ότι στερήθηκε τη ζωή της κιαυτό ήταν.
Μου φαίνεται τόσο τρομερό να μπαίνω στο μπλογκ της και να διαβάζω"θα σας πω καμμιά μέρα για αυτή την ιστορία"και να ξέρω ότι δε θα έρθει ποτέ αυτή η μέρα(και ξέρω ότι από πίσω υπάρχει ο τρόμος μου κάθε φορά που μου επιβεβαιώνεται το"σήμερα είσαι,αύριο δεν είσαι").Γραπτά σε πρώτο πρόσωπο ενός βασανισμένου ανθρώπου που χθες ήταν εδώ μα που σήμερα δεν υπάρχει πια.Είμαι μακρυά για να πάω να τη χαιρετήσω από κοντά.Ελπίζω να πάει πολύς κόσμος.Ελπίζω να μην πάει κανένας πολιτικός για να τον δείξει η τηλεόραση.Ελπίζω όλα τα σχόλια και όλα αυτά που γράφτηκαν για χάρη της το τελευταίο διάστημα να της έδωσαν έστω και λίγη,μια σταλίτσα,χαρά.

Δεν ελπίζω ότι κάτι θα αλλάξει λόγω όλου αυτού του ντόρου-όσου ήταν-που δημιουργήθηκε.
Δεν πιστεύω ότι στα υψηλά κλιμάκια όλων των εξουσιών βρίσκονται ηθικοί και δίκαιοι άνθρωποι.Αυτοί οι τελευταίοι δεν ανεβαίνουν ποτέ ψηλά γιατί πρέπει να πατάς γερά τα πόδια στη γη για να βλέπεις γύρω σου.Και να πατάς τα πόδια στη γη σημαίνει να παραμείνεις ΑΝΘΡΩΠΟΣ,θνητός δηλαδή.Αυτοί που είναι ψηλά δε βλέπουν-είναι πολύ μακρυά και όλα μοιάζουν πλέον κουκκίδες...Αν και τώρα που το σκέφτομαι,δεν πιστεύω ότι έβλεπαν και ποτέ γύρω τους.Ατένιζαν πάνω,σαν τις κότες όταν πίνουν νερό γιατί είναι αυτοί που μοιάζουν στ'αλήθεια περισσότερο με κότες-είναι αυτοί που τρέμουν περισσότερο από όλους.Κι ελπίζουν ότι πηγαίνοντας όσο μακρυά μπορούν από την αληθινή ζωή θα γλιτώσουν από αυτό που περιμένει όλους μας...-"Αυτά ειναι για την πλέμπα,όχι για μένα,δεν έιναι για μένα η ανωνυμία ούτε η φτώχεια ούτε ο μόχθος ούτε τα προβλήματα ούτε οι αρρώστιες-για μένα είναι το σε ποιό χάι εστιατόριο θα φάω και το να σταματάει η κυκλοφορία για να περάσω ΕΓΩ με τη λιμουζίνα μου,το να έχω αυτά που οι άλλοι δεν έχουν και να αποφασίζω ΕΓΩ για την τύχη τους.Γιατί μόνο έτσι θα ξεχωρίσω απ'αυτούς και θα γίνω παντοδύναμος,ΘΕΟΣ.Οι θεοί δεν πεθαίνουν.Δεν είναι για μένα ο ΘΑΝΑΤΟΣ".

Κάνεις λάθος αρχίδι.Δεν είσαι θεός,είσαι ένα κουράδι πατημένο.Είναι και για σένα.