Cache

….κιεκεί που έχω πιστέψει ότι αντιμετωπίζω με τρελλή επιτυχία τα φαντάσματα και στη φαντασία μου έχω βγάλει σκόρδα και σταυρούς και τα’χω στείλει στον απήγανο,έχω καρφώσει παλούκια σε καρδιές και φυτέψει ασημένιες σφαίρες σε δασύτριχα στήθια

έρχεται μια μέρα της πραγματικής ζωής και κάνω κάτι-ή μάλλον ΔΕΝ κάνω κάτι-και καταλαβαίνω ότι αρχίδια καλαβρέζικα έχω ξορκίσει και κρύβομαι στη ντουλάπα μου όπως πάντα

Όπως παραδείγματος χάρην τώρα,που είμαι ακόμα στο σπίτι-ενώ θα έπρεπε να είμαι στη δουλειά-για να αποφύγω μια ενδεχόμενη τυχαία συνάντηση...


Να δεις που και τον Ιούνιο δε θα πάω στο event...

ΣΚΑΤΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΜΟΥ


Update:λίγες ώρες μετά το ποστ ενώ τρωγόμουνα με τα ρούχα μου για τις μαλακίες μου,τόσο που επεξεργαζόμουν την απεχθή ιδέα να ξανα-καπνίσω,το φάντασμα της αποφευχθείσας τυχαίας συνάντησης με πήρε τηλέφωνο-αμήχανο και λίγο ασυνάρτητο-μάλλον επειδή ανησύχησε από την απουσία μου(να υποθέσω μόνο μπορώ,γιατί από το τηλεφώνημα δεν έβγαλα άκρη-ούτε μέση)
Και λέω τώρα....
ως αρκετά ανώριμο-άρα γνήσια εγωκεντρικό πλάσμα,ασχολούμαι κυρίως με τη δική μου πλευρά του νομίσματος και δεν το σκέφτηκα ποτέ έτσι,αλλά
ΜΗΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ ΜΑΣ;(κι όποιος κατάλαβε,κατάλαβε)