Once a driver,always a driver

Ενω ήμουν έτοιμη να ξεκινήσω για έτι μία φορά να αραδιάζω γκρίνιες και αποστάγματα σοφίας από τη θέση του οδηγού(Άρης Σταθάκης;never heard of him)........κοντοστάθηκα και σκέφτηκα ότι μάλλον παραασχολούμαι με το δρόμο και την ιστορία του-ούτε ο μακαρίτης ο Μάνος Λοϊζος τόση εμμονή πια

(παρεμπιπτόντως,αγιούτο χριστιανοί,μουσουλμάνοι και δωδεκαθεϊστές,τι στον κόρακα κουμπί πατάς για να βάλεις τόνο μαζί με διαλυτικά;έχω δοκιμάσει όλους τους πιθανούς και απίθανους συνδυασμούς,μέχρι τρία μαζί πάτησα-θα το σπάσω το ηλίθιο)

Όχι,δεν είμαι κρυφοεπαγγελματίας οδηγός που έχει πάθει road rage.Απλά η δουλειά μου με στέλνει πολύ συχνά στο κέντρο της πόλης και ως επί το πλείστον παίρνω το αυτοκίνητο για να κατέβω.Και ως επί το πλείστον κάτι θα συμβεί που θα με εκνευρίσει-παρόλα αυτά,το αυτοκίνητο ΔΕΝ ΤΟ ΑΛΛΑΖΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.Ντρέπομαι λίγο που το ομολογώ αλλά δε χρησιμοποιώ πλέον καθόλου μέσα μαζικής μεταφοράς-δηλαδή λεωφορείο,δεν έχουμε και τίποτ’άλλο(το ξέρω B.,είμαι κατάπτυστη).Συνειδητά έχω αποφασίσει εδώ και καιρό ότι έχω μυρίσει αρκετές βρωμερές ιδρωμένες μασχάλες,έχω ανεχτεί αρκετά βρωμερά ιδρωμένα βλέμματα,έχω υποστεί αρκετές χοντρές γιαγιές που στέκονται με την κοιλιά να τρίβεται επίτηδες στη μούρη σου για να αναγκαστείς να σηκωθείς να κάτσουν αυτές-και μου κόβουν την όρεξη να γίνω ευγενική...Σάκοι φορτωμένοι σε εφηβικές πλάτες άφησαν το αποτύπωμά τους στη δική μου πλάτη,μυτερές χάρτινες σακκούλες μου τρύπησαν το μπούτι,έφαγα αγκωνιές,κλωτσιές,μου πάτησαν τα αγαπημένα μου παπούτσια,μπλέχτηκαν τα μαλλιά μου σε δαχτυλίδια,σφήνωσα ανάμεσα σε φυσουνωτές πόρτες,κρεμάστηκα σαν τον Ταρζάν από τη χειρολαβή,στο έλεος του κάθε ραλίστα-οδηγού...μιά φορά ένας μαλάκας λεωφορειατζής ξεκίνησε τόσο απότομα που από όρθια βρέθηκα να κάθομαι στα πόδια ενός μπάρμπα!ευτυχώς δεν παρεξηγήθηκε...Τόσα χρόνια έκανα το χρέος μου της παστής σαρδέλας-απ'εδώ και στο εξής έχω σκοπό να αναπνέω το καυσαέριό μου μόνη μου με τη μουσική μου(που λέει ο λόγος,δε διαθέτω κασετόφωνο στο σάράβαλο,θα πω την ιστορία άλλη φορά)και όχι με παρέα τον κάθε άπλυτο σκορδοχνωτίδη.Τέλος.

Αν ζούσα στην Αθήνα θα ήταν αλλιώς,και το λέω γιατί κάθε φορά που κατεβαίνω,το μετρό και ο ηλεκτρικός είναι η καλύτερή μου!Αλλά αυτά τα τσουληχτά είναι διαφορετικά:έχουν σταθερή ταχύτητα χωρίς το "σταμάτα-ξεκίνα-πέσε πάνω στον μπροστινό-μας έκλεισε παλιαρχίδι γιωταχής παρκαρισμένος και δε χωράμε να στρίψουμε" του λεωφορείου,και είναι τόοοσο γρήγορα που και γεμάτα να είναι,το ανέχεσαι για λίγο διάστημα-μέχρι να προλάβεις να πεις «ζουλήχτηκα»,έχει έρθει η ώρα να κατέβεις.

Μέχρι λοιπόν του αγίου Φούτσου που θα γίνει μετρό και στην πόλη μου,προτίθεμαι να κυκλοφορώ με το Ι.Χ. και να γίνομαι δυστυχώς μία από αυτούς που επιβαρύνουν το περιβάλλον και δημιουργούν μποτιλιάρισμα και χάος και όλα τα κακά.Ναι.

Και να γράφω ιστορίες με άγριες μονομαχίες για το πάρκιν,πολεμικές ιαχές"άντε και γαμήσου μαλάκααααα"και μούτζες που υψώνονται στο ηλιοβασίλεμα...(όλα αυτά σε αργή κίνηση και με μουσική υπόκρουση το σάουντρακ του Braveheart)

Άντε,μ'αυτά και μ'αυτά θα το γράψω το ποστ που σκόπευα κάποια άλλη στιγμή

(θα πω όμως τώρα την ιστορία για το κασετόφωνο του σαράβαλου.Το σαράβαλο λοιπόν κάποτε διέθετε ηχοσύστημα-φτηνό και αρχαίο αλλά ράδιο είχε κιαυτό μου έφτανε
ώσπου μια μέρα ακούστηκε ένα κτόιν και εκτοξεύτηκε στη θέση του συνοδηγού διότι έσπασε το ένα από τα δύο δοντάκια που το συγκρατούσε στη θέση του...Αφού δοκίμασα διάφορες μεθόδους επίλυσης του προβλήματος-κολλητική ταινία-δεν έπιανε στο πλαστικό,συνοδηγός να το κρατάει πατημένο στη θέση του-έτρωγα σιχτήρ μετά από 10 λεπτά,εγώ να το κρατάω πατημένο με το ένα χέρι και με το άλλο να οδηγώ-έτρωγα μούτζα στο επόμενο δευτερόλεπτο-επί ένα χρόνο οδηγούσα στα μουγγά μέχρι που συνέλαβα την καταπληκτική ιδέα να το κολλήσω με Logo...Για ένα μήνα άκουσα όσο ράδιο δεν είχα ακούσει όλο το χρόνο-μετά όμως κάτι συνέβη και σταμάτησε να παίζει και άρχισε να ακούγεται ένα διαπεραστικό ιιιιιιιιιιιιιιιιι,το ξεκόλλησα μα ήταν αργά,είχε μπλοκάρει και μια μέρα που γύρισα το κλειδί στη μίζα και ήταν νεκρό,διαπίστωσα ότι το ιιιιιιιιιιιι προερχόταν από τη μπαταρία μου που φώναζε "ιιιιιιιιιιλίθια με τη logo,βραχυκύκλωσε το σύστημα και σιγά σιγά φαγώνομαι γιαυτό κάθε πρωί αργεί να πάρει μπρος".............:Ι)