Δεν πάμε καλάαααα
Γυρίζω σπίτι μετά τη δουλειά,βγάζω το βρεγμένο μου παντελόνι και τα βρεγμένα μου πέδιλα-παλιοβροχή,εμ,έπρεπε να το προβλέψω,έκθεση βιβλίου στην Παραλία ξεκίνησε,η οποία πάντα μα πάντα σηματοδοτεί την έναρξη της εποχής των μουσώνων στην πόλη-περίοδος που λήγει άμα τη λήξη της έκθεσης.
Τέλος πάντων,βγήκα από τα μουσκεμένα και μπήκα στα στεγνά,μετά ακολουθεί ένα κενό στο χρόνο και ... κάποια στιγμή με πιάνω να κρατάω ένα κουταλάκι στο χέρι και να κατευθύνομαι προς το βάζο με τη ζάχαρη.Τι κάνω με το κουταλάκι;αναρωτιέμαι.Είναι προφανές-πηγαίνω να φτιάξω καφέ.
Το πρόβλημα με την παραπάνω εικόνα είναι ότι,εδώ και πολλάαα πολλάαα χρόνια,πίνω έναν και μοναδικό καφέ τη μέρα:το πρωί που ξυπνάω...
Άφησα αργά αργά το κουταλάκι στη θέση του,σκεφτόμενη την νέα μου καριέρα ως περιστατικό για παρουσίαση σε Παγκόσμιο συνέδριο με θέμα:early onset Alzheimer's
Ετοιμάζω να φάω,ανοιγοκλείνω σκεπτική ντουλάπια και ψυγείο-"τι αφηρημάδα είναι αυτή"-και νταννν,το δεύτερο χτύπημα:το μάτι στην κουζίνα είναι αναμμένο και πάνω βράζει ένα μπρίκι με νερό
...........................................
Μα τον Τουτάτη...ΠΟΤΕ ΓΕΜΙΣΑ ΝΕΡΟ,ΠΟΤΕ ΑΝΑΨΑ ΤΟ ΜΑΤΙ;Δε φέρω καμμία ανάμνηση
Επεισόδια αφηρημάδας είχα στο παρελθόν ων ουκ έστιν αριθμός:έχω πετάξει κουτάλι στα σκουπίδια κι έχω ρίξει την κουταλιά με τον καφέ στο νεροχύτη αντί για μέσα στο ποτήρι,έχω ανοίξει το ψυγείο και αντικρύσει το τασάκι πρώτη μούρη δίπλα στις ελιές,έχω φύγει απ'το σπίτι με το τηλεκοντρόλ στην τσάντα,έχω ανέβει στο λεωφορείο μαζί με μια φίλη κι έχουμε κατέβει χώρια-αυτή στη σωστή στάση κι εγώ στην επόμενη...
Αυτή τη φορά όμως δεν ήταν όπως οι άλλες-εκτέλεσα μια ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΣΕΙΡΑ από πράξεις και δεν το πήρα πρέφα!
Ας μην αγχώνομαι όμως,θα μπορούσε να ήταν και χειρότερα,να τον είχα πιεί λ.χ. το δεύτερο καφέ,και μετά να περνούσα την υπόλοιπη μέρα ψάχνοντας για τα κλειδιά μου που είναι στην πόρτα............:Ρ
Εκτός από τη βιολογική θεωρία που καθόλου δε με συμφέρει,υπάρχει και η άλλη,του θείου Φρόιντ:ρε μήπως ασυνείδητα ήθελα να ξαναρχίσω τη μέρα μου από την αρχή;
Αν θυμηθώ κάτι μαλακίες που έκανα στη δουλειά και που καλά θα ήταν να μην τις είχα κάνει(και να δούμε αύριο πώς-και ΑΝ-θα τις διορθώσω),μάλλον αυτή η εξήγηση είναι πιθανότερη...
Τέλος πάντων,βγήκα από τα μουσκεμένα και μπήκα στα στεγνά,μετά ακολουθεί ένα κενό στο χρόνο και ... κάποια στιγμή με πιάνω να κρατάω ένα κουταλάκι στο χέρι και να κατευθύνομαι προς το βάζο με τη ζάχαρη.Τι κάνω με το κουταλάκι;αναρωτιέμαι.Είναι προφανές-πηγαίνω να φτιάξω καφέ.
Το πρόβλημα με την παραπάνω εικόνα είναι ότι,εδώ και πολλάαα πολλάαα χρόνια,πίνω έναν και μοναδικό καφέ τη μέρα:το πρωί που ξυπνάω...
Άφησα αργά αργά το κουταλάκι στη θέση του,σκεφτόμενη την νέα μου καριέρα ως περιστατικό για παρουσίαση σε Παγκόσμιο συνέδριο με θέμα:early onset Alzheimer's
Ετοιμάζω να φάω,ανοιγοκλείνω σκεπτική ντουλάπια και ψυγείο-"τι αφηρημάδα είναι αυτή"-και νταννν,το δεύτερο χτύπημα:το μάτι στην κουζίνα είναι αναμμένο και πάνω βράζει ένα μπρίκι με νερό
...........................................
Μα τον Τουτάτη...ΠΟΤΕ ΓΕΜΙΣΑ ΝΕΡΟ,ΠΟΤΕ ΑΝΑΨΑ ΤΟ ΜΑΤΙ;Δε φέρω καμμία ανάμνηση
Επεισόδια αφηρημάδας είχα στο παρελθόν ων ουκ έστιν αριθμός:έχω πετάξει κουτάλι στα σκουπίδια κι έχω ρίξει την κουταλιά με τον καφέ στο νεροχύτη αντί για μέσα στο ποτήρι,έχω ανοίξει το ψυγείο και αντικρύσει το τασάκι πρώτη μούρη δίπλα στις ελιές,έχω φύγει απ'το σπίτι με το τηλεκοντρόλ στην τσάντα,έχω ανέβει στο λεωφορείο μαζί με μια φίλη κι έχουμε κατέβει χώρια-αυτή στη σωστή στάση κι εγώ στην επόμενη...
Αυτή τη φορά όμως δεν ήταν όπως οι άλλες-εκτέλεσα μια ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΣΕΙΡΑ από πράξεις και δεν το πήρα πρέφα!
Ας μην αγχώνομαι όμως,θα μπορούσε να ήταν και χειρότερα,να τον είχα πιεί λ.χ. το δεύτερο καφέ,και μετά να περνούσα την υπόλοιπη μέρα ψάχνοντας για τα κλειδιά μου που είναι στην πόρτα............:Ρ
Εκτός από τη βιολογική θεωρία που καθόλου δε με συμφέρει,υπάρχει και η άλλη,του θείου Φρόιντ:ρε μήπως ασυνείδητα ήθελα να ξαναρχίσω τη μέρα μου από την αρχή;
Αν θυμηθώ κάτι μαλακίες που έκανα στη δουλειά και που καλά θα ήταν να μην τις είχα κάνει(και να δούμε αύριο πώς-και ΑΝ-θα τις διορθώσω),μάλλον αυτή η εξήγηση είναι πιθανότερη...
Labels: Κρίση ειλικρίνειας
8 Comments:
Δύο πραγματα εχω να σου πω μεδουσα..
α) Δυστυχως η Εκθεση θα κρατησει ως τις 17/6 οποτε ας αγορασουμε μπολικες ομπρελες και αδιαβροχα, και
β) Θελεις και αλλα να σου πει ο οργανισμος σου για να καταλαβεις οτι θελεις διακοπες? Μηπως αγχωνεσαι υπερβολικα?!
Εν τέλει χτυπα μια αδεια....
Ειναι η λύση στα προβληματα..
By Παρατηρήτηριο Πυλαίας, at 8:25 PM
Δεν είναι άγχος,st...και μακάρι να ήταν τόσο εύκολα τα πράγματα που να λύνονταν όλα με μια άδεια.Δυστυχώς είναι πολύ πολύ πιο πολύπλοκα..
Anyway,χαιρετώ.Ελπίζω όταν επιστρέψω να είμαι σε πιο τσίρφουλ μούντ
By Aurelia Aurita, at 10:17 PM
Τα απλα ειναι και τα πιο πολυπλοκα.
Αλλα εσυ Use the force young padawan, Dark the future is...
By Παρατηρήτηριο Πυλαίας, at 10:33 PM
Πράγματι παράξενο αυτό που περιγράφεις...
Μήπως -λέω μήπως- ο εγκέφαλός σου ήταν πολύ απασχολημένος με το να αναλύει υποσυνείδητα κάτι στο οποίο ήταν απόλυτα αφοσιωμένος;(Τα "δύσκολα" στα οποία αναφέρεσαι ίσως...)
Περιστατικά σαν τα άλλα που αναφέρεις όλοι έχουμε συχνά.
Ειδικά τις τελευταίες μέρες ψάχνω το αμάξι μου απο δρόμο σε δρομο λες κι οταν το παρκαρα ήμουν μεθυσμενη!
Anyway, το Αlzheimer δε σε απειλεί.
:)
ΥΓ: Η αδεια μπορει να μην ειναι η λυση αλλά ίσως είναι μέρος της. (??)
Φιλιά.
By Live!News, at 11:51 PM
Ενδεικτικα αναφερω οτι εψαχνα τα κλειδια του αυτοκινητου μου για 30 λεπτα ενω τα κρατουσα στο χερι μου...
By Παρατηρήτηριο Πυλαίας, at 8:46 AM
Χαλάρωσε, ηρέμησε, ηρέμησε πολύ, κλείσε μάτια, ρίξε τους σφυγμούς και θα σκεφτείς πιο καθαρά το πρόβλημα σου.
Αν και ο,τι χρειαστείς, εδω :)
By FuSmOKer, at 7:49 PM
Luccia@
θα πάρω άδεια ούτως ή άλλως για να πάω στη φίλη που έγραφα σε προηγούμενο ποστ,και στο Ροκγουέιβ-ευελπιστώ ότι η αλλαγή παραστάσεων θα βοηθήσει:)
φιλιά
fu@
ευχαριστώ παιδί μου:)
(στη δική μου περίπτωση καλέ μου,η λύση δεν είναι η χαλάρωση αλλά το αντίθετο-χρειάζομαι κάτι να με τσιτώσει!)
By Aurelia Aurita, at 3:14 PM
Τότε πήγαινε στο Rockwave που λες και σπάστα :)
και κάνα ταξιδάκι, μια χαρά :)
By FuSmOKer, at 6:31 PM
Post a Comment
<< Home