Παγανισμός

Αυτή η κωλογειτονιά που-δυστυχώς,ακόμα-μένω,μέσα στα εκατομμύρια στραβά της,έχει και μερικά καλά...π.χ.όποτε γίνεται γλέντι γάμου στα πέριξ(όπως αυτή τη στιγμή που μιλάμε,στο δρόμο ακριβώς από κάτω),σκάνε μύτη κάτι φο-βε-ροί τύποι με μεγάλα τύμπανα και ταμπούρλα,στέκονται όρθιοι μέσα στο δρόμο και ξεκινάνε να παίζουν με έναν τόσο πορωτικό τρόπο...
που ξυπνάει μέσα σου η μαινάδα,το συλλογικό ασυνείδητο και ο Κρο-Μανιόν μαζί,και θέλεις να βγεις έξω γδυτή,να τρέξεις μέσα στο δάσος ξυπόλητη και να χορέψεις μέχρι να λιποθυμήσεις,με τον ιδρώτα να τρέχει στο πύρινο κορμί σου..(ε,καλά,κόψε κάτι ρε μαέστρο)



Επειδή δάσος δεν έχουμε,βγήκα στο μπαλκόνι με το βρακί κι ένα μήλο στο χέρι και τους έβλεπα.Close enough...




(Υ.Γ.Είμαι σε ψηλό όροφο και το μπαλκόνι είναι χτιστό-όχι τίποτ'άλλο,να μην παρεξηγηθώ.Για μια περσόνα ζούμε :)