Homo carnivorus

Το κρέας δεν είναι η αγαπημένη μου τροφή-ενίοτε όμως,ο οργανισμός μου παθαίνει στερητικό και το αποζητάει όπως ο μεθυσμένος τον κουβά.Αν και έχω πολλάκις προσπαθήσει να πείσω τον εαυτό μου πως είναι ελάφι και του αρέσουν μόνο οι πρασινάδες,περί τις δύο φορές το μήνα ξυπνάει μέσα μου το σαρκοφάγο και απαιτεί πρωτεΐνη-ιδίως αν τύχει να περνάω από χαμηλό μπαλκόνι γειτονιάς όπου η προκομμένη νοικοκυρά ψήνει σουτζουκάκια...

Μέχρι τώρα για τις κρίσεις αυτού του τύπου,είχα τα μπωλάκια της μαμάς και τα Goody's.Μετά,που μπήκα σε φάση ανεξαρτησίας και συνάμα,ωριμότητας,το μπωλάκι αραίωσε τις εμφανίσεις του.Στο ανήσυχο"δε θα πάρεις φαΐ;;;"της μαμάς,απαντούσα μ'ένα περήφανο"όχι,έχω μαγειρέψει".Και μετά πήγαινα στο φαστφουντάδικο.

Τα φαστφουντάδικα όμως τελευταία,έχουν βαλθεί να με καταστρέψουν.Γιατί όλο και περισσότερο το μπιφτέκι τους μοιάζει με λασπωμένη σόλα.


Τι άλλο μένει λοιπόν;


Να μαγειρέψω.ΚΡΕΑΣ!Ποιά,ΕΓΩ!


Το μεγαλύτερο πρόβλημά μου είναι πως σιχαίνομαι να βλέπω το ωμό κρέας.Κόκκινο.Μαλακό.Με αίματα.Με κόκκαλα.Δεν το συζητώ καν για αυτά που διατηρούν την αρχική μορφή του ζώου-κοτόπουλα,κεφάλια με μάτια κτλ.Βοήθεια!

Οπότε,τι είναι αυτό που απέχει περισσότερο από το πρωτότυπο;Εύκολο:Ο ΚΙΜΑΣ.

Είπα λοιπόν στη μαμά(...)να μου αγοράσουν κι εμένα λίγο κιμά όταν πάνε να πάρουν γι αυτούς από το αξιόπιστο κρεοπωλείο της γειτονιάς.
Εγώ μια κουβέντα είπα,αυτή το πήρε ζεστά και μου αγόρασε την άλλη μέρα.Γρήγορο πιστόλι.
Ρώτησα πόσο καιρό κρατάει στην κατάψυξη,μου είπαν μήνες,ησύχασα.

Πέρασαν μήνες.Κάθε φορά που άνοιγα να βγάλω παγάκια,η αγχωτική σακκούλα ήταν εκεί και με κοιτούσε με επικριτικό ύφος."Αυτό είναι που ωρίμασες;Αααχ...Έχει δίκιο η μάνα σου πως δεν υπάρχει περίπτωση να βρεις άντρα που θα κάτσει να τον ταΐζεις ντελίβερι"...

Από χθες λοιπόν πήρα την απόφαση πως αυτή η Κυριακή θα ήταν η Κυριακή της Απόκρεω για τούτο το έρμο σπίτι.Μέχρι και τριμμένη φρυγανιά και μαϊντανό αγόρασα απ'το σούπερ.Δεν είχα άλλη δικαιολογία.The time had come.Θα έφτιαχνα μπιφτέκια.

Χρειαζόμουν μια συνταγή,οπότε έψαξα στο ιντερνετ,όπου βρήκα 1500.Το κακό είναι πως μεταξύ τους υπήρχαν μικροδιαφορές,π.χ.η μια έλεγε ξύδι,η άλλη όχι.Η μια έλεγε,ψωμί,η άλλη φρυγανιά,η άλλη γάλα,η άλλη φύλλα δάφνης,η άλλη ρίγανη,η άλλη μόνο κρεμμύδι,η άλλη και σκόρδο.
Αφού είχα και σκόρδο και κρεμμύδι,περισσέματα από μιαν άλλη απόπειρα ωριμότητος(φακή),είπα να βάλω και τα δυο.

Άλλο πρόβλημα:πόσος είναι ο κιμάς που έχω;Οι συνταγές πάνε ανάλογα με την ποσότητα,και ζυγαριά δεν έχω.
Αποφάσισα,τελείως αυθαίρετα,πως είναι μισό κιλό.


Τον έβγαλα από βραδίς(τό'χε επισημάνει η μαμά)για να ξεπαγώσει,και μετά τον ξέχασα.Μέχρι σήμερα το πρωί που πήγα να φτιάξω τον καφέ μου και είδα τη σακούλα μέσα στο νιπτήρα.


Τη σήκωσα στον αέρα.Η άμορφη,κοκκινοκαφέ μάζα επέπλεε μέσα σ'ένα αιμάτινο ζουμί



Γεμάτη αηδία,το ξανάφησα κάτω.Ήπια τον καφέ μου,βγήκα πήρα τις εφημερίδες μου,και μετά από καμμιά ώρα,πήρα βαθιά ανάσα και ξαναπλησίασα το νιπτήρα.

Έχυσα το ζουμί και πέταξα τη μάζα σ'ένα βαθύ μπωλ(μια σαλατιέρα-είναι το πιο βαθύ που διαθέτω).Δυστυχώς δεν ήταν όσο βαθύ θα ήθελα-ακόμα το έβλεπα.Κόκκινο ζουμί άρχισε να μαζεύεται πάλι γύρω από τη μάζα.

Για άλλη μισή ώρα βρήκα διάφορες δουλειές να με κρατήσουν μακρυά από τον πάγκο.Τελικά,ξαναπήγα κοντα και είπα αυστηρά"τέρμα τ'αστεία!Άντε,τελείωνε!"στο παραμορφωμένο είδωλό μου πάνω στη βρύση

Μάζεψα γύρω γύρω τα υλικά.Θυμήθηκα απ'την προηγούμενη φορά με τα κρεμμύδια και τα σκόρδα,πως τα χέρια μου βρωμούσαν για μια βδομάδα παρά το ότι τα έτριψα μετά με ό,τι μπορεί να βάλει ο ανθρώπινος νους:κατακάθι τούρκικου καφέ,λεμόνι,σόδα,με την ανάποδη πλευρά ενός κουταλιού(το μέταλλο λέει πως διώχνει τη βρώμα),παπάρια.Τίποτα δεν έγινε μέχρι να περάσει ένα δεκαήμερο και να αλλάξω δερματικά κύτταρα.
Οπότε τώρα,ήμουν προετοιμασμένη.Φόρεσα κάτι διαφανή πλαστικά γάντια(νομίζω από μια βαφή μαλλιών μου είχαν ξεμείνει στο συρτάρι),πήρα και τον τρίφτη κι άρχισα.

Πολύ σύντομα τα πάντα χάθηκαν πίσω από κύμα δακρύων,συνέχιζα παρόλα αυτά μέχρι δια της αφής να νιώσω πως το κρεμμύδι εξαφανίστηκε.Μετά,ψαχουλεύοντας,έπιασα το σκόρδο.

Το σκόρδο περιέργως,δεν συμπεριφέρθηκε τόσο καλά με τον τρίφτη όσο το κρεμμύδι.Μέσα από τη θολούρα διέκρινα πως αντί να έχει περάσει απ'την άλλη πλευρά σε ρινίσματα,ήταν ακόμα στο χέρι μου,αλλά είχε γίνει σαν μαλλιαρό.Αντιθέτως,οι άκρες από τα πλαστικά γάντια είχαν τριφτεί μια χαρά.


(γκριμάτσα"μου ρίξανε μια σαμπανιέρα παγάκια στην πλάτη")


Άφησα τον τρίφτη κι έπιασα ένα μαχαίρι.Για τα κομματάκια πλαστικού αποφάσισα να μην ανησυχήσω τώρα,αλλά το βράδυ που θα με τρέχουν στα επείγοντα.

Έκοψα όπως όπως το σκόρδο,έβγαλα τα γάντια και πέταξα μέσα στη σαλατιέρα και τα υπόλοιπα υλικά,παίρνοντας την αυθόρμητη απόφαση να μην μετρήσω ποσότητες αλλά να τα βάλω με το μάτι,όπως κάνουν οι έμπειρες μαγείρισσες.
(Ο πραγματικός λόγος που επένδυσα στην τύχη του πρωτάρη ήταν πως βιαζόμουν να τελειώνω γιατί βαρέθηκα)

Έβαλα ένα βιολογικό αυγό,φρυγανιά-με το μάτι-,ρίγανη,ξύδι,αλάτι πιπέρι όλα με το μάτι.Κι άρχισα να ζυμώνω.Θυμόμουν πως η συνταγή έλεγε ζύμωμα για 15 λεπτά.

Στο 10λεπτο,κάτι δεν μου πήγαινε καλά...Είχε τύχει να δω κάποιες φορές κιμά ζυμωμένο,και κάτι διαφορετικό υπήρχε,μα δεν μπορούσα να εντοπίσω τι...Το χρώμα ίσως;..


Νταν!Ξέχασα το μαϊντανό!


ουφ γμτ,πλύνε χέρια πάλι,ψιλόκοβε,λέρωσε το σύμπαν...


Έριξα και το μαϊντανό και συνέχισα μέχρι που έληξε το τέταρτο.Στη διάρκεια του ζυμώματος,όλο και κάτι έβγαζα από το μείγμα-κλωνάρια μαιντανού και ολόκληρα αγκωνάρια σκόρδου.Όταν ήμουν μικρή,έτσι κι έβλεπα έστω και μια σταλιά πρασινάδα να ξεχωρίζει μέσα στο μπιφτέκι μου τό'φτυνα,και τώρα ήταν γεμάτο από ξένα σώματα μεγάλα σα κοτρώνες.Έβγαζα,έβγαζα,ελπίζω να μην τα έβγαλα όλα κι έμεινε σκέτος ο κιμάς!

Λέω"ελπίζω",ενεστώτα,γιατί τώρα που γράφω ακόμα δεν τελείωσα,το άφησα μέσα στο ψυγείο για μια ώρα,όπως λέει η συνταγή.

Ψάχνοντας να δω πόση ώρα και σε πόσους βαθμούς πρέπει να τα ψήσω,ξαναδιάβασα τα υλικά.

Ναι,όντως λέει "ρίγανη".

Μόνο που...λέει να την πασπαλίσεις ενώ τα ψήνεις,πάνω στα μπιφτέκια και τις πατάτες!


Εγώ που την έβαλα ΜΕΣΑ στον κιμά;Κι έβαλα και μπόλικη,με το μάτι,μη χέσω...



Θεέ μου...



Τι θα βγει;


Το χειρότερο είναι,πως θα έχω επισκέψεις που θα έρθουν αφάγωτες!Θα μυρίσουν το ριγανομπίφτεκο με τα κομματάκια πλαστικού,θα πουν"μμμ,τι καλό έφτιαξες;",κι εγώ θα πρέπει να είμαι ευγενική και να τους φιλέψω!


Με βλέπω στη φυλακή,σαν εκείνη με τα τηγανόψωμα...




Update 1

Τζάμπα ανησυχούσα.ΔΕΝ ΜΥΡΙΖΕΙ ΩΡΑΙΑ...

Update 2

Η περιλάλητη τύχη του πρωτάρη είναι μια μαλακία και μισή.Δεν έχω δοκιμάσει χειρότερο μπιφτέκι/slash/κεφτέ στη ζωή μου όλη.Έβαλα μια παχιά στρώση αλατιού(καθότι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ανάλατο)μπας και στρώσει,έξυσα την καφετιά γλίτσα(τι είναι πάλι αυτό το φαινόμενο;)που μαζεύτηκε στην επιφάνεια και προσπάθησα να αγνοήσω το χρουτς χρουτς των κρεμμυδιών και το μαϊντανό που είναι σα να τον μασάω κατευθείαν από το ματσάκι..Και να μη μιλήσω για το σκόρδο!Προς θεού,μη βάλετε σκόρδο!Όχι άλλο σκόρδο!

Μισή ώρα λέει η συνταγή,μιάμιση το έχω μέσα στο φούρνο και πάλι άψητο μου φαίνεται.Ανέβασα βαθμούς,κατέβασα βαθμούς,γύρισα απ'τη μια,απ'την άλλη,έβαλα ένα κιλό αλάτι,άλειψα κι άλλο λάδι,κάηκα,κι ακόμα περιμένω.Και είμαι τόσο εγωίστρια,που να δεις που θα το φάω κι από πάνω για να μην παραδεχτώ ότι απέτυχα!

(ευτυχώς οι επισκέψεις αργούν ακόμα)

Update 3

Δύο ώρες κι ακόμα ψήνω 4 γαμημένα μπιφτεκάκια...Έχω ακούσει 3 φορές ολόκληρο το cd του Mike Oldfield...

Update 4

Οι επισκέψεις με το που μπήκαν ρώτησαν:γύρο παρήγγειλες;

Τουλάχιστον,τους μύρισε κρέας...

Άλλος έλεγε πως είναι άρρωστος και δεν πεινάει,άλλος πως είναι φαγωμένος,αλλά δεν τη γλίτωσαν-τους έβαλα να δοκιμάσουν με το ζόρι.Η ετυμηγορία ήταν:

-Απολύτως ανάλατο.Ο μόνος τρόπος λέει για να ξέρεις πόσο αλάτι να βάλεις,είναι ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙΣ ΤΟΝ ΚΙΜΑ ΩΜΟ!Και δεν τρώω σκατά καλύτερα;

-ΠΟΛΥ σκόρδο...

-Ψήνοντάς το 3 ώρες το πρώην ζωντανό,ε,τι να κάνει,ήρθε κι έγινε κόκκαλο.Φυσικά και έφταιγε πως προσπαθούσα να το ψήσω σε βαθμούς που είναι για ηλιοθεραπεία,και όχι για ψήσιμο...