Όλα τά'χε η Μαριωρή

Δε μου έφταναν τα βάσανά μου και οι υπαρξιακές μου αναζητήσεις,έχω και τη γειτονιά μου,που από σκέτη κωλογειτονιά εξελίσσεται σε Μπρονξ...

Χθες το απόγευμα,ενώ ετοιμαζόμουν για έξοδο για ποτάκι,έπιασε τ’αυτί μου θόρυβο τόσο δυνατό που υποσκέλιζε τους Muse στο cd player.
Χαμήλωσα τη ένταση και κατάλαβα πως ακόμα ένα ματς μεταξύ των από κάτω γειτόνων ήταν σε εξέλιξη.

Τον τελευταίο χρόνο και παραπάνω,η από κάτω(αυτή με τα σκυλάδικα),τα έμπλεξε με κάποιον-ο οποίος με συνοπτικές διαδικασίες μετακόμισε στην πολυκατοικία και γίναμε όλοι μαζί μια αγαπημένη οικογένεια..Αυτός λοιπόν,αν και όταν τον συναντάς στο ασανσέρ είναι πάντα ευγενικότατος και μοιάζει φυσιολογικός, μάλλον δεν πρέπει να είναι και πολύ σόι άνθρωπος.Κι άλλες φορές τους έχω ακούσει να ωρύονται για ώρες,με χοντρά βρισίδια,αυτός να φεύγει,μετά να γυρνάει και να χτυπάει τα κουδούνια κι αυτή να μην του ανοίγει κτλ,μια νότα από Λαμπίρη στην ανήσυχη ζωή της πολυκατοικίας...Πίστεψα πως κι αυτή τη φορά επρόκειτο για κάτι παρόμοιο-όμως τα πράγματα αποδείχθηκαν πολύ σοβαρότερα.

Για να μη μακρηγορώ,ο τύπος απ'ότι φαίνεται είναι τζογαδόρος και χρωστάει λεφτά.Και αυτό που άκουγα δεν ήταν καυγάς μόνο μεταξύ του ζεύγους,αλλά και ενός τρίτου προσώπου-κάποιου καλόπαιδου από μαγαζί με φρουτάκια,που ήρθε να εισπράξει τα χρωστούμενα.


Αφού λοιπόν για αρκετή ώρα απολάμβανα ανταλλαγή φιλοφρονήσεων τύπου«καργ...λη,φέρε τα λεφτά» «δεν έχω σου είπα» στο ενδιάμεσο τη γυναίκα «εγώ για σένα θα δουλεύω ρε μαλ..α;δε σου δίνω τίποτα» «πουτ...α θα σε γ..»,ξάφνου οι θόρυβοι και οι τσιρίδες δυναμώνουν και η φάση μεταφέρεται στο δρόμο


Βγαίνω μαζί με όλο το υπόλοιπο τετράγωνο στο μπαλκόνι,και αντικρύζω μέσα στο δρόμο τον νταβά να...ΜΑΧΑΙΡΩΝΕΙ τον από κάτω,ο οποίος πάλευε να μπει στο αμάξι του και να διαφύγει,και τελικά,αν και αιμόφυρτος,τα κατάφερε!Ο μαχαιροβγάλτης,με το σουγιά στο χέρι,ξαναγυρίζει στην πολυκατοικία κι αρχίζει να κλωτσάει την πόρτα για να ξαναμπεί,αλλά ευτυχώς δεν του έκανε τη χάρη να σπάσει...Είδε κι αποείδε,είχε μαζευτεί και κόσμος στο δρόμο,σταμάτησε την προσπάθεια κι άρχισε να τρέχει προς άγνωστη κατεύθυνση,το μαχαίρι πάντα στο χέρι!Η από κάτω βγήκε αλλοπαρμένη στο μπαλκόνι καλώντας σε βοήθεια φοβούμενη μην ξαναγυρίσει ο Τζακ ο αντεροβγάλτης,και συγχρόνως αγωνιώντας για το τι απόγινε ο μαχαιρωμένος γκόμενος....

Σχεδόν πεσμένη στα τέσσερα γύρισα μέσα,τριπλοκλείδωσα κι έστησα αυτί.Άκουσα υστερικά τηλεφωνήματα,κόσμο να μπαινοβγαίνει,και μετά δεν ξέρω τι έγινε γιατί πήρα την παράτολμη απόφαση να βγω τελικά έξω.Στο γυρισμό οι φίλοι μου με ανέβασαν μέχρι πάνω για σιγουριά..

Σήμερα το πρωί μου χτύπησε ο διαχειριστής.
"Κοίτα,χθες ρίξανε έξι μαχαιριές στον Τάσο.Θα τον βουτήξουνε βέβαια φαντάζομαι το δράστη,αλλά για καλό και για κακό αυτές τις μέρες πρόσεχε στο μπαίνε και στο βγαίνε από την πολυκατοικία"

Γκλουπ....

Αν κάνω να γράψω πάνω από μήνα χωρίς ειδοποίηση,σημαίνει ή πως μετακόμισα ξαφνικά σε άλλη χώρα,ή πως μετακόμισα ξαφνικά σε άλλο κόσμο...

Άσχετο,αλλά να προλάβω να το γράψω πριν γίνει καμμιά στραβή

Σήμερα έκανα τη δεύτερη απόπειρα για δημιουργία μπιφτεκιών.Αν εξαιρέσουμε κάποια τυχαία συμβάντα,όπως:
το ότι μου έφυγε η εξάδα των αυγών στο πάτωμα με το που τα έβγαλα από το ψυγείο,με αποτέλεσμα τα τρία να γίνουν επιτόπια ομελέτα
το ότι κάηκα σε 5 διαφορετικά σημεία της αριστερής παλάμης
το ότι τα μπιφτέκια από την κάτω πλευρά έβγαλαν κάτι περίεργους αφρούς(???!!)σαν σαπουνάδας,

...κατά τα άλλα,έγιναν πολύ νόστιμα!Και θέλω να αδράξω την ευκαιρία για να ευχαριστήσω θερμά όλους τους θαμώνες του εν λόγω τόπου που με την υποστήριξη και τα εύστοχα σχόλιά τους στο προηγούμενο ποστ μαγειρικής,συνέβαλαν ενεργά στην επιτυχία ταύτη..Ευχαριστώ!Ευχαριστώ παιδιά!Σνιφ...συγκινήθηκα... :)
(memory note:να προσθέσω ευχαριστήριο απόσπασμα στη διαθήκη μου...)