Cook-oo

Εδώ και πολλές μέρες είχα αποφασίσει να φτιάξω ρεβύθια.Κι αυτό όχι γιατί μ'έπιασε ο καημός για μαγείρεμα ξανά μανά,αλλά γιατί φοβάμαι πως αν συνεχίσω να διατρέφομαι με ψωμιά και κασέρια,θα πεθάνω από αβιταμίνωση.Πέρασε και καιρός απ'το μπιφτέκι.
Επειδή γενικά έχω παράδοση στο να παίρνω αποφάσεις και να μην τις πραγματοποιώ,έκανα κάτι δραστικό για να μην το ξεχάσω:έβγαλα το σακκούλι με τα ρεβύθια και το άφησα σε κάποιο σημείο ώστε να είναι το πρώτο πράγμα που αντικρύζω μόλις μπαίνω στο σπίτι.
Δε δούλεψε.Γρήγορα το συνήθισα και τα ρεβύθια έγιναν κάτι σα διακοσμητικό,μια κορνίζα π.χ.ή ένα σταχτοδοχείο με ζωγραφιά "με αγάπη από τη Μακρινίτσα".
Σήμερα το πρωί όμως ξύπνησα μπερδεμένη από κάτι παράξενα όνειρα.Τώρα δεν ξέρω αν αυτό σχετίζεται με το ότι με την τσίμπλα στο μάτι πήρα την κατσαρόλα,τη γέμισα νερό κιέβαλα τα ρεβύθια να μουλιάσουν,αλλά άλλη εξήγηση δε βρίσκω.
Αυτό είναι.Μια εκβιαστική κίνηση χρειαζόταν.Τώρα δεν μπορώ να κάνω αλλιώς,πρέπει να τα μαγειρέψω.

Βγήκα για καφέ το απόγευμα,μετά προέκυψε early drink.Όλα καλά,έτσι όπως τα είχα υπολογίσει,θα ήμουν σπίτι βαριά βαριά 11μιση,πάνω στην ώρα για να λούσω μαλλί και να μαγειρέψω τα μουλιασμένα ρεβύθια.Ξύπνησα αργά άλλωστε και δεν προβλέπω να νυστάξω πριν τη μία.
Δεν υπολόγισα όμως πως θα πέφταμε πάνω σε παλιούς γνωστούς,και θα γύριζα σπίτι στις 2.

Κι έχω ΜΙΑ ΝΥΣΤΑ..

Τι ανάποδος κόσμος...Όταν θες να κοιμηθείς,δεν μπορείς,κι όταν έχεις δουλειές να κάνεις,το μάτι κουμπότρυπα.
Πήγα κοντά στα ρεβύθια-φούσκωσαν σα μπαλονάκια.Να τα στραγγίξω και να τ’αφήσω έτσι μέχρι αύριο το μεσημέρι;Μη μουχλιάσουν.Να τ’αφήσω στο νερό;Θα βγάλουν ρίζες μέχρι αύριο.
Εκβιαστικές κινήσεις δεν ήθελες;Φάτα τώρα!
Θα τα μαγειρέψω.


Η συνταγή πάνω στη σακκούλα είχε πολλές ασάφειες: "βάλτε νερό" "βάλτε αλάτι και πιπέρι" και μια τρομερή σαφήνεια:"βάλτε 100 γραμμάρια λάδι".
Πού ξέρω γω πόσο είναι 100 γραμμάρια ρε φίλε;
Και τι σημαίνει νερό;Πόσο νερό;3 ποτήρια,5 κουβάδες,7 μπανιέρες;
Ουφ,δε με νοιάζει,ΝΥΣΤΑΖΩ!


Έβγαλα τις μπότες.
2.10,φορώντας ακόμη το πανωφόρι και το τζην,έπιασα το κρεμμύδι.Γάντια;Πάπαλαααα,τα κατανάλωσα όλα με τα γαμωμπιφτέκια....Δεν πειράζει,μια σακκούλα στο ένα χέρι και μια στο άλλο.
Άλλο γάντια,άλλο το καρφούρ απ’τη μια και ο μαρινόπουλος από την άλλη,και μάλιστα πρόχειρα τυλιγμένες.Πρέπει να με βγάλουν φωτογραφία και να με βάλουν εξώφυλλο στον αντιτσελεμεντέ.Πώς λέμε,ο Χριστός,το αντίθετο ο αντίχριστος;Έτσι.


Περιττό να γράψω πως με σακκούλες αντί για χέρια χάνεται μεγάλο μέρος επιδεξιότητας,οπότε το κρεμμύδι το μισό δεν τρίφτηκε και τώρα επιπλέει πάνω από τα ρεβύθια,σε μεγάλα κομμάτια(ψάρεψα και κανά δυο και τα πέταξα στα σκουπίδια γιατί σιχάθηκα έτσι πως τά'βλεπα).Έκανα και μια αυθαιρεσία,έβαλα σάλτσα ντομάτας,γιατί μου φάνηκαν πολύ ασπρουλιάρικα.Το λάδι δε που έριξα,θα μπορούσε άνετα να είναι από 5 ως 500 γραμμάρια-πού να ξέρω ρε γαμώτο;


Έλουσα και τα μαλλιά,αφού θα περίμενα.

Ωραία!Το πρόγραμμά μου πάει σύμφωνα με το σχέδιο,μόνο κάτι ώρες έπεσα έξω οι οποίες θα αφαιρεθούν:
Α)από τον ύπνο(το ζητούμενο)
Β)από τη δουλειά(το απευκταίο)

Τώρα πρέπει να περιμένω να χυλώσει το όσπριο.Είμαι έτοιμη να λιποθυμήσω πάνω στο πληκτρολόγιο.Να μην ξεχάσω να αναφέρω πως έχω πιεί μια σανγκρία και 2 ντραμπούι και δεν πέρασα και καλά.Τζάμπα το αλκοόλ...

Το πιάτο θα το ονομάσω "μεθυσμένα ρεβύθια".


απντέιτ:
3 παρά πέντε.Δοκίμασα ένα μεθυσμένο ρεβύθι.Καλό φαίνεται,αλλά το κόβω να χρειάζεται άλλη μια ώρα για να μαλακώσει.ΝΥΣΤΑΖΩ!!!
Να γείρω λίγο και να βάλω ξυπνητήρι;Κι αν δεν τ’ακούσω κι από μεθυσμένα γίνουν φλαμπέ;Κι εγώ μαζί παρανάλωμα;Πω ρε πούστη....



4 η ώρα,και μετά από 3 μπρίκια νερό,τα ρεβύθια παραμένουν στραγάλια.Τι σού'χω κάνει Θεέ της μαγειρικής και με τυραννάς;Ε;





Update περιποιημένο

Ίσως κάποιος να αναρωτηθεί:μα αφού δεν είναι πεντάρφανο αυτό το κορίτσι,και φαίνεται να έχει και φίλους,γιατί δεν κάνει το αυτονόητο;πρώτ'απ'όλα,να ρωτήσει τη μάνα της.Έτσι είναι το σωστό και το πρέπον.Λοιπόν,τα πράγματα στην περίπτωσή μου είναι λίγο πολύπλοκα όσον αφορά τη σχέση μου με τη μαμά.Δε θα κάτσω να το αναλύσω,αλλά στην παρούσα φάση επειδή προσπαθώ να ανεξαρτητοποιηθώ με διάφορους-σωστούς και μη-τρόπους,έχω κόψει και το μπωλάκι τελείως.Κι επειδή η μαμά κάθε τρεις και δύο μου πετάει κι από ένα"γιατί δεν αφήνεις τα ενοίκια και τα χαζά και να έρθεις σπίτι σου;"-δηλαδή στο πατρικό-,φροντίζω να μην της δίνω κι από μόνη μου πυρομαχικά.

Και πάμε στο δεύτερο σκέλος:γιατί δε ρωτάει κάποιον από τους γύρω της;Λοιπόν,αυτό το κορίτσι εδώ(εγώ καλέ)είναι πολύ ξεροκέφαλο μερικές φορές.Δεν ξέρω πώς έγινε κι έμαθε κάποια πράγματα λάθος,και ένα από αυτά είναι πως μπορεί να καταφέρει τα πάντα.Γι'αυτό ρίχνει τα μούτρα της και ρωτάει μόνο αν απελπιστεί.Και πάλι,σας το υπογράφω επειδή την ξέρω τη μαϊμού,ακούει μεν τι της λένε,αλλά πάλι του κεφαλιού της κάνει.
Πάντως,τη μία και μοναδική φορά που ζήτησε συνταγή από τη μαμά(εμ,έπρεπε να εντυπωσιάσει το γκόμενο μετά από 5 μήνες που μαγείρευε ΕΚΕΙΝΟΣ),ακολούθησε κατά λέξη τις οδηγίες της.Και πέτυχε(μόνο κάτι πήγε στραβά με το νερό και άρπαξε από κάτω,δε βαριέσαι,έφαγαν το από πάνω).Και τώρα κατά βάθος,μόνο τη μαμά θέλει να ρωτήσει.Αλλά ακόμα δεν είναι έτοιμη.Άστηνα,μην τη ζορίζεις...

Ξαναγυρίζω στο παρόν και στο πρώτο πρόσωπο και στο ρεβύθι.Σε χθεσινή επίσκεψη στην κουμπάρα μου,μεταξύ τυρού και κέικ,έφερα με τρόπο την κουβέντα στο πώς μαγειρεύονται τα ρεβύθια.
Πρώτη και καλύτερη τηγανιά:μπορείς να τα αφήσεις κι ολόκληρη μέρα λέει στο νερό,βράζουν μάλιστα καλύτερα!Τζάμπα πήγε το ξενύχτι,τζάμπααααα

Λοιπές τηγανιές:κλειστή κατσαρόλα(ορθάνοιχτη εγώ),χαμηλή φωτιά(στο 2,5 εγώ),όχι όλα μαζί τα υλικά από την αρχή(εννοείται όλα εγώ),και το κυριότερο,θέλει λέει,ρεβύθια από τη λαϊκή,για να είναι"βραστερά".

Πρώτον,πουλάνε και ρεβύθια στη λαϊκή;

Το βλέμμα της κουμπάρας δε χρειαζόταν μετάφραση.

Δεύτερον,λαϊκή,moi;Δε θά'σαι καλά.Καμμιά φορά που πρέπει να τη διασχίσω για να πάω στο ΑΤΜ,βλαστημάω την ώρα και τη στιγμή.Αλλά αν είναι η μόνη λύση,θα το κάνω κι αυτό!



Και τώρα πάμε στο αποτέλεσμα:τι έγινε με τα ρεβύθια;

Κατ'αρχήν η τελική εκδοχή του πιάτου δεν είναι με τίποτα"ρεβύθια σούπα",διότι οι σούπες αν δεν απατώμαι,έχουν υγρό στοιχείο.Αυτό είναι συμπαγές.Πώς έφτασε να γίνει έτσι;Μετά από δύο ώρες επαναληπτικό βράσιμο την επόμενη μέρα,δεν έλεγαν να μαλακώσουν.Κάποια στιγμή είδα κόκκινο,πήρα την κουτάλα κι άρχισα να τα ζουπάω με μανία,μήπως κι άμα λιώσουν,βράσουν επιτέλους!Ως αποτέλεσμα έγιναν κάτι σαν πολτός,αλλά και πάλι,με σκληρά κομμάτια μέσα και μερικά ολόκληρα ρεβύθια(μου ξέφυγαν).Α,και επίσης,σχετικά λύσσα στο αλάτι.

Παρ'όλα αυτά,τα έφαγα,και είπα κι ένα τραγούδι.Τραγούδι της φυλακής.Γιατί τέτοιο έμπλαστρο μόνο σε κάτι συσσίτια σερβίρουν...Έχετε δει αμερικάνικη ταινία με φυλακισμένους που πάει ο πρωταγωνιστής-που είναι μέσα άδικα γιατί είναι αθώος-και του σερβίρουν με μια κουτάλα ένα ακαθορίστου χρώματος νιανιά,του το πετάνε σλααατς! στο δίσκο και το κοιτάει με άδειο βλέμμα;τέτοιο έγινε και το δικό μου.
Μετά έρχεται ο κακός της υπόθεσης και φτύνει στο νιανιά,ή του ζουπάει τα μούτρα μέσα στο νιανιά κτλ για να προκαλέσει καυγά,δε συνεχίζω,μπήκατε στο νόημα

(Αλλά είναι το δικό μου νιανιά και το πονάω,γμτ:)