Working class's night out

Να φταίει που έκοψα το τσιγάρο;Να φταίει που δεν είμαι φοιτήτρια ,συνταξιούχα ή εισοδηματίας οπότε πρέπει να ξυπνάω κάποια συγκεκριμένη απάνθρωπη ώρα το πρωί(δεν έχει σημασία τι ώρα ακριβώς-όλες οι προ μεσημβρίας ώρες είναι απάνθρωπες)με αποτέλεσμα να νυστάζω νωρίς;Ή μήπως τελικά,απλώς παραμεγάλωσα;


Δεν ξέρω...Πάντως όλο και περισσότερο τελευταία δε βρίσκω νόημα στις νυχτερινές εξόδους σε μπαράκια.Κατ'αρχήν πηγαίνεις κύριος,λουσμένος και περιποιημένος και βγαίνεις κουφός και έτοιμος για το πλυντήριο(διότι μέχρι και τα λεφτά στο πορτοφόλι σου βρωμοκοπάνε τσιγαρίλα μετά-για να μην αναφερθώ στο μαλλί-απορροφητήρα πάσας δυσοσμίας,ειδικά αν το έχεις μπόλικο όπως η αφεντιά μου...)

Επίσης δυστυχώς δεν έχω πάει σε σχολή που μαθαίνεις τη νοηματική(αν και θυμάμαι κάποτε με την ξαδέρφη-φίλη είχαμε μάθει την αλφάβητο των κωφαλάλων,και προσπαθούσαμε να συνεννοηθούμε μέσα στο κλαμπ από μακρυά,αλλά πέραν του ότι κάναμε δυο ώρες για να συλλαβίσουμε μια λέξη,τα είχαμε μάθει και λάθος και έλεγε τελικά η μία στην άλλη"ωραθιον αυτις δεχια"αντι για"ωραίος αυτος δεξια",οπότε πήγε άπατη η μέθοδος).Δεν καταλαβαίνω ποιός είναι ο σκοπός της διαπασών έντασης της μουσικής μέσα σε μπαρ με τραπεζάκια,όπου υποτίθεται πως πας για να κάτσεις και να μιλήσεις και όχι να πετάς γαρύφαλλα στον απέναντι.Χθες ας πούμε είχα γουρλώσει τα μάτια και διάβαζα πιο επιμελώς κι από υποψήφιο για πανελλήνιες τα χείλια των απέναντι,αλλά σε κάποια φάση έχασα την αυτοσυγκέντρωσή μου και άρχισα να παρακολουθώ"Κορίνα η αγριόγατα" με την Πέγκυ Ζήνα στη μεταγλώτιση"τι νόημα έχει η ζωή,αν δε μπορούμε νά'μαστε μαζί"(πες το ψέμματα)
Κάποια στιγμή που έβαλε έναν πιο υποτονικό Χατζηγιάννη,μπορέσαμε να συννενοηθούμε-φυσικά μόνο με τους απέναντι.Μάλλον προσπαθούσαμε πολλή ώρα να επικοινωνήσουμε,διότι κάποια στιγμή που γύρισα στον παραδίπλα να ρωτήσω την άποψή του για το ζήτημα,τον βρήκα στη γνώριμη κατάσταση"έ;τι;δεν ακούω τι λέτε οπότε είμαι έτοιμος να ροχαλίσω"

Κι όλα αυτά τα ενδιαφέροντα βέβαια τα ζεις ΑΦΟΥ κάτσεις.ΜΕΧΡΙ να κάτσεις,αν δεν έχεις προνοήσει για τραπέζι,έχουμε την προεπισκόπηση"εκεί μπουκάλι,εδώ μπουκάλι,πού δεν έχει μπουκάλι;Α,αυτοί φεύγουν!Μίλτο τρέχα να το πιάσεις!"Ο μαιτρ όμως έχει κάνει προπόνηση και τρέχει πιο γρήγορα απ'το Μίλτο-ε,συγγνώμη κύριε,υπάρχει σειρά για τα τραπέζια...μήπως θέλετε να καθήσετε εδώ;".Το "εδώ"είναι τραπέζι ψηλό με σκαμπό,τοποθετημένο εκεί που είναι,ολοφάνερα επειδή κάποιος θέλει να εκδικηθεί τη γκαρσόνα και όλους αυτούς που θα πάνε να αδειάσουν τη φούσκα τους από τις μπύρες,εξού και τό'βαλε μέσα στη μέση του διαδρόμου προς κουζίνα-τουαλέτα.Το δε τραπέζι αυτό είχε περίμετρο αρκετή για τα ποτά δύο ατόμων-και τα φυστίκια στο χέρι-,και όχι για 5.

Εκείνη την ώρα της αναρώτησης"να ξαναμπούμε στα αμάξια και να ψάχνουμε ή να κάτσουμε και να παίρνουμε δίευρα απ'αυτούς που θα πηγαίνουν για κατούρημα",άδειασε ένα άλλο προνομιακό τραπέζι-πάλι ψηλό με σκαμπό,και επιπροσθέτως ακροβολισμένο δίπλα στην πόρτα,όπου και μαλώσαμε ποιός θα πάρει τη μεριά με την εγγυημένη ψύξη(φυσικά οι άντρες θυσιάστηκαν,ας τολμούσαν να κάνουν κι αλλιώς).Με το που το ακουμπήσαμε,καταλάβαμε πως εκτός από τραπέζι του πορτιέρη,ήταν και της κατηγορίας 8 ρίχτερ(το γνωστό σε όλους μας τραπέζι με τα ασύμμετρα ή ξεχαρβαλωμένα πόδια,όπου αν ένας ξεχαστεί και ακουμπήσει τον αγκώνα του να ξαποστάσει,θα πρέπει να μείνει εκεί κόκκαλο όλο το βράδυ,γιατι έτσι και κάνει να κουνηθεί οι άλλοι θα κυνηγάνε τα ποτά τους,τα νερά και τα αγγούρια)



Κατά τα άλλα,καλά ήτανε πάντως.


:)