Ίωση

Έβρασα από τον πυρετό.Έβηξα τόσο πολύ που ένιωθα σαν κακός σε πλειστέισον που έχει φάει στο στέρνο τις μπουνιές της ζωής του.Έκανα τόσο εμετό που περίμενα πως θα δω το στομάχι μου σούσι στη λεκάνη μπροστά μου.Έφτασα μέχρι τα επείγοντα,ανήμπορη σ'ένα πράσινο φορείο δίπλα σε θύματα εγκαυμάτων και παππούδες με εγκεφαλικά.Κοιμήθηκα τρεις μέρες στη σειρά,νηστική και στεγνή από υγρά,να ονειρεύομαι πως τρώω καρότα και φτιάχνω τεράστιες τάρτες με πράσο(;!).Πήρα με το τσουβάλι αντιπυρετικά,αντιεμετικά,σιρόπια για το βήχα,ορούς και ενέσεις.

Ξαναθυμήθηκα μετά από χρόνια πως είναι να έχεις τη μαμά να σου φέρνει ταπεράκια χειροποίητη σουπίτσα και να σου χαϊδεύει τρυφερά και με κρυμμένη ανησυχία το ιδρωμένο μέτωπο.Διάβασα εφημερίδες στοιβιασμένες από μήνες,έλυσα σουντόκου(δε βοηθάει στη ναυτία,το αντίθετο μάλιστα)και χάζεψα μαλακίες στην τηλεόραση(ούτε αυτό βοηθάει στη ναυτία...).Είδα στον ύπνο μου και στον ξύπνιο μου πως άλλαξα τη ζωή μου ριζικά,παράτησα τη δουλειά που μου τρώει τη ζωή και τα σωθικά και έγινα αυτό που πάντα επιθυμούσα.


Οκ,τα έκανα όλα αυτά.2 βδομάδες τώρα δεν κάνω και τίποτ'άλλο.Βαρέθηκα.

ΜΠΟΡΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩ ΥΓΙΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ;;;;;(αυτό δε φανταζόμουν ότι θα το πω ποτέ!...)