S & M

Δύο βδομάδες αρρώστειας και κλεισούρας,και ξεχνάς διάφορα.Πώς είναι να σε χτυπάει ο ήλιος,πώς είναι να ξυπνάς με ξυπνητήρι,πόσο εκνευριστικοί μπορούν να γίνουν οι συνάνθρωποί σου.Το τελευταίο μπορείς να το ξαναθυμηθείς στο πιτς φυτίλι με μια βόλτα,π.χ. στο σούπερ μάρκετ,όπου πήγες να πάρεις φρουτάκια και σαλατίτσες για να γιάνεις(και πατατάκια για τη γεύση).Το αποτέλεσμα είναι το παρακάτω μίνι ρεπορτάζ για τις γυναίκες-θαμώνες των Σ/Μ.Γιατί για τις γυναίκες;Διότι αυτές είναι που δημιουργούν προβλήματα συνήθως!Οι άντρες κάνουν ήσυχα ήσυχα τη δουλίτσα τους και φεύγουν.Ψέμματα να πω;


Θα πηδήξω γρήγορα γρήγορα τη διαδικασία των ψώνιων

-η οποία είναι από μόνη της ένα ολόκληρο καινούριο ποστ-

και θα φτάσω στο ταμείο.Εννοείται αφού σ'έχει χτυπήσει ο νόμος του Μέρφι και όλες οι άλλες ουρές τρέχουν δίπλα σου ενώ η δική σου ταμίας:

-έφυγε για να φέρει ψιλά

-έφυγε για να βρει μια τιμή στο ράφι

-της τελείωσε το χαρτί στο μηχάνημα

-αποφάσισε να κλείσει ταμείο και μετράει ένα σακκούλι κέρματα...



...μπορεί να πέσεις σε κάποια από τις παρακάτω κυρίες και να αποτελειωθείς.


Η"τα ζώα μου αργά"

Αν πετύχεις να είσαι από πίσω της στο ταμείο,την έβαψες.Τακτοποιεί κατά μέγεθος και κατά είδος τα αντικείμενά της στις σακκούλες σε οδυνηρό σλοου μόσιον κάνοντας ανά διαστήματα παύση για να ψάξει κάτι στην τσάντα της.Η ταμίας έχει τελειώσει με τα πράγματά της της κι έχει αρχίσει να χτυπάει τα δικά σου,και αυτή έχει γεμίσει μισή σακκούλα και δε θέλει και βοήθεια γιατί έχει το σύστημά της.Όταν επιτέλους αποφασίσει που θα βάλει και το τελευταίο γιαούρτι,θα βγάλει να πληρώσει με διακοσάευρο.Ή ακόμα χειρότερα,με κάρτα.Και για το τελειωτικό χτύπημα,θα μαζεύει και κουπόνια πασχαλίτσες για το σετ κατσαρολικών-δώρο...


Η"θα καταστρέψω τον πλανήτη"

Οι λέξεις"πλαστικά-ανακύκλωση-λιώνουν σε 400 χρόνια"δεν της λένε απολύτως τίποτα.Κάθε αντικείμενο που έχει ψωνίσει,θα μπει σε διαφορετική σακκούλα.Οι δε ελιές,για να μην τρέξει ζουμί,θα μπουν σε τρεις σακκούλες και θα δεθούν σφιχτό κόμπο.Και πάλι δεν είναι σίγουρη..Στο τέλος θα ρίξει μέσα στο καρότσι και έξτρα καμμιά εικοσαριά ακόμη"για νά'χουμε για τα σκουπίδια".Και κάθεσαι εσύ η έρμη με την πάνινή σου τσάντα με το οικολογικό μήνυμα,να αναλογίζεσαι τη ματαιότητα της ύπαρξης...

Η αδιάκριτη

Εσύ κοιτάς απέναντι στο χάος κι αυτή κοιτάει το καρότσι σου.Σε τι θα της χρησιμέψει να ξέρει τι μάρκα σερβιετάκια χρησιμοποιείς δεν ξέρεις.Το ελεγκτικό της βλέμμα μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς άβολα,ιδίως αν είναι η μέρα που αποφάσισες να πάρεις 10 σακκούλια ποπκορν με γεύση μπάρμπεκιου(μπορεί να γίνει πόλεμος,πού ξέρεις).Καμμιά φορά εμπνέεται από τα ψώνια σου και σε ρωτάει"από πού το πήρατε αυτό;"και μετά στέλνει τον άντρα της να το βρει και να της το φέρει(ο οποίος στήνει καυγά"δεν πάω πουθενά,να πας εσύ,που ξέρω γω τι θέλεις"και τελικά πηγαίνει σιχτηρίζοντας)


Η βιαστική

Έχεις απλώσει τα πραγματάκια σου όμορφα όμορφα στον κυλιόμενο διάδρομο,έχεις βάλει και το "επόμενος πελάτης"μετά τα φρούτα σου και έχει μείνει ένα κομματάκι 5 εκατοστών για την επόμενη.Όοοχι,δεν θα περιμένει να προχωρήσει λίγο η λωρίδα.Θα αρχίσει να στοιβιάζει εκεί την πραμάτεια της η οποία θα πέφτει πάνω στη δική σου και θα μπερδεύονται,και μετά θα σπρώχνει το καρότσι της στον κώλο σου.Επειδή το άγχος της μεταδίδεται,πιάνεις τον εαυτό σου να πετάει τα ψώνια σου όπως όπως μέσα στο καρότσι και να βάζει μαζί στη σακκούλα το απορρυπαντικό με το ψωμί-ό,τι όμως και να κάνεις δε γλιτώνεις.Ακόμα κι αν καταφέρεις να έχεις τελειώσει με το πακετάρισμα και να είσαι με το πενηντόευρο στο χέρι όσο εκδίδεται ο λογαριασμός σου,αυτή θα σε έχει ΗΔΗ προσπεράσει,θα έχει ΗΔΗ ανοίξει σακκούλα και θα σε αγριοκοιτάζει γιατί την καθυστερείς...

Η κοινωνική

Συνήθως είναι μιας κάποιας ηλικίας,κι έχει όρεξη για κουβέντα.Ή μάλλον,για γκρίνια.Και αποφάσισε πως εσύ θα είσαι κατάλληλη παρτενέρ.Εναρκτήριες ατάκες:

-πω πω πω βρε παιδί μου,πως αργούν έτσι,έχω και δουλειά...
-πόσο το πήρες το κουνουπίδι;τιι;απαπα!πού θα φτάσουν πια οι τιμές...
-διάβασέ μου βρε κορίτσι μου την ημερομηνία λήξεως που ξέχασα τα γυαλιά μου-αχ γεράματα...

Εσύ κουνάς το κεφάλι στωικά πετώντας που και που κανένα"ναι ναι έτσι είναι,τι να πεις",και προσπαθείς να μη σκέφτεσαι άσχημα πράγματα για την κυριούλα,γιατί ποτέ δεν ξέρεις:εκεί που είσαι ήτανε,κι εκεί που είναι,μπορεί να πας...


Η σκρόφα

Εϊσαι στο ταμείο των 10 τεμαχίων,με καρότσι.Τα έχεις μετρήσει τα τεμάχιά σου και είναι 10,αυτή όμως,και μόνο που βλέπει πως έχεις καρότσι κι όχι καλάθι,μυρίζεται πως έχεις 11 και πας να την αδικήσεις.Καθόλου τυχαία βέβαια,είναι από πίσω σου στην ουρά...Θα σου επισημάνει την παρανομία σου φωναχτά να την ακούσουν όλοι,ή,αν είναι πιο τολμηρή,θα σε καταγγείλει στην ταμία.Όχι,δεν αισθάνεσαι δικαιωμένη που η ταμίας τα μετράει,τα βρίσκει σωστά και το λέει στη σκρόφα,ούτε και συγκινείσαι που σε υποστηρίζουν και τα κοριτσάκια που είναι μπροστά σου.Θές να πάρεις ένα μπαλτά και να κόψεις τη σκρόφα σε 10 κομματάκια.Ή και σε 11...

Η"μάνα κουράγιο"

Περιστοιχίζεται από παιδιά διαφόρων ηλικιών,φύλων και τσιρίδων.Είναι μόνη της γιατί το γομάρι ποτέ δεν έρχεται να τη βοηθήσει,είναι άλουστη,άβαφτη και αλλοπαρμένη.Προσπαθεί συγχρόνως να βάζει τα πράγματα που ψώνισε στις σακκούλες και να βγάζει από τα χέρια του Δημητράκη τα διάφορα που βουτάει από τα σταντς παρά τω ταμείω(καραμέλες,σοκολάτες,μπαταρίες).Αποτελεί τη ζωντανή διαφήμιση για τα κακά της οικογένειας.Φεύγοντας από το ταμείο,αισθάνεσαι ευγνώμων που τα αυγουλάκια κίντερ και το πατατάκι στη σακκούλα σου είναι αποκλειστικά και μόνο για δική σου κατανάλωση...