One of these days

Είναι μια από κείνες τις μέρες...


που η καλωσύνη τους φαίνεται από το πρωί.

Ανέβηκες στη ζυγαριά και είδες ότι είσαι ενάμιση κιλό πάνω από το ψυχολογικό σου όριο,το μαλλί δε στρώνει ακόμα κι αν πουλήσεις στο διάολο 20 χρόνια ζωής,βρέχει γάτες και σκύλους κι έχεις να πας σούπερ μάρκετ,έφαγες όλη την κίνηση του κέντρου για να αγοράσεις το υπέροχο ζευγάρι παπούτσια που είδες τις προάλλες σε μια βιτρίνα και τελείωσε,πήγες σούπερ μάρκετ,(στο μεγάλο,που είναι μακρυά απ’το σπίτι σου και πας μια φορά το μήνα) και ω μαλάκα μου,ΞΕΧΑΣΕΣ να πάρεις το ένα πράγμα που ΔΕΝ έπρεπε να ξεχάσεις,και που υπάρχει μόνο εκεί...

Αν είσαι λίγο σαν εμένα,το πρώτο που κάνεις είναι να τα ρίξεις στους άλλους(όπου «άλλοι»:οι πλανήτες,το Σύμπαν,ο Μέρφυ,το βραχιόλι που φόρεσες το πρωί και μάλλον είναι γρουσούζικο,η νεκροφόρα που συνάντησες με το αμάξι πηγαίνοντας στη δουλειά,η σαλατιέρα που αγόρασες τις προάλλες και μάλλον είναι κι αυτή γρουσούζικη,και λοιπά μεταφυσικά)

Μετά,κατεβάζεις τα μούτρα και κλείνεσαι σπίτι.Αν και το ωροσκόπιό σου σου έχει τονίσει επανηλειμμένως πως αυτή η περίοδος είναι και και γαμώ τις ερωτικές περιόδους για σένα,και πως πρέπει να βγεις έξω για να διασκεδάσεις,να κάνεις αχαλίνωτο σεξ και να ζήσεις σα να μην υπάρχει αύριο.


Καλά.Κάτσε πρώτα να δούμε με τι μαλλί θα ξυπνήσεις αύριο...