Metal gods

ΠΡΟΣΟΧΗ Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ Σ'ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΙΣΤΟΤΟΠΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΖΗΜΙΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛ


το ΖΗΜΙΑ δεν το έγραφε με μεγαλύτερα γράμματα απ'ότι τα υπόλοιπα,αλλά στο δικό μου το μυαλό απέκτησε λάμπες νέον και γλομπάκια γύρω γύρω σα πινακίδα στο Λας Βέγκας.Νομίζω πως κάλλιστα πια μπορώ να καταχωρηθώ στο βιβλίο Γκίνες για τον ταχύτερο συντονισμό οπτικής αντίληψης και κίνησης(το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στην ανάγνωση του μηνύματος και στο κλικ του ποντικιού για να σωθώ από το ναρκοπέδιο,ισούται με 0,0000000,195 του μινισεκόντ-μονάδα χρόνου μη αντιληπτή από το ανθρώπινο είδος).Αν δεν υπάρχει τέτοια κατηγορία ρεκόρ,να φτιάξουν κατεπειγόντως.


Τι έψαχνα κι έπεσα πάνω στο άνωθεν ελπιδοφόρο μήνυμα;Δεν κοιτούσα για τσόντες η κακομοίρα,ούτε τίποτα άλλα απαγορευμένα.Φωτογραφίες έψαχνα των Judas Priest.Έχει δυο μέρες που έχω πάθει μία παλινδρόμηση και επέστρεψα στα μικρά,γλυκόπικρα μεταλλικά μου(πολύ)νιάτα.Τη χρονομετρώ-αν ξεπεράσει το τετραήμερο,θα αρχίσω ν'ανησυχώ στα σοβαρά.Αλλά προς το παρόν το απολαμβάνω.Αφορμή για να γυρίσω πίσω...πίσω....πίσω ήταν το youtube.Τούτο το μαραφέτι του σατανά,μ'έριξε πάνω στο βίντεο κλιπ του Hear'n'aid.Αυτό ήταν,κόλλησα.Είναι βλέπεις όλοι μαζεμένοι εκεί μέσα,οι ήρωες και τα μαλλιά του παρελθόντος μου. Αυτή η φάση όλοι μαζί αγαπημένοι να γελάνε,να παίζουν και να θαυμάζουν ο ένας τη δεξιοτεχνία του άλλου,μου έβγαζε μια τέτοια συντροφικότητα και αγάπη,που τους αισθανόμουν και δική μου οικογένεια...Μας θυμάμαι να σχολιάζουμε με τον αδερφό μου σαν τις κυρά κατίνες την κάθε λεπτομέρεια-φάτσες,χαμόγελα,τεχνική(τι ξέραμε τα πιτσιρδέλια,την τύφλα μας,οπότε λέγαμε μαλακίες του τύπου"τόσο λίγο δείχνουνε τους Iron maiden κι αυτό τον άγνωστο(όπου άγνωστος οποιοσδήποτε δεν τον έγραφε το γερμανικό Metal Hammer)που δεν ξέρει και να παίζει τον δείχνουν τόση ώρα!",και μετά προσκυνούσαμε τον Yngwie Malmsteen.Επίσης νομίζω πως η μαμά μου,δυστυχώς,ποτέ δεν εκτίμησε τη σπάνια-έως ανύπαρκτη-για μαμά ευκαιρία που της προσέφερα να γνωρίσει τον κιθαρίστα των Giuffria.Εξ'όψεως τουλάχιστον.Τη φώναζα να παρατήσει το φαί ή τις δουλειές,και την έστηνα στό ένα μέτρο απ'την οθόνη να τον βλέπει στο ριπίτ,ώστε να αποτυπώσει στο μυαλό της το μαλλί του και να μου τα κάνει ίδια(έπιανε το χέρι της).Βέβαια τότε τα άδολα νεανικά μου μάτια δεν έβλεπαν αυτό που τώρα κάνει μπαμ -ότι το μαλλί τούτο έχει πάνω τριακόσια κιλά λακ-,οπότε την κατηγορούσα που δεν το πετύχαινε και καταλήγαμε μαλωμένες πάντα.

Αυτά.Πρέπει να ξαναγυρίσω στην καταναγκαστικά επαναληπτική ακρόαση του Monster of rock,του Blood red skies και του The idol(WASP).Κι απο Δευτέρα γυμναστική(άσχετο)

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι:Όχι shooting the law,γομάρια,αλλά Breaking the law-Judas Priest

Υ.Γ.Η έρμη η μαμά μου,πρέπει να πέρασε πολύ δύσκολη εφηβεία(τη δικιά μου).Κάθε χρόνο περίμενε με λαχτάρα την παρέλαση.Για να με δει με φούστα...