Who's that girl..?

Φτιάχνω βαλίτσα,και βαριέμαι τόοοοσο πολύ που...άκουσον άκουσον....έκατσα να γράψω ποστ!

Και τι να γράψω αγαπητοί ανύπαρκτοι αναγνώστες που κατά πάσα πιθανότητα ήδη λιάζεστε στις παραλίες και μ'έχετε ξεχάσει,διότι επίσης κι εγώ σας ξέχασα κι ας μη λιάζομαι ακόμη;

(Γιατί σας ξέχασα,θα μου πείτε....Αυτό λέω να το αναπτύξω άλλη φορά...)

Μάζευα πράγματα λοιπόν,και όταν συνειδητοποίησα πως ετοιμάζομαι να πάρω μαζί μου τη μισή ντουλάπα,έκανα διάλειμμα να γράψω μπας και ξελαμπικάρω και βρω τον παλιό καλό μου εαυτό που ήταν ευχαριστημένος να πάει στις διακοπές με τρία βρακιά,δυο μαγιό και μια πετσέτα-α,και σαγιονάρες.Διότι ο καινούριος εαυτός που μας προέκυψε το τελευταίο εξάμηνο,μ'έχει κάνει να αναρωτιέμαι τι διάολο μέρος του λόγου είναι και τι ακριβώς θέλει απο μένα.

Ο καινούριος εαυτός είναι shopping maniac.Όχι ότι κι ο παλιός δεν τις περνούσε τις κρίσεις του,αλλά περιοδικά.Καθόταν στ'αυγά του για κανά τρίμηνο,κάποια στιγμή τον τσιμπούσε η μύγα της κατανάλωσης και πήγαινε για ψώνια πέντε μέρες σερί.Έβγαζε το άχτι του,στοκάριζε για το χειμώνα και ξανάπεφτε σε νάρκη.

Ο νέος πάλι,την είδε όχι μόνο ωραίος,αλλά και χουβαρντάς.Ακούει οικονομική κρίση και χαμογελάει με την υπεροψία της Πάρις Χίλτον(αλλά χωρίς το επώνυμό της και το καρνέ της).Χτυπάει κάρτα κατά μέσο όρο τρεις φορές την εβδομάδα σε ποικίλα καταστήματα,ώστε να μη βαριέται-άμα κουραστεί με τα ρούχα,πάει στα καλλυντικά,και μετά πάει για κουρτίνες,πράγμα παράλογο διότι δεν έχει που να τις κρεμάσει-εξού και τις κρέμασε όλες μαζί στο γραφείο και τώρα το γραφείο έχει τρεις διαφορετικές κουρτίνες σε μία μπαλκονόπορτα.*

*υποσημείωση:για την μία από τις κουρτίνες,ο νέος έκανε κάτι εξωφρενικό.Έφυγε από τη δουλειά την πρώτη μέρα των εκπτώσεων,και πήγε και στήθηκε μαζί με κάτι θείες έξω από γνωστό κατάστημα οικιακών ειδών περιμένοντας να ανοίξουν οι πόρτες.Νομίζω πάντως ότι έφαγε τέτοια φρίκη βλέποντας τις θείες να μαλλιοτραβιούνται πάνω από τραπεζομάντηλα και μαξιλαροθήκες,που δε θα το ξανακάνει αυτό το λάθος

Επίσης,έχει πάθει κάτι με τα κολιέ.Ευτούνος ο λαιμός που χρόνια τώρα είχε για παρέα ένα μοναχό μαύρο κορδόνι που δεν έβγαινε ούτε στο μπάνιο,τώρα έχει να διαλέγει από κίτρινες μπίλιες και πράσινες διάφανες κοτρώνες,μέχρι ροζάρια και ασημένιες αλυσίδες που ζυγίζουν οχτώ κιλά.Και φουλάρια.Πολύ φουλάρι αδερφάκι μου.Έχω βγει με φουλάρια μέχρι κι απ'το Καρφούρ-οίκημα που για μένα μέχρι πρότινος δεν περιείχε τίποτ'άλλο εκτός από τρόφιμα.

Αν κάτσω να μαζέψω τις λεπτομέρειες,καταλήγω σε δύο συμπεράσματα,το πρώτο εκ των οποίων είναι λίγο τρομακτικό:ο νέος μου εαυτός...ακολουθεί τη μόδα.Λούστηκε αυτό που χρόνια κορόιδευε.Κοπάδι τις ανέβαζε,αγέλη τις κατέβαζε τις πανομοιότυπες με τα κάπρι τη μια χρονιά,τα μίνι την άλλη,τα σορτσάκια την επόμενη,και τώρα πάει και μου αγοράζει έθνικ σαγιονάρες και χαϊμαλιά.Το δεύτερο είναι πως κάνει μια στροφή προς τη θηλυκότητα.Εκεί με οδηγούν οι πολύχρωμες όζες(μανό για τους νότιους),οι μωβ τσάντες,οι ΦΟΥΣΤΕΣ(θου κύριε) και τα βραχιόλια με τα τα κρεμασταράκια.Απ'τη γωνία τον κοιτάει με απορία ένα έφηβο κορίτσι με μαύρο μπλουζάκι,στενά τζην,δύσπιστα μάτια και αγουροξυπνημένα μαλλιά.Δεν καταλαβαίνει ακριβώς τι έχει γίνει,και λίγο ανησυχεί για το μέλλον της.Ήδη βλέπει πως στη βαλίτσα των διακοπών δεν έχει μπει ..ούτε ένα τζην παντελόνι!Μα είναι δυνατόν;;;


Ας μην ανησυχεί και πολύ,έχω να της πω.Όσο τα μαλλιά παραμένουν αγουροξυπνημένα και το ράδιο παίζει ροκ,δεν έχει να φοβάται τίποτα...:)


Καλές διακοπές σε όλους παιδιά!kiss kiss