Συνάχι hater

Έκατσα ενώπιον του υπολογιστή και χάνω το Grey's anatomy έχοντας κάθε καλή πρόθεση να γράψω για τις -τολμώ να πω- ενδιαφέρουσες διακοπές μου,αλλά ξαφνικά αισθάνομαι σα να δίνω εξετάσεις έκθεση με θέμα"πώς πέρασα το καλοκαίρι"και ξέχασα την ύλη.Δεν είναι βέβαια ακριβώς έτσι,τα θυμάμαι τα βασικά αλλά δε θέλω να τα γράψω λόγω του εβερεξίστινγκ φόβου ότι κάποιος γνωστός μου θα πέσει πάνω στο μπλογκ και θα με καταλάβει,οπότε πρέπει να αλλάξω θέμα και για τι άλλο να γράψω;Για αδιέξοδους και μονόπλευρους έρωτες βαρέθηκα και να τα σκέφτομαι και να τα γράφω-α σιχτήρ πια,δεν ξέρω εγώ κάνω λάθος ή οι άλλοι ή το συχνά πυκνά μνημονευόμενο από μένα Σύμπαν που μ'έχει χεσμένη πατόκορφα σ'αυτόν τον τομέα(ενώ σε άλλους δε λέω,βοηθάει και με το παραπάνω και το ευχαριστώ-μη με περάσει για αχάριστη και κόψει την παροχή τελείως).Πάει κι αυτό το θέμαα,τι άλλο;Πολιτική,κρίση κτλ τα αφήνω για άλλους,υπαρξιακά τα αφήνω για άλλη ώρα,ερωτικά είπαμε δεν έχει μην τα ξαναλέμε και συγχίζομαι(σκατά,επίτηδες το ξαναλέω μήπως και φτάσει στ'αυτιά καμμιάς ξερωγω παντοδύναμης κοσμικής ενέργειας,δεν υπάρχει πάτος στο πόσο λέιμ μπορώ να γίνω),τα της δουλειάς σε αυτή τη φάση κόβονται στους προκριματικούς με ύφος Μουρατίδη διότι είναι από βαρετά έως αχαρακτήριστα,οπότε τι μένει;Ένα ηθικό δίδαγμα:με το στανιό δε γίνεται τίποτα φίλε μου,πόσο μάλλον να θυμηθείς ότι είσαι μπλόγγερ μετά από τόσους μήνες...



υ.γ.ο άσχετος τίτλος σημαίνει ότι ω ναι,έχω συνάχι.Το οποίω και μισώ όσο και ο δράκουλας τη σκορδαλιά.Νομίζω ότι το μισώ όσο και το σιδέρωμα.Δεν είμαι σίγουρη...ενιγουέι,σαν καλός μαλάκας που είμαι,με το που πήγε 31 Αυγούστου έστρωσα το χαλί και υποδέχτηκα το φθινόπωρο με μια ωραία ίωση που μου την κόλλησε σίγουρα κάποιο από τα χίλια εκατόν πενήντα παιδάκια στην παραλία με τις νεροτσουλήθρες που πήγαμε με τα βαφτιστήρια.Περιττό να πω πως περισσότερη ώρα τσουλούσαμε οι γαϊδάρες(εγώ και η κουμπάρα)παρά τα μωρά τα οποία κλαίγανε και παρακαλούσαν να τα αφήσουμε κι αυτά να παίξουν,χωρίς ιδιαίτερα επιτυχή αποτελέσματα.Εξού και τιμωρήθηκα.Υπόσχομαι ότι άλλη φορά θα είμαι καλή νονά,θα κάθομαι στωικά να παίζω το ρόλο του βατήρα για βουτιές και θα κάνω τους παλιμπαιδισμούς μου in my own time.
(Τώρα που εξομολογήθηκα την αμαρτία μου,αναμένω να ξυπνήσω αύριο με ξεβούλωτη μύτη και με το αντικείμενο του πόθου μου στα πόδια μου-ή άντε,στην αγκαλιά μου.Παρά τα λάθη μου...:)

υ.γ 2 Ήρθε το αύριο και ξύπνησα(αν θεωρήσουμε ότι κοιμήθηκα δηλαδή).Η δε μύτη μου ακόμη κοιμάται κι ονειρεύεται ότι αναπνέει,μυρίζει,κάνει τέλος πάντων όλα αυτά για τα οποία δημιουργήθηκε.Να υποθέσω πως και το δεύτερο σκέλος της προσδοκίας μου θα πάει κατά διαόλου...;

υ.γ.3 Ναι,και το δεύτερο σκέλος της προσδοκίας,αφού χτυπήθηκε κάτω,έλπισε,κάπνισε(!!!),ξενύχτησε,πήγε τελικά να κάνει παρέα στον άρχοντα του σκότους.Περαστικά μας.