Απεραντο γαλαζιο

Tuesday, September 14, 2010

Sympathy pains

Είμαι ντάουν.What's new;θα μου πει όποιος με ξέρει τα τελευταία 100 χρόνια της ζωής μου.Ε πώς,και στο ντάουν υπάρχουν διαβαθμίσεις:υπάρχει ο πάτος,δέκα μέτρα κάτω από τον πάτο,ο πυρήνας της γης,οι μαύρες τρύπες,πώς,δεν είναι το ίδιο.Πού βρίσκομαι εγώ αυτή τη στιγμή;Χμμμμ...θα έλεγα κάπου στην ασθενόσφαιρα(ακριβώς κάτω από τη λιθόσφαιρα).

Ο λόγος;Για να δούμε...Ναι.Ενώ είμαι μια κατά κοινή ομολογία εμφανίσιμη,έξυπνη και οικονομικά ανεξάρτητη γυναίκα,δεν μπορώ να σταυρώσω σχέση.Με κάποιον που να μ'ενδιαφέρει εννοώ.Οι οποίοι όπως νομίζω όλοι ξέρουμε,δεν έρχονται κατά εξάδες στη ζωή και όποτε τους παραγγείλεις.Στη δική μου συγκεκριμένα άντε να εμφανιστεί ένας το χρόνο,στην ΚΑΛΥΤΕΡΗ περίπτωση.

Και εμφανίζονται.Με το που αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι Ναι,αυτός έχει κάτι μου μ'αρέσει,τον ξεχωρίζω από τους υπόλοιπους,ω ναι,θα μπορούσα να τον ερωτευτώ,αρχίζω και αγχώνομαι.Και να φαντασιώνω-πώς θα ήταν αυτό,πώς θα ήταν εκείνο....Γνωρίζοντας πως οι φαντασιώσεις είναι χαρακτηριστικό κυρίως της εφηβείας και στην ενήλικη ζωή δεν κάθεσαι να φαντάζεσαι αλλά πράττεις,καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά στον τρόπο που λειτουργώ,αλλά δε θέλω να κάτσω να το αναλύσω τώρα.

Και μετά και μετά;Αναλόγως...στην προκείμενη τωρινή φάση,περίμενα περί τους χ μήνες να κάνει κάποια κίνηση,φροντίζοντας από τη μεριά μου να δείξω ότι τρέφω μια ιδιαίτερη συμπάθεια(strike one).Από την άλλη μεριά,εισέπραξα επίσης μια αυξανόμενη με το χρόνο συμπάθεια(strike two).Και μια φιλικότητα(strike αποτελειωτικό).Αυτά......Τώρα,μετά από αμέτρητα ξενύχτια,σκέψεις,πρήξιμο των φιλενάδων και άλλα λέιμ πράγματα που κάνουμε εμείς οι γυναίκες,σκέφτομαι να πάρω τη συμπάθεια(και τη φιλικότητα,προσθέτω)και να τη βάλω εκεί που φαντάζεστε,γιατί τι άλλο να την κάνω δεν ξέρω.Αυτό που ξέρω είναι πως όταν θες κάποιον για άλλους λόγους εκτός να κουσκουσεύεις και να λες βλακείες να περνάει η ώρα,δεν περιμένεις δέκα χρόνια.Απλά,δεν ήθελα να το πιστέψω.
Ε,σήμερα το πίστεψα.
Διότι έχω ισχυρές ενδείξεις ότι γουστάρει μια άλλη.
Και μπιλίβ γιου μι,μόνο συμπάθεια δεν δείχνει ο τρόπος που της φέρεται.

I HATE that word.Θα σταματήσω να τη χρησιμοποιώ,αυτήν και τα παράγωγά της(συμπαθητικός,συμπάθειο κλπ).Και το κυριότερο,άμα μ'αρέσει κανείς,θα προσπαθήσω να δείχνω οτιδήποτε άλλο εκτός απο ΑΥΤΗΝ.


πω πω αυτό το τελευταίο ήταν μεγάλη κουβέντα,ανατρίχιασα


(μήπως δεν τό'χω πιστέψει ακόμη ότι δε θα γίνει τίποτα;μήπως είμαι μαλάκας;μήπως είμαι μαζόχα;μήπως επίτηδες διαλέγω αδιέξοδες καταστάσεις για να αποφύγω την intimacy;στο επόμενο ποστ,η συνταρακτική συνέχεια)

:ΡΡΡ

Labels:

6 Comments:

  • Καλησπέρα,
    λές...
    Με κάποιον που να μ'ενδιαφέρει εννοώ.
    Πως το ορίζεις αυτό;

    By Anonymous Ανδρέας, at 12:01 AM  

  • Ανδρέα,
    νόμιζα πως το λέω λίγο παρακάτω στο ποστ.Να τον ξεχωρίζω,να έχει το κάτι που μου αρέσει.Συνήθως αυτοί που μου αρέσουν έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους.Το τι,θα μου επιτρέψεις να το κρατήσω για μένα...

    By Blogger Aurelia Aurita, at 3:24 PM  

  • Είναι από αυτά που λέγονται στις φίλες αλλά δεν γράφονται στο internet... υποθέτω.

    By Anonymous Ανδρέας, at 8:18 PM  

  • Πραγματικά η συμπάθεια (φτου κακά..) πονάει. Νομίζω μάλιστα ότι μοιάζει με .. ξαναζεσταμένη σούπα. Πρέπει να έχει χρώμα ξεθωριασμένο. Δεν ξέρω.

    Καλή τύχη κοπελιά...;)

    By Blogger prokopis, at 12:27 PM  

  • This comment has been removed by the author.

    By Blogger prokopis, at 12:28 PM  

  • Ανδρέα,μερικά δε λέγονται ούτε καν στις φίλες:)

    prokopi,ναι,έχεις το απόλυτο δίκιο.

    Ευχαριστώ για την ευχή-προς το παρόν ταλαιπωρούμαι ακόμα,αλλά διαβλέπω το τέλος της οδύσσειας σύντομα(λόγω των συνθηκών)

    κιςκις

    By Blogger Aurelia Aurita, at 5:16 PM  

Post a Comment

<< Home


 
eXTReMe Tracker