Mood report

Ανά τα χρονια της ύπαρξής μου στο μάταιο τούτο κόσμο,μία από τις γνώσεις που έχω αποκτήσει είναι ότι το μυαλό μου δεν επικοινωνεί πάντα με την ψυχή μου-π.χ.νομίζω ότι είμαι καλά και ξαφνικά φρικάρω,ή νομίζω ότι είμαι σκατά και ξαφνικά ανταπεξέρχομαι αξιοθαύμαστα σε δύσκολες καταστάσεις....Για να μην είμαι λοιπόν τελείως στα τυφλά,έχω διαμορφώσει κάποια κριτήρια για να βλέπω τι γίνεται με τα εσώτερά μου-π.χ.το ποσοστό της κατάθλιψής μου το καταλαβαίνω χοντρικά (και φαντάζομαι παρόμοια πράγματα ισχύουν για όλους τους ανθρώπους),από:
-το πόση διάθεση έχω να σηκωθώ απ'το κρεβάτι το πρωί(ή να ξυπνήσω γενικότερα),
-το αν το σπίτι μου είναι βιώσιμο ή οι μπάλες σκόνης στο πάτωμα κοντεύουν να φτιάξουν φυσικό χαλί,
-το πόση όρεξη έχω να πάω για καφέ-ποτό-σινεμά ή προτιμώ να σαπίζω στην ασφάλεια του καβουκιού μου,
-το τι τρώω(μαύρα χάλια-τίποτα,μέτρια κατάσταση-ως επί το πλείστον τζανκ φουντ,μια χαρά-υγιεινά και ενίοτε μαγειρεύω),
-το αν θα πάω στο μεγάλο σούπερ μάρκετ για μαζικά ψώνια ή την κουτσοβγάζω με το συνοικιακό(ή δεν πάω ούτε σ'αυτό και τη θέση του χαρτιού υγείας παίρνει το χαρτί κουζίνας και μετά οι χαρτοπετσέτες από τα Goody's-ελπίζω να έχω αυτοκτονήσει πριν φτάσω ποτέ στο στάδιο της εφημερίδας...),
-το αν έχω πλυμένα και σιδερωμένα ρούχα ή είμαι με το ίδιο παντελόνι 2 βδομάδες...

Γενικά μέσα στα τόσα χρόνια συμβίωσης με αυτόν τον άνθρωπο,αυτόν,τον ένα μου(βασικό)εαυτό(έχω κιαναπληρωματικούς στον πάγκο για ώρα ανάγκης),τα περισσότερα τερτίπια του τα έχω μάθει και τις συνήθειές του επίσης.
(των αναπληρωματικών πάλι,όχι ακόμα,γιαυτό όποτε ο βασικός παθαίνει γκαγκά και αναγκάζομαι να τους στείλω στον αγώνα συνήθως τρώω 5 γκολ μαζεμένα,αλλά τι να κάνω,λεφτά δεν έχω να πάρω τον Ζιντάν ή έστω τον Έτο..)

Καμμιά φορά ο εαυτός μου με ξεγελάει.Σηκώνεται το πρωί στην ώρα του(λέμε τώρα),έχει σιδερώσει ΤΡΙΑ παρακαλώ παντελόνια κιέχει και δίλημμα ποιό να διαλέξει,ψωνίζει ένα γεμάτο καρότσι και ....ντανταν ντανταν...ΒΡΑΖΕΙ ΚΟΥΝΟΥΠΙΔΙ για πρώτη φορά για να φτιάξει σαλάτα(και τελευταία-ΤΙ ΒΡΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΚΑΛΕΕΕ;),πλένει όοοολα τα πιάτα και βάζει πλυντήρια και βγαίνει για καφέ και μετά με άλλους σερί για μπύρες(κιας μη σου αρέσουν αγάπη μου,σε μπυραρία πας!)και λέει βλακείες και γελάει και όλα φαίνονται καλά...

Δεν ξέρει όμως...ότι όσο και να μου το παίζει Κινέζος και τι ωραία που περνάμε,τον τσακώνω στη στροφή διότι έχω ανακαλύψει το υπέρτατο και αλάνθαστο τεστ ελέγχου διάθεσης:
Πόσα επεισόδια από"τα φιλαράκια"θα δει μέχρι να κοιμηθεί...
(το"ποιά"δεν έχει σημασία,τα έχω δει όλα από 500+ φορές)
Διότι όταν γυρίζεις μισομεθυσμένη από τις μπύρες μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα και αντί να πας τσιφ στο ημίσκληρο με τα 1000 ελατήρια,ξαπλαρώνεσαι με το πανωφόρι στον καναπέ και πατάς το play,όχι γλυκιά μου,δε μας ρίχνεις στάχτη στα μάτια με τα κουνουπίδια και τα χάχανα:κάτι δεν πάει καλά...
Ναι λοιπόν:τα"φιλαράκια"όσον αφορά την αφεντιά μου είναι το αντικαταθλιπτικό μου.Πώς λέμε Prozac;Καμμία σχέση,Για αυτό δε χρειάζεται συνταγή,είναι τζάμπα(αν έχεις προνοήσει και μαζέψει όλα τα επεισόδια σε βίντεο)και ρυθμίζεις μόνος σου τη δοσολογία ανάλογα με την κατάσταση.

Καθόλου κατάθλιψη:φιλαράκια στο ντουλάπι
Ήπιας μορφής-ή απλά αίσθημα κενού:ένα δυο επεισόδια-ή και καθόλου,αντικαθιστώνται από ταινίες
Μέτρια:Μία με δύο ώρες ημερησίως,κατά προτίμηση το βράδυ
Βαριά:από την ώρα επιστροφής στο σπίτι μέχρι τα χαράματα,αφού έχει προηγηθεί άγριο ψάξιμο σε βιντεοκασέτες και ντιβιντι για να ανακαλυφθούν επεισόδια που ίσως έχω ξεχάσει(ή έχω δει λιγότερες φορές)
Terminal stage(ευτυχώς έχει χρόνια να συμβεί):ΟΛΟΚΛΗΡΟ Σαββατοκύριακο με διακοπή μόνο για ύπνο...

Αυτές τις μέρες βλέπω και ξαναβλέπω 3 συγκεκριμένα επεισόδια γιατί βαριέμαι να σηκωθώ ν'αλλάξω κασέτα.
Αυτό δεν υπάρχει στη διαβάθμιση,είναι καινούριο φρούτο...

(Κιεκεί που νόμιζα ότι τον είχα αποκρυπτογραφήσει επιτέλους τον άτιμο το βασικό..)