Insomnia

Ήτανε που το μελετήσαμε το βρυκολακιάζειν στα σχόλια του προηγούμενου ποστ;Δεν ξέρω.Πάντως χθες,μπήκα στο πετσί του ρόλου και δεν μπορούσα να κλείσω μάτι παρά το γεγονός πως ήξερα ότι το ξυπνητήρι σήμερα θα χτυπούσε στις 7μιση.

Σαν πήγε τρεις και αφού είχα αλλάξει 125 στάσεις μέχρι να βρω τη σωστή στάση του ύπνου(η οποία στάση,άμα δε νυστάζεις,απλά δεν υπάρχει),το πήρα απόφαση και σηκώθηκα.Έριξα ανέμελα πάνω στις ντελικάτες πλάτες μου μία κουβέρτα με λουλουδάκια,κι άρχισα τις βόλτες ένθεν του διαμερίσματος.

Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις είναι που χρειάζεσαι ένα λοφτ,ή ένα τρίπατο νεοκλασικό,ή ένα μέγαρο με 20 κρεβατοκάμαρες και 10 μπάνια.Να βάλεις στο θερμός το χλιαρό σου γάλα και να αρχίσεις τη διαδρομή-σαν τους χοντρούς που διασχίζουν την Ελλάδα.Κάπου ανάμεσα στη πέμπτη και την έκτη σάλα,ε,τι σκατά,δε θα κουραστείς;Δε θα νυστάξεις;Θα την πέσεις στην άλλη πτέρυγα κι όλα όμορφα κι ωραία
-και το πρωί θα σε ξυπνήσει ο Τζον ο μπάτλερ που συνάμα είναι και πατρική φιγούρα,σε προσέχει,σε φροντίζει,ανέχεται τα νεύρα σου και ξέρει όλες σου τις συνήθειες.Για τα άλλα ζητήματα έχεις τον Τζακ το σωφέρ(ο Τζιμ ο κηπουρός μου κάνει πολύ"Νοικοκυρές σε απόγνωση"και ως γνωστόν,δεν ταυτίζομαι με νοικοκυρά)*

Στο 65 τετραγωνικά όμως πού να πας η αφορεσμένη;Μέχρι να κάνεις ένα βήμα βρίσκεις τοίχο-κι αν όχι τοίχο,πολυθρόνα,καρέκλα,γραφείο,παπούτσια σε κομβικό σημείο στο κέντρο του σαλονιού,ένα βάζο με κάτι διακοσμητικά κλαριά-το ΙΚΕΑ μου μέσα-,τη βαλίτσα από τις διακοπές που δεν αξιώθηκες να ανεβάσεις στο πατάρι..κάπου θα σκοντάψεις,θα σου φύγει η παντόφλα και η διαδρομή θα διακοπεί βίαια.Και πόσες στροφές να κάνεις γύρω από τον εαυτό σου;Δεν έχεις και ουρά να κυνηγήσεις.

Τι να κάνει ένας άνθρωπος μέσα στη μαύρη νυχτιά,που δεν έχει ύπνο και δε θέλει να ανοίξει τηλεόραση;

Έπαιξα ναρκαλιευτή για ένα τέταρτο-δεν κατάφερα να κάνω νέο ρεκόρ και σπάστηκα.Μετά έφαγα σπόρια.Πήγα να διαβάσω κάτι εφημερίδες,με το που αντίκρυσα το Βαγγέλη και το Γιώργο,ξαναγύρισα τρέχοντας στον υπολογιστή και μπήκα σε σελίδες αυτοκινήτων(το παλεύω,το παλεύω,πού θα πάει θα αγοράσω καινούριο πριν εκπνεύσει η χρονιά!).Ξανάφυγα,γύρισα στο κρεβάτι,σκέφτηκα διάφορες μαλακίες,ξανασηκώθηκα.Η σιδερώστρα μού'κλεινε το μάτι.Τι λες κυρία μου,αυτά μία φορά γίνονται στα χρονικά!

Τελικά κατά τις 4 ξαναξάπλωσα,κι άρχισα να επεξεργάζομαι την προοπτική να μην κοιμηθώ όλη τη νύχτα-πάλι.Μου ήρθαν και κάτι ωραιότατες ιδέες για ποστ,άρχισα να γράφω στο μυαλό μου τον πρόλογο,και.....έγινε το κακό!Κοιμήθηκα...




Σ'ένα γαλαξία,μακρυά,πολύ μακρυά,έγινε μια έκρηξη..η δόνηση έφτασε μέχρι το μικρό μας πλανήτη και κουνούσε το κρεβάτι ρυθμικά-βζζζζτ-βζζζτ-βζζζτ...8 και 28...το υποσυνείδητό μου μού δίνει τα νούμερα του Λόττο;όχι,μικρή τρελλή κι ανόητη,είναι η ώρα που πρέπει να είσαι στο πόστο σου,χαμογελαστή και έτοιμη να ξεκινήσεις τη μέρα σου και οι τύχες του κοσμάκη κρέμονται από πάνω σου-μόνο που αυτό είναι όνειρο,και η πραγματικότητα λέει πως αν δεν ήρθε ακόμη εκείνη η συσκευή διακτίνισης που παρήγγειλες από το τελεμάρκετινγκ,την έχεις-επιεικώς-γαμήσει...



*Μα τι γράφω;Δε θα σε ξυπνήσει κανένας,γιατί είσαι ζάμπλουτη και δε δουλεύεις-τρως την κληρονομιά που σου άφησε η δισεκατομμυριούχος γιαγιά σου.
Ο Τζον ο μπάτλερ όμως,είναι ο μόνος που ξέρει πως κάθε βράδυ,ρίχνεις στους ώμους την κουβέρτα με τα λουλουδάκια, μεταμορφώνεσαι σε "I wonder"woman και πατάσσεις την αδικία και το έγκλημα...
(το υπόλοιπο outfit περιλαμβάνει καρώ παντελονάκι πυτζάμας,μπλε κάλτσες,σαγιονάρες και κλάμμερ-με το που σε βλέπει ο κλέφτης,κλαίει απ'τα γέλια και τον συλλαμβάνεις χωρίς προσπάθεια:)