Enough is enough(is enough)

Ξαναδιάβασα το προηγούμενο ποστ και σκέφτηκα ότι πολλή μιζέρια έχει πέσει ρε παιδί μου στις τελευταίες αναρτήσεις μου(σικ).Γενικά την έχω αυτή την τάση της αυτολύπησης και ψιλομαζοχισμού,αλλά τώρα μου την έδωσε.Τέλος λοιπόν μ'αυτό το θέμα,πάμε γι'άλλα,ή για τίποτα ένιγουέι,αλλά χωρίς μουρμούρα και κλάψομουνίαση(σόρι για το λεξιλόγιο,αλλά είπαμε μου την έδωσε)και "μπουχουχου,οι γκόμενοι που θέλω θέλουν άλλες και τίποτα δε μου πάει καλά και τι κάνει πια αυτό το σύμπαν και δεν κουνάει τον κώλο του να με βοηθήσει"και μη χέσω.



Άντε γιατί!



Άσε που νομίζω πως όλο αυτό είναι μια ωραία παγίδα που έχω στήσει στον εαυτό μου για να κάθομαι στα αυγά μου,να μην κάνω τίποτα και να κατηγορώ τους άλλους γι'αυτό.



-Και πού το κατάλαβες ρε μεγάλη;Αυτό ακούγεται και γαμώ τις συνειδητοποιήσεις!πετάγεται ο γνωστός άγνωστος Κάποιος και με αναγκάζει να εξηγήσω ενώ σκόπευα να σταματήσω το γράψιμο και την πέσω στον καναπέ



Λοιπόν μεγάλε,έγραψα μια ολόκληρη παράγραφο εξηγώντας,μετά την έσβησα όμως γιατί θέλει πολλές λεπτομέρειες,οπότε θα μείνεις με την απορία




Ένα μόνο σου λέω:μην πιστεύεις όλα όσα σου τσαμπουνάω,διότι ενίοτε νομίζω ότι σε κοροϊδεύω(και μαζί,τον εαυτό μου)

Sympathy pains

Είμαι ντάουν.What's new;θα μου πει όποιος με ξέρει τα τελευταία 100 χρόνια της ζωής μου.Ε πώς,και στο ντάουν υπάρχουν διαβαθμίσεις:υπάρχει ο πάτος,δέκα μέτρα κάτω από τον πάτο,ο πυρήνας της γης,οι μαύρες τρύπες,πώς,δεν είναι το ίδιο.Πού βρίσκομαι εγώ αυτή τη στιγμή;Χμμμμ...θα έλεγα κάπου στην ασθενόσφαιρα(ακριβώς κάτω από τη λιθόσφαιρα).

Ο λόγος;Για να δούμε...Ναι.Ενώ είμαι μια κατά κοινή ομολογία εμφανίσιμη,έξυπνη και οικονομικά ανεξάρτητη γυναίκα,δεν μπορώ να σταυρώσω σχέση.Με κάποιον που να μ'ενδιαφέρει εννοώ.Οι οποίοι όπως νομίζω όλοι ξέρουμε,δεν έρχονται κατά εξάδες στη ζωή και όποτε τους παραγγείλεις.Στη δική μου συγκεκριμένα άντε να εμφανιστεί ένας το χρόνο,στην ΚΑΛΥΤΕΡΗ περίπτωση.

Και εμφανίζονται.Με το που αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι Ναι,αυτός έχει κάτι μου μ'αρέσει,τον ξεχωρίζω από τους υπόλοιπους,ω ναι,θα μπορούσα να τον ερωτευτώ,αρχίζω και αγχώνομαι.Και να φαντασιώνω-πώς θα ήταν αυτό,πώς θα ήταν εκείνο....Γνωρίζοντας πως οι φαντασιώσεις είναι χαρακτηριστικό κυρίως της εφηβείας και στην ενήλικη ζωή δεν κάθεσαι να φαντάζεσαι αλλά πράττεις,καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά στον τρόπο που λειτουργώ,αλλά δε θέλω να κάτσω να το αναλύσω τώρα.

Και μετά και μετά;Αναλόγως...στην προκείμενη τωρινή φάση,περίμενα περί τους χ μήνες να κάνει κάποια κίνηση,φροντίζοντας από τη μεριά μου να δείξω ότι τρέφω μια ιδιαίτερη συμπάθεια(strike one).Από την άλλη μεριά,εισέπραξα επίσης μια αυξανόμενη με το χρόνο συμπάθεια(strike two).Και μια φιλικότητα(strike αποτελειωτικό).Αυτά......Τώρα,μετά από αμέτρητα ξενύχτια,σκέψεις,πρήξιμο των φιλενάδων και άλλα λέιμ πράγματα που κάνουμε εμείς οι γυναίκες,σκέφτομαι να πάρω τη συμπάθεια(και τη φιλικότητα,προσθέτω)και να τη βάλω εκεί που φαντάζεστε,γιατί τι άλλο να την κάνω δεν ξέρω.Αυτό που ξέρω είναι πως όταν θες κάποιον για άλλους λόγους εκτός να κουσκουσεύεις και να λες βλακείες να περνάει η ώρα,δεν περιμένεις δέκα χρόνια.Απλά,δεν ήθελα να το πιστέψω.
Ε,σήμερα το πίστεψα.
Διότι έχω ισχυρές ενδείξεις ότι γουστάρει μια άλλη.
Και μπιλίβ γιου μι,μόνο συμπάθεια δεν δείχνει ο τρόπος που της φέρεται.

I HATE that word.Θα σταματήσω να τη χρησιμοποιώ,αυτήν και τα παράγωγά της(συμπαθητικός,συμπάθειο κλπ).Και το κυριότερο,άμα μ'αρέσει κανείς,θα προσπαθήσω να δείχνω οτιδήποτε άλλο εκτός απο ΑΥΤΗΝ.


πω πω αυτό το τελευταίο ήταν μεγάλη κουβέντα,ανατρίχιασα


(μήπως δεν τό'χω πιστέψει ακόμη ότι δε θα γίνει τίποτα;μήπως είμαι μαλάκας;μήπως είμαι μαζόχα;μήπως επίτηδες διαλέγω αδιέξοδες καταστάσεις για να αποφύγω την intimacy;στο επόμενο ποστ,η συνταρακτική συνέχεια)

:ΡΡΡ

Συνάχι hater

Έκατσα ενώπιον του υπολογιστή και χάνω το Grey's anatomy έχοντας κάθε καλή πρόθεση να γράψω για τις -τολμώ να πω- ενδιαφέρουσες διακοπές μου,αλλά ξαφνικά αισθάνομαι σα να δίνω εξετάσεις έκθεση με θέμα"πώς πέρασα το καλοκαίρι"και ξέχασα την ύλη.Δεν είναι βέβαια ακριβώς έτσι,τα θυμάμαι τα βασικά αλλά δε θέλω να τα γράψω λόγω του εβερεξίστινγκ φόβου ότι κάποιος γνωστός μου θα πέσει πάνω στο μπλογκ και θα με καταλάβει,οπότε πρέπει να αλλάξω θέμα και για τι άλλο να γράψω;Για αδιέξοδους και μονόπλευρους έρωτες βαρέθηκα και να τα σκέφτομαι και να τα γράφω-α σιχτήρ πια,δεν ξέρω εγώ κάνω λάθος ή οι άλλοι ή το συχνά πυκνά μνημονευόμενο από μένα Σύμπαν που μ'έχει χεσμένη πατόκορφα σ'αυτόν τον τομέα(ενώ σε άλλους δε λέω,βοηθάει και με το παραπάνω και το ευχαριστώ-μη με περάσει για αχάριστη και κόψει την παροχή τελείως).Πάει κι αυτό το θέμαα,τι άλλο;Πολιτική,κρίση κτλ τα αφήνω για άλλους,υπαρξιακά τα αφήνω για άλλη ώρα,ερωτικά είπαμε δεν έχει μην τα ξαναλέμε και συγχίζομαι(σκατά,επίτηδες το ξαναλέω μήπως και φτάσει στ'αυτιά καμμιάς ξερωγω παντοδύναμης κοσμικής ενέργειας,δεν υπάρχει πάτος στο πόσο λέιμ μπορώ να γίνω),τα της δουλειάς σε αυτή τη φάση κόβονται στους προκριματικούς με ύφος Μουρατίδη διότι είναι από βαρετά έως αχαρακτήριστα,οπότε τι μένει;Ένα ηθικό δίδαγμα:με το στανιό δε γίνεται τίποτα φίλε μου,πόσο μάλλον να θυμηθείς ότι είσαι μπλόγγερ μετά από τόσους μήνες...



υ.γ.ο άσχετος τίτλος σημαίνει ότι ω ναι,έχω συνάχι.Το οποίω και μισώ όσο και ο δράκουλας τη σκορδαλιά.Νομίζω ότι το μισώ όσο και το σιδέρωμα.Δεν είμαι σίγουρη...ενιγουέι,σαν καλός μαλάκας που είμαι,με το που πήγε 31 Αυγούστου έστρωσα το χαλί και υποδέχτηκα το φθινόπωρο με μια ωραία ίωση που μου την κόλλησε σίγουρα κάποιο από τα χίλια εκατόν πενήντα παιδάκια στην παραλία με τις νεροτσουλήθρες που πήγαμε με τα βαφτιστήρια.Περιττό να πω πως περισσότερη ώρα τσουλούσαμε οι γαϊδάρες(εγώ και η κουμπάρα)παρά τα μωρά τα οποία κλαίγανε και παρακαλούσαν να τα αφήσουμε κι αυτά να παίξουν,χωρίς ιδιαίτερα επιτυχή αποτελέσματα.Εξού και τιμωρήθηκα.Υπόσχομαι ότι άλλη φορά θα είμαι καλή νονά,θα κάθομαι στωικά να παίζω το ρόλο του βατήρα για βουτιές και θα κάνω τους παλιμπαιδισμούς μου in my own time.
(Τώρα που εξομολογήθηκα την αμαρτία μου,αναμένω να ξυπνήσω αύριο με ξεβούλωτη μύτη και με το αντικείμενο του πόθου μου στα πόδια μου-ή άντε,στην αγκαλιά μου.Παρά τα λάθη μου...:)

υ.γ 2 Ήρθε το αύριο και ξύπνησα(αν θεωρήσουμε ότι κοιμήθηκα δηλαδή).Η δε μύτη μου ακόμη κοιμάται κι ονειρεύεται ότι αναπνέει,μυρίζει,κάνει τέλος πάντων όλα αυτά για τα οποία δημιουργήθηκε.Να υποθέσω πως και το δεύτερο σκέλος της προσδοκίας μου θα πάει κατά διαόλου...;

υ.γ.3 Ναι,και το δεύτερο σκέλος της προσδοκίας,αφού χτυπήθηκε κάτω,έλπισε,κάπνισε(!!!),ξενύχτησε,πήγε τελικά να κάνει παρέα στον άρχοντα του σκότους.Περαστικά μας.