B-log out

Ήρθε η ώρα.Νόμισα πως είχε ξανάρθει κανά δυο τρεις φορές στο παρελθόν,αλλά δεν ήταν έτσι.Τώρα είναι.

Αυτό ήταν,κυρίες και κύριοι.Η θητεία μου ως μπλόγγερ έφτασε στο τέλος της.

Αχα,ακούω τους κακεντρεχείς να λένε"εμ βέβαια,βρήκε τον έρωτα γι'αυτό την κάνει"

Όχι,αγαπητοί κακοί άνθρωποι,δεν είναι έτσι,καθόλου δεν είναι.Δεν είμαι από αυτές που ξεχνάνε τους πάντες και τα πάντα για έναν άντρα.Τις κοροϊδεύω αυτές,δεν είναι του γούστου μου να παίρνει νόημα η ζωή μόνο μέσα από τα μάτια ενός άλλου.Δεν είναι αυτό.


Ξε-κόλλησα.Προχώρησα.Moved on,το λένε οι Άγγλοι.Οι Γάλλοι δεν ξέρω πώς το λένε.Πού πάω ένας θεός ξέρει(και ένα σύμπαν:),πάντως δεν είμαι πια εδώ.


Αυτοί που αγάπησα εδώ μέσα θα μου λείψουν.Μου λείπει ήδη που δεν τους γνώρισα.Είμαι φοβιτσιάρα όμως....

Μούρχονται κάτι γελοιότητες για αποχαιρετισμό,τύπου:να αγαπάτε τον εαυτό σας,να θυμάστε πως η κάθε μέρα περνάει και δε γυρνάει πίσω και άλλα διδακτικά...shit

Το μπλογκ μου δε θα το εξαφανίσω τελείως.Θα μείνουν κάποια-πολλά-ποστ,έτσι,σαν σκαλισμένο στο ξύλο ενός παγκακιού"η Αουρέλια ήταν κάποτε εδώ"


Συγκινήθηκα ρε γαμώτο....

Αντίο ρε σεις

Happy face

Τελικά είμαι ένας μπούφος.Με περικεφαλαία.Καβάλα σ'ένα τυφλό άλογο.Στη μέση μιας πεδιάδας στον πλανήτη Άρη.

Ήτοι:


Δε με συμπαθεί.Μ'αγαπάει.


:)