It's all in the mind

Φεύγω.Προσπαθώντας να έχω το παραπάνω μότο στο μυαλό.Προς το παρόν,δεν αισθάνομαι το παραμικρό άγχος.Αυτό συμβαίνει επειδή α)πατάω ακόμη σε οικεία χώματα,και β)έχω στήσει οδοφράγματα ώστε να μη φτάσει τίποτα που να μπορεί να με αγχώσει στον προμετωπιαίο φλοιό.(Το ότι ξύπνησα από τις 5μιση σήμερα και δεν μπορούσα να ξανακοιμηθώ,θα το κατατάξω στα τυχαία συμβάντα)

Φεύγω.Αν,παρ'ελπίδα,ο καινούριος δυνατός εαυτός που δημιούργησα ειδικά για την περίσταση κόψει λάσπη με το που θα δει την πινακίδα"νομός Αξέχαστου Έρωτα",εύχομαι να μεταβώ αυτομάτως σ’εκείνη την υπέροχα ασφαλή κατάσταση που νιώθεις σα να έχεις βγει από το σώμα σου και παρακολουθείς τα πράγματα απ’έξω,σα θεατής σε κινηματογραφική ταινία-και τίποτα δε σ’αγγίζει.
(Αλλά μόνο μέχρι την 1η του μήνα.Μετά θέλω να ξαναγυρίσω,να είμαι ψυχή τε και σώματι στο Rockwave-εκτός κι αν επιβεβαιωθούν οι φήμες πως αντιστοιχεί μία χημική τουαλέτα σε 300 άτομα.Εν τοιαύτη περιπτώση καλύτερα να είναι η ψυχή μου μόνο εκεί και το σώμα μου σε καμμιά παραλία)

Φεύγω.Μάζεψα τα μπογαλάκια μου,τα δώρα μου,τη σκηνή μου και το σαπούνι μου και πάω να πιάσω το Τζέιμς Χέτφιλντ* στο όνειρο-αφού πρώτα πιάσω το παρελθόν μου στον ύπνο.Ελπίζω να μην καταλήξει όλο μαζί εφιάλτης στο δρόμο με τους πρώην αγαπημένους(εραστές) και με τους νυν αφηνιασμένους (θαυμαστές)...
*Τι να τον πιάσω δηλαδή,μετά βίας θα τον βλέπω,αφού δυστυχώς ο Γιώργος έκανε ΤΗ μαλακία και τα εισιτήρια διημέρου που έκοψε είναι για πίσω,όχι για φάτσα κάρτα στη σκηνή όπως ονειρευόμουν..."Μην ανησυχείς",μου είπε,"θα γίνει χοντρή φάση,θα μπούμε με ντου".Ανησύχησα ακόμα περισσότερο.Τι είναι το ντού;Δεν έχω κάνει ποτέ.Υποψιάζομαι πως δεν είναι κάτι φιλήσυχο και πολιτισμένο.Υποψιάζομαι ότι θα μοιάζει με τη γιορτή-μαλακία με τους ταύρους στην Παμπλόνα.Που ορμάνε στα στενά κι όποιον πάρει ο Χάρος.Εκτός αν κάνουμε ντου μόνο εγώ κι ο Γιώργος.Τότε θα μοιάζει με ταυρομαχία-όπου ταυρομάχοι καμμιά 15αριά σεκιουριτάδες με γκλομπς.Όλε.

Απαιτώ να καταργηθούν οι ταυρομαχίες και ν'αφήσουν τα άμοιρα τα ζώα ήσυχα,παρεμπιπτόντως.


Φεύγω.Με ένα άγχος λιγότερο,διότι το σύμπαν συνομώτησε και ο μαχητής της ελευθερίας από την καπιταλιστική εποχή μας(και περήφανο μέλος αναρχοαυτόνομης ομάδας)Γιώργος,απέκτησε για χατήρι μου κινητό για τρεις μέρες-μετά θα ξαναγυρίσει στην αποχή από την τεχνολογία(ευχαριστώ φίλε μου,το ήξερα ότι μ'αγαπάς.Σε συγχωρώ για το εισιτήριο:)


Φεύγω.

ντουπ ντουπ ντουπ ντουπ ντουπ ντουπ ντουπντουπντουπντουπντουπ γαμώτο,τρύπα στο οδόφραγμα-1,εισπνοή,2 εκπνοή,όλα θα παν καλά,3 εισπνοή,4 ξεφύσημα,όρθια,σάκος στον ώμο










Έφυγα

Inferno

Το ήξερα πως η ανακύκλωση και τις προάλλες που βοήθησα μια γιαγιά να πάει σπίτι της,δε φτάνουν για τον Παράδεισο και πως μια μέρα θα γνωρίσω από κοντά τι σημαίνει βράζω μαζί με άλλους αμαρτωλούς μέσα σ'ένα τεράστιο καζάνι,ενώ γύρω μας θα κοχλάζει ένα υγρό που δε θα είναι νερό με πελτέ ντομάτας,αλλά το ζουμί μας-ελαφρώς αλατισμένο.Αλλά νόμιζα πως αυτό θα γίνει μετά θάνατον,και όχι σήμερα.Λάθεψα-δεν είναι κι η πρώτη φορά άλλωστε.

Η κόλαση ήρθε για μένα-και άλλους πολλούς κακούς χριστιανούς που δεν κάνουν το σταυρό τους και βρίζουν τα θεία-με την εξής μορφή:μποτιλιαρισμένη(λόγω διακοπής της λειτουργίας των φαναριών κατά μήκος τεράστιας και κομβικής λεωφόρου της πόλης),μέσα σ'ένα αυτοκίνητο που δε διαθέτει κανένα δροσιστικό σώμα,ντάλα μεσημέρι 60 βαθμοί υπό τένταν περιπτέρου,σε ένα μεγάλο σταυροδρόμι όπου συναντιούνται δύο δρόμοι διπλής κατεύθυνσης με νησίδες(δηλαδή 3 λωρίδες πήγαινε και 3 έλα ο ένας δρόμος και το ίδιο και ο κάθετος)και ένα παραδρομάκι-σύνολο=13 λωρίδες.

[Είχε προηγηθεί μακρά πορεία με ταχύτητα 0.5 εκατοστά το 5λεπτο,με γκεστ σταρς τις φαγάνες που δούλευαν στη νησίδα και γέμιζαν χώμα τις τρύπες-και την ατμόσφαιρα.Όπου μπήκα στο δίλημμα:να κλείσω το παράθυρο και να πεθάνω από θερμοπληξία,ή να αφήσω ανοιχτά και να πεθάνω από εισπνοή χώματος που θα οδηγήσει πιο γρήγορα στην ασφυξία;Διάλεξα το πρώτο.Λίγο πριν με εγκαταλείψει και το τελευταίο 10 από το 70% του νερού του σώματός μου,η ουρά προχώρησε πέρα από τις φαγάνες και κατάφερα ξέπνοη να γυρίσω τη μανιβέλα.Όχι το κουμπί,τη μανιβέλα.Είναι σαράβαλο είπαμε.]
Μετά έφτασα στο σταυροδρόμι.
Και μετά σταμάτησα να κινούμαι.

Φυσικά ούτε μυρωδιά τροχαίας δεν υπήρχε.Τα πράγματα είχαν αφεθεί να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας οι κολασμένοι,όπως μπορούσε ο καθένας.Και φυσικά ο καθένας προσπαθούσε να γλυτώσει τον κώλο του ασχέτως αν έβλεπε ότι μόνο αν είχε το αυτοκίνητο του αστυνόμου Σαΐνη θα κατόρθωνε να βγει από κει.Το αποτέλεσμα,το αναμενόμενο-κάποια στιγμή η κατάσταση μπλόκαρε τελείως και χάθηκε κάθε έννοια δρόμου,φοράς,λωρίδας,πορείας.Ακινησία,κόρνες και βρισίδια.Αν μπορούσε να δει κάποιος τα πράγματα από ψηλά,θα έμοιαζαν σαν ένα παιδάκι να άδειασε τη σακκούλα με τα εκατοντάδες αυτοκινητάκια του και είναι όλα μια στοίβα στο πάτωμα,λεωφορειάκια,νταλίκες,επιβατικά και φορτηγάκια.
Έριξα μια γρήγορη ματιά στα γύρω αυτοκίνητα.Τα περισσότερα ήταν με τα παράθυρα κλειστά-κι από μέσα νευριασμένοι αλλά χτενισμένοι τύποι με το πουκάμισο με ομοιόμορφο χρώμα.Το καταλάβαινες με τη μία ότι ανέπνεαν τον άρρωστο αλλά δροσερό αέρα του αιρκοντίσιον τους.Ενδιαμέσως όμως,εντόπισα και μερικούς συναδέλφους μου 15ετίας και άνω-με ορθάνοιχτα καί τα τέσσερα παράθυρα(αν ήταν δυνατόν και το πορτμπαγκάζ),κι από μέσα μέτωπα ιδρωμένα με το μαλλί πατίκα και ψυχεδελικά σχέδια στις μπλούζες από τα ζουμιά που τρέχαν.Αυτοί ήταν και οι πιο απεγνωσμένοι,βλέμμα απελπισίας,σχεδόν τρέλλας.

Ένιωσα ότι σε λίγο θα έφτανα στα όριά μου.Σκέφτηκα τις εναλλακτικές λύσεις:κλάμα-όχι,δε μού'βγαινε.Ουρλιαχτό-ούτε,ούτε.Άρχισα να παίρνω βαθιές αναπνοές πηχτού καυτού αέρα.Η αποπληξία πλησίαζε.


Εδώ τελειώνει η πραγματικότητα και αρχίζει η ονειροφαντασία:

Η Αουρέλια πετιέται από το αυτοκίνητο με μιά σφυρίχτρα στο στόμα,πάει στο κέντρο της οχλοβοής και αρχίζει να σφυράει μέχρι να αποκτήσει την προσοχή όλων.Αφού έχει σιγουρευτεί ότι την κοιτάζουν(ψωνάρα),βουτάει ένα καπέλο από έναν μηχανάκια για να μην την κάψει ο ήλιος,ανεβαίνει πάνω σε ένα τζιπ και αρχίζει να τακτοποιεί την κίνηση:"ΦΡΡΡΡ!Εσύ!Ακίνητος-άσε να φύγει αυτός εδώ ο μαλάκας που απ'τη φούρια του κοντεύει να γρατζουνίσει τρία αυτοκίνητα.Εσύ ο διαγώνιος!Πώς σκατά κατάφερες να βρεθείς στο αντίθετο ρεύμα και να μπλοκάρεις όλη την ουρά;Πόσο μαλάκας είσαι;Δε θα πας πουθενά,εσένα θα σε απελευθερώσω τελευταίο μήπως και μετανιώσεις για την πράξη σου.Φρρτ!Το Χιουντάι εκεί στο βάθος!Κλείσε τη μουσική που μας τρύπησε τα τύμπανα γιατί θα σου περάσω τα ηχεία κολάρο.Δε μας φτάνει ο πόνος μας,έχουμε και το ντάπα ντούπα!Εδώ,το άσπρο φίατ,ναι,εσάς λέω κυρία κλώσσα.Καλησπέρα σας.Παρακαλώ,πόσο καιρό οδηγείτε;Τρία χρόνια;Κάθε μέρα ή μία φορά το χρόνο το παίρνετε;Τι γιατί ρωτάω,καταλαβαίνετε τι κάνατε;Έχετε αφήσει τους πλαϊνούς σας να σας εκτοπίσουν στο αντίθετο ρεύμα και πήρατε στο λαιμό σας και μια ολόκληρη σειρά κακομοίρηδες από πίσω.Α,δεν ξέρετε να υπολογίσετε την απόσταση από τα δεξιά και νομίζατε ότι θα σας τρακάρουν,μάλιστα,συγγνώμη τότε...ΑΝΑΨΕ ΦΛΑΣ ΚΑΙ ΧΩΣΟΥ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΔΕΞΙΑ ΚΥΡΑ ΜΟΥ!Μέχρι μεθαύριο εδώ θα είσαι αν περιμένεις κάποιον να σ'αφήσει από μόνος του!ΕΕΕΕ!ΦΡΡΡΡΤ!!!ΠΟΥ ΠΑΣ ΕΣΥ;Το φορτηγό λέω,ΠΟΥ πας;Εκτός κι αν θέλεις να σχηματίσεις το γράμμα Λ με το λεωφορείο,αλλιώς αυτό που κάνεις δεν έχει νόημα.Μην κουνιέσαι,να φύγει το λεωφορείο πρώτα!Α,έχουμε κι άλλο ανεγκέφαλο εδώ,νομίζω πως έληξε ο διαγωνισμός μαλακίας-βρήκαμε το νικητή.Λοιπόν,την προσοχή σας οι υπόλοιποι,να σας εξηγήσω αναλυτικά με ποιά ακριβώς κίνηση κέρδισε το βραβείο για να ξέρετε τι να αποφεύγετε αν βγείτε ζωντανοί από δω πέρα.Λοιπόν,όπως βλέπετε,ο κύριος από δω πήρε μία εμπνευσμένη στροφή και βρέθηκε ανάμεσα σε δύο αντιμέτωπα αυτοκίνητα.Ο από πίσω κόλλησε από πίσω του,και τώρα δεν μπορεί να πάει πίσω για να ξεκολλήσουν οι μπροστινοί του,ούτε μπροστά αφού αυτός που κλείνει δεν μπορεί να κάνει όπισθεν.Θα μείνει εδώ για πάντα λοιπόν.Και τώρα με συγχωρείτε,βλέπω ένα χρυσό παιδί που ναι,μου αφήνει κενό για να χωθώ και να φύγω!Ευχαριστώ!Ευχαριστώ!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΕ.....

translatum

Ποιός πήγε και μετέφρασε το μπλόγγερ;

ο/η
τον/τη aurelia aurita;
ανάρτηση
μετριασμός
σύνδεσμος επιστροφής

γουάτ δε φακ;


It sucks

Εφιάλτες θερινής νύχτας

Μόλις είδα το βίντεο.Μάλλον τελευταία από όλους.ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ.Το σιχαμένο βίντεο.
Δεν ξέρω αν είμαι πολύ ευαίσθητη για τον κόσμο που ζούμε.Ξέρω όμως πως δεν αντέχω άλλο.Δεν το χωράει το κεφάλι μου,λείπει κάποιο τσιπάκι και τέτοιες εικόνες δεν μπορούν να καταχωρηθούν.
Θέλω να μεταμορφωθώ σε υπερηρωίδα.Σούπεργούμαν,σπαιντεργούμαν,κατγούμαν,φακγούμαν,ότι νά’ναι,δε με νοιάζει η στολή.Να έχω υπερδυνάμεις μόνο και να είμαι άτρωτη.Και να έχω κι ένα υπερραντάρ,που να εντοπίζει φάσεις σαν αυτή..Να πάω και να πιάσω το κεφάλι αυτού του κωλόμπατσου που έδινε διαταγές,και να το κοπανήσω στον τοίχο.Ξανά και ξανά.Στη συνέχεια,τον άλλον,που τραβούσε το βίντεο.Ξανά και ξανά.Πάνω στο λεκέ από τα μυαλά του προηγούμενου.Και μετά όποιων άλλων ήταν εκεί και γελούσαν.

Ή μάλλον,όχι.Όχι θάνατος αμέσως...Θα τους έστελνα σε φυλακή στην Αλβανία.Και θα άφηνα να διαρρεύσει τι έκαναν.Θα τους τακτοποιούσαν οι άλλοι.Ναι,αυτό καλύτερο.Αυτό.Όχι επιτόπου,too easy.

Θέλω να πάρω ένα ρόπαλο και να βαράω.Να κάνω μούτρα να μοιάζουν κιμάς.Μούτρα αυτών που ρίχνουν φόλες-και μετά να φάνε τον κιμά τα σκυλιά .Να πάρω μια τεράστια βελόνα και να σκάσω κοιλάρες παπάδων,να ξεχυθούν λίπη και σκατά.Να πάρω ένα ψαλίδι και χρουτς!-βιαστές,παιδεραστές,ανώμαλοι με 2 άχρηστα αρχίδια και μια κόκκινη πληγή αντί για όπλο.Να πιάσω γονείς που βασανίζουν τα παιδιά τους,να τους κατεβάσω τα βρακιά και να τους κάνω με ένα πλάστη τον πισινό άχρηστο για κάθε χρήση for the rest of their miserable life.Να δέσω πλανητάρχες και όλους τους άρχες στην ουρά μιας πυρηνικής βόμβας και να τους στείλω να ανατιναχτούν στο διάστημα.

Ήμουνα μ’ένα φίλο πριν.Μού’πε πως κάποτε τον είχαν πιάσει μαζί με κάτι άλλους για μια μικροποσότητα χασίς,και πέρασε τη νύχτα στο αυτόφωρο.Εκεί ήταν κι ένας Ρωσοπόντιος.Τον έκαναν μαύρο στο ξύλο,μπροστά τους.Χαστούκια αλύπητα,το πρόσωπό του είχε πρηστεί και κοκκινίσει ολόκληρο.ΟΙ ΔΕΙΛΟΙ.ΟΙ ΣΚΑΤΑΔΕΣ.Ξέρουν πως ο ξένος δε θα βρει το δίκιο του.Πως θα φοβηθεί να μιλήσει.Πως κι αν μιλήσει,ο λόγος του δε θα μετρήσει.Ξέρουν ότι εκεί τους παίρνει.


Τι θα κάνουμε ρε σεις;Θα συνεχίσουμε να ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι σεβαστά;Και θα κάτσουμε να απολαύσουμε για άλλη μια φορά την Αστυνομία να καλύπτει τους δικούς της όπως γίνεται με όλες τις κλίκες εδώ στην Ελλάδα;Όπου όλοι προστατεύουν τους ομοίους τους,αλλιώς η"οικογένεια"θα τους εξοστρακίσει;

Όχι,μην απαντήσει κανείς,σας παρακαλώ....

:(


Update:
Επειδή διάβασα διάφορες αποπροσανατολιστικές μαλακίες τελευταία,τύπου «τι θα έκανες αν ήταν η μάνα σου αυτή που της επιτέθηκαν» κτλ.Αναρωτιέμαι για μερικούς(πολλούς)ανθρώπους που σκέφτονται έτσι:ΣΚΑΤΑ έχουν στο κεφάλι τους;ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟ;Είναι ΠΑΝΤΕΛΩΣ εκτός θέματος,παίρνεις 0(μηδέν) στην έκθεση ιδεών κύριε/κυρία βλάκα που σκέφτεσαι έτσι.Είπε κανείς να μην τιμωρηθούν για το αδίκημα που διέπραξαν;Γι αυτό και συνελήφθησαν...Για να δικαστούν και να τιμωρηθούν.Υποτίθεται στο δικαστήριο θα κριθεί η ενοχή τους,όχι στο κρατητήριο!Χώρια το κυριότερο:αν ΗΤΑΝ η μάνα σου κι η αδερφή σου,ΕΣΥ ο γιος και ο αδερφός ίσως να ήταν κατανοητό να νευρίαζες.Και πάλι,υποθέτω ότι θα ήθελες να δείρεις,όχι να στήσεις ολόκληρη παράσταση.Δε νομίζω ότι αυτά τα τομάρια σκεφτόντουσαν τη μάνα σας και την αδερφή σας όταν τους εξευτέλιζαν,ούτε καν η δική τους μάνα και αδερφή τούς πέρασε από το μυαλό.Αυτό που έγινε δεν είχε να κάνει με το αδίκημα που διαπράχθηκε,δεν έχει να κάνει με κανενός είδους οργή για το έγκλημα.(Άλλωστε,ο εκπρόσωπος του νόμου ΔΕΝ μπορεί να λειτουργεί θερμοκέφαλα,τουναντίον,πρέπει να μαζέψει τον θερμοκέφαλο.Υποτίθεται ότι έχει την ψυχραιμία που χρειάζεται για να κάνει τη σύλληψη,και από κει και πέρα αναλαμβάνουν άλλοι.)
ΑΥΤΗ η συμπεριφορά,είναι συμπεριφορά βασανιστών.Γκουαντάναμο,που τους ξεγύμνωσαν και βγαίναν φωτογραφίες.Αυτό είναι.Ούτε από θυμό για τους κακοποιούς ξεκινάει ούτε από τίποτα τέτοιου είδους,που αμέσως εσύ ο έξυπνος/η ταυτίστηκες με το θύμα...

Είναι το ίδιο που συμβαίνει ανά τους αιώνες.Κάποιοι μεν,θεωρούν κάποιους δε,ζώα.Κατώτερους.Και αυθαίρετα αποκτούν δικαιώματα πάνω τους.Αυτοί οι αστυνομικοί αν ήταν στην Αμερική,θα ήταν μέλη της Κου Κλουξ Κλαν.Είναι στην Ελλάδα.Εδώ δεν έχουμε μαύρους.Έχουμε όμως,μετανάστες.Που δεν τους αφήσαμε νά’ρθουν για να τους βοηθήσουμε,αλλά για να τους χρησιμοποιήσουμε όπως μας βολεύει.Φτηνοί εργάτες.Δούλοι.Σκλάβοι.Και μη μου πει ο κυρ-μαλάκας για εγκληματικότητα των ξένων κτλ.Ποτέ δεν τους δώσαμε μια ευκαιρία.Αν τους παρείχαμε δουλειά και δικαιώματα και τους φερόμασταν σαν ανθρώπους,τα πράγματα θα ήταν αλλιώς.Εμείς με το καλημέρα τους στραβοκοιτάμε.Και άμα λάχει να μας δοθεί η ευκαιρία,βγάζουμε τα πιο κτηνώδη ένστικτά μας πάνω τους.Ποτέ δεν τους φερθήκαμε σαν ίσους,αλλά σαν υποδεέστερους.Ότι και να κάνουν,και 1800 πτυχία να πάρουν,αφού είναι στη χώρα μας και μας εκμεταλλεύονται,μόνο να θυμώσουμε μπορούμε μαζί τους.Γιατί εκείνη τη σημαία στην παρέλαση ο Αλβανός την έκλεψε από το δικό μας το παιδί.Μόνο μετάλλιο επιτρέπεται να πάρει για μας(κι αυτό γιατί στο ελληνικό γονίδιο η άρση βαρών δεν υπήρχε ποτέ για να μας τη στερήσει ο Αλβανός,ενώ το εικοσάρι «αν ήθελε βρε ο γιος μου,πρώτος θα ήταν,αλλά είναι τεμπέλης...»).Και πάλι,πρέπει να συμμορφωθεί ο Αλβανός ο Ολυμπιονίκης και να γράψει τιμωρία 100.000 φορές πόσο αγαπάει την Ελλάδα για να γίνει,το κατά δύναμην,αποδεκτός.Και από Χότζα,να γίνει Χοτζίδης...

Άνδρα μοι ένεπε

Μού’κανε πιάσε-πέτα η ανανταμ παπαντάμ ένα μπαλάκιο,το οποίο αν εννόησα σωστά,θέλει να γράψω ποιός είναι για μένα ο ιδανικός άντρας....







Συγγνώμη για την καθυστέρηση,σκούπιζα τα δάκρυα από τα γέλια που με πιάσαν αυθορμήτως.Διότι σκεφτόμουν-κρίνοντας από το ένδοξο παρελθόν μου ως το ένα βασικό συστατικό της εκάστοτε συνταγής «θα είναι εκεί κι ο τάδε με την Αουρέλια»-ότι όποιον και να παραλάβω,ιδανικό,μη ιδανικό,καταπληκτικό ή πληκτικό,θα τον παραδώσω πίσω στο κατάστημα τέρας.Πώς το κάνω αυτό;Ας μην αποκαλύψω λεπτομέρειες,μπορεί να διαβάζουν και μικρά παιδιά και δε θέλω να δώσω το κακό παράδειγμα...Δε θέλει άλλωστε και πολλά για να κάνεις τη ζωή κάποιου σερνικού σκέιτμπορντ.Τι "γιατί το κάνω;"Επειδή ο μπαμπάς μου μας άφησε όταν ήμουνα μικρή και θέλω τους κάνω να φύγουνε για να ζω ξανά και ξανά τον αποχωρισμό,ξέρω γω;Μαλακίες...


Και τι σημαίνει ιδανικός,για να έχουμε καλό ρώτημα;
Είναι ο συμπληρωματικός για τον καθένα μας;Το άλλο μισό του πορτοκαλιού;Μια ονειροφαντασία που δεν υπάρχει;
Και πες ότι τον συναντάω.Θα τον ενδιαφέρει που θα είναι το ιδανικό μου ή θα χέστηκε,διότι το δικό του ιδανικό είναι η Pamela Anderson;

Τέλος πάντων,επειδή υποψιάζομαι ότι αν συνεχίσω έτσι θα το χέσω το παιχνίδι,σκάω και...

Ξεκινώ

Απ’έξω,να μοιάζει με έναν(ή και να ΕΙΝΑΙ ένας,νο πρόμπλεμ)από τους κάτωθι:

Mel Gibson-στα νιάτα του και πιο ψηλός
Johnny Depp-άνευ χρυσού δοντιού
Jude Law-ως έχει
Mark Ruffalo-κατά προτίμηση με την κοτσίδα που είχε στο Collateral
Peter Saarsgaard-δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του;Σα δε ντρέπεται η μουλάρα.Έπαιζε το παλιοτόμαρο στο Boys don’t cry(που πήρε Όσκαρ η Χίλαρι Σουάνκ;Τίποτα;Λυπάμαι,δεν έχει άλλη βοήθεια)
Επίσης:
Να έχει ολίγη τρίχα στο στήθος(τόση όση)και ΕΠΟΥΔΕΝΙ στην πλάτη.Εν ανάγκη,να κάνει χαλάουα.Εν ανάγκη,θα του κάνω εγώ χαλάουα(αρχίσαμε τις εκπτώσειειειεις....)
Να περιποιείται και να φροντίζει τον εαυτό του(τόσο όσο,αν είναι να μαλώνουμε για την υδατική,χέστο)
Να ξέρει να σιδερώνει(αυτό πάει στην κατηγορία «ταλέντα»αλλά δεν πειράζει)

Από μέσα τώρα:

Να μη με κάνει να ζηλεύω.Να έχει τη σιγουριά για τον εαυτό του που χρειάζεται ώστε να μην κολακεύεται όταν του την πέσει η τσουλοσύζυγος του γνωστού,ή η τσουλοσυνάδελφος ή γενικά η τσουλόγλου της γειτονιάς-γιατί δε θα έχει ανάγκη να του την πέφτουν για να επιβεβαιωθεί.
Και φυσικά,να μη με απατήσει ΠΟΤΕ.Ούτε κι εγώ θα τον απατήσω,πρόμις.
Να γελάω μαζί του-και να γελάει μαζί μου(with me,not at me)
Να έχει φίλους.Φίλες προαιρετικές.
Να έχει ενδιαφέροντα(όχι τύπου «κυνήγι» και άλλα αντιοικολογικά,ούτε τύπου «Πανάθα-Θρύλε»και το ριγέ λαιμοπνίχτη χειμώνα καλοκαίρι.Τόσο όσο λέμε)
Να μην ακούει σκυλάδικα,αυτοσχεδιαστική τζαζ και ραπ(και δη στη διαπασών μέσα στο αυτοκίνητο).
Να έχει απεριόριστη χρονική διάρκεια και φαντασία.Και να παίρνει πρωτοβουλίες.Και να μιλάει.Πού;Τι πού;Εκεί.Και να τον αγγίζω και να μου σηκώνεται.Αν δεν υπάρχει αυτό,κι όλα τα άλλα να υπάρχουν,πάπαλααα
Να μη λέει ψέμματα(εκτός αν είναι για να μου πει ότι του άρεσε το κάρβουνο που του μαγείρεψα)
Αν σταματήσει να είναι ερωτευμένος μαζί μου,να έχει τα κότσια να μου το πει
Να ξέρει να σιδερώνει


Τα άνωθεν ισχύουν με την προϋπόθεση ότι θα φέρομαι κι εγώ σαν ιδανική γυναίκα(Αουμμμμ...γιον....τι έγινε;κάτι έβλεπα στον ύπνο μου αλλά δε θυμάμαι τι)

Εντάξει,το παιχνίδι το έπαιξα όπως έπρεπε.
Εκτός παιχνιδιού όμως-διότι κουραφέξαλα λέει η Δρούζα,ιδέα δεν έχει για τη ζωή-ένας είναι ο ιδανικός άντρας για μένα:αυτός που θα ξέρει να ξεφεύγει από όλες τις παγίδες που στάνταρ θα του στήσω για να τον διώξω.Κι εγώ υπόσχομαι να προσπαθήσω να μάθω να μένω...
(και να ξέρει και να σιδερώνει)



Το μπαλάκιο τούτο,το πετάω στα κεραμίδια των Luccia,Κωλόγρια και Kotosalata
κι άμα θένε,ας το κατεβάσουν.
Να παίξουν κι αγοράκια και να πουν την ιδανική τους γυναίκα;Να παίξουν.Brokenlink,Fusmoker και Estarian.Ά,κι ο st

Εξτρεμιστικά όνειρα

Πώς τα λένε εδώ μέσα;Σεντόνια;Αυτό που ακολουθεί είναι πανί για αλεξίπτωτο,για να μην πω αερόστατο και τρομάξω τον ανυποψίαστο Google search που μπήκε για να δει"τριχωτός αντρικός κώλος"και"Πάνος Μιχαλόπουλος γυμνόσ"κι έπεσε πάνω στο παραλήρημά μου...
(σκέφτομαι ειλικρινά να νοικιάσω τα
"Τσακάλια",να βγάλω φωτογραφία τον κώλο του Πάνου Μιχαλόπουλου και να τον κάνω wallpaper για το μπλογκ.You got to give them something...)



Ομάδες μαυροφορεμένων κουκουλοφόρων ανά την Ελλάδα,έχουν πάρει τα πόστα τους.Εξοπλισμένοι με αυτοσχέδιους αλλά ισχυρούς εκρηκτικούς μηχανισμούς,περιμένουν την ώρα μηδέν.Μήνες το μελετούσαν μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια,όλα είναι έτοιμα.Το όνειρο για έναν ελεύθερο κόσμο,πλησιάζει στην πραγμάτωσή του...
Η ώρα έφτασε.Τοποθετήθηκαν εκεί που πρέπει.Σε όλους τους αναμεταδότες.Η καταστροφή,αν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο,θα είναι ολική.Τικτακτικτακ πυροδότηση τικτακτικτακ τρέχουν να απομακρυνθούν τικτακτικτακ
ΜΠΟΥΜΜΜΜΜΜΜ


Ένα διαμέρισμα κάπου...θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε-στην Ελλάδα

Χιόνια.Χιόνια;Από πριν δύο χρόνια που χάλασε η κεραία έχω να δω χιόνια.Τι σκατά,ο τεχνικός είπε ότι πλέον είναι αθάνατη,τόσα λεφτά του σκάσαμε του άχρηστου κι ένα παραπάνω τον καινούριο ενισχυτή επειδή ο κωλόγερος από κάτω ήθελε να πιάνουμε ΒΟΥΛΗ,τζάμπα πήγανε;Και είναι και Σάββατο βράδυ,γαμώ την Παναχαϊκή μου.Για να δοκιμάσω μήπως φταίει το κανάλι...1...2....3...τίποτα στα κρατικά...4 πάει κι ο Αντέννα...τίποτα,χιόνια παντού!Όχι ρε πούστη μου,και μ'έκοψε πάνω που πήγαινα να δω τι είχε η βαλίτσα 21-σίγουρα θα είχε τα 500 χιλιάρικα,σιγά μην τα κερδίσει η μαλάκω η χοντρέλα.Έπρεπε να πάω εγώ να σού'λεγα,έχω ένστικτο εγώ...
Κάτι ακούγεται απ'έξω,σα φωνές-για να δω.
Η διπλανή είναι,κάτι λέει με την απέναντι
"Τι έγινε;Κι εσάς χάλασε;Τίποτα δεν πιάνει;Α,είναι γενικό το πρόβλημα δηλαδή,ευτυχώς,κι εγώ νόμιζα ήταν η δική μας κεραία.Ε,θα περιμένουμε να το φτιάξουν,τι να κάνουμε,δεν πιστεύω ν'αργήσει πολυ,κάποιο βραχυκύκλωμα θα έγινε,θα το διορθώσουν"
Ρε συ,νόμιζα ότι είναι γριά αυτή από δίπλα,τελικά δε φαίνεται πάνω από 40..Είναι και σκοτάδι βέβαια..
Και τι σε νοιάζει πόσο είναι;Εϊπαμε όχι σχέσεις με τους γείτονες,μπελάδες θέλεις να βάλεις στο κεφάλι σου;Να σου ζητάνε το ένα και το άλλο και να χώνουν τη μύτη τους στη ζωή σου;Άσε.Από μακρυά κι αγαπημένοι.
Μπαίνει μέσα
Δροσιά έχει έξω τελικά,κι εγώ είχα την εντύπωση ότι σκάει ο τζίτζικας-είναι που δεν άνοιξα κανά παράθυρο εδώ και μέρες...
Μπαίνοντας,αφήνει τη μπαλκονόπορτα ανοιχτή.
Πάει,έρχεται,κάθεται στον καναπέ,κοιτάει τα χιόνια,ξαναδοκιμάζει τα κουμπιά,τίποτα.Αρχίζει και εκνευρίζεται.Την κλείνει,την ξανανοίγει,τίποτα.Καλύτερα να την αφήσει αναμμένη,ώστε μόλις φτιάξει να το καταλάβει κατευθείαν.Κλείνει μόνο τη φωνή,δεν μπορεί το χσσσσσ των παρασίτων...
Κάθεται για λίγα λεπτά κοιτώντας αφηρημένα το βρώμικο πάτωμα,μετά το μάτι του συγκεντρώνεται στο τραπεζάκι:πω πω χάλια,μπουκάλια μπίρες και κουτιά από πίτσες από προχθές,το τασάκι ξέχειλο.Ας σηκωθεί να μαζέψει τίποτα όσο περιμένει οι βρωμοτεχνικοί οι χαραμοφάηδες να λύσουν το ζήτημα.Μήπως να πάει να πετάξει και τα σκουπίδια;Κι αν φτιάξει η τηλεόραση μέχρι τότε;Άσε,τα κατεβάζει αύριο όταν θα πάει στο περίπτερο για τσιγάρα.
Ρε μαλάκα,ούτε ένα καθαρό ποτήρι δεν έχει,κι ο πάγκος τίγκα στο πιάτο και τα αποφάγια,θα σε φάνε τα ποντίκια καμμιά μέρα...
Παραξενεύεται λίγο,λες και τα βλέπει τώρα για πρώτη φορά
Πιάνει συμμαζεύει,ψευτοπλένει και τα άπλυτα,ρίχνοντας που και που ματιές στην τηλεόραση-μια μνήμη του ήρθε από παλιά,τότε που τα χιόνια στην τηλεόραση σήμαιναν ότι τελείωσε το πρόγραμμα.Πω ρε συ,τι θυμήθηκες,αρχαία χρόνια...
Τέλειωσε-κοιτάζει γύρω,σκουπίζοντας τα χέρια σε μια αμφιβόλου καθαριότητος πετσέτα.Τώρα που συμμάζεψε,το σπίτι του τού φαίνεται πολύ άδειο.Σαν τη ζωή του...
Όπα ρε μεγάλε,τι σκέψεις είναι αυτές;Τι είσαι,κανένας κακομοίρης που κλαίγεται;Ανάγκη δεν έχεις κανέναν,δεν τά'παμε;Όλοι είναι για τα μπάζα.Μια χαρά είσαι και μόνος σου.Καμμιά γκομενίτσα δε λέω ότι θα σου κακόπεφτε,αλλά μόνο για την αρχή αξίζουν-μετά,αρχίζουν και ζητάνε,βγάζουν προβλήματα-σαν τ'αυτοκίνητα.Και πού να πετάς και να παίρνεις άλλη,καλή είναι και η Ρόζα όταν δεν μπορείς να κρατηθείς άλλο.Και φτηνή...Λίγο κρεμασμένα βυζιά έχει,αλλά τι περιμένεις με 20 ευρώ,τη Βίκυ Καγιά;
Είπε Βίκυ Καγιά και αυτομάτως ξαναστράφηκε προς το κουτί που συνέχιζε τον ασπρόμαυρο χορό του.Γαμώτηνπουτάναμου γαμώ
Η σιωπή αρχίζει να του φαίνεται αβάσταχτη..Γρήγορα να βάλει κάτι να ακούγεται,δεν αντέχεται ο ήχος της ανάσας του μαζί με τα αυτοκίνητα απ'έξω.Πάει στο ράδιο.Όλο ξένες μαλακίες,τι ακούει σήμερα ο κόσμος
Ααα-Καζαντζίδης...πόσα χρόνια έχει να το ακούσει αυτό το τραγούδι!
Κάτω απ'το πουκάμισό μουουου,η καρδιά μου σβήνειει...α ρε μεγάλε Στελάρα,παιδιά ήμασταν όταν τ'ακούγαμε με το Φώτη θυμάμαι..Τι νά'γινε αυτός;Έχει να τον δει απ'το γάμο του-ξέρει απ'τη μάνα του ότι κάνανε και μωρό,φρόντισε να του το πληροφορήσει μ'εκείνο το δηλητηριώδες ύφος"εσύ έτσι θα μείνεις,μαγκούφης;".Γι αυτό δε θέλει να της τηλεφωνεί τελευταία,ούτε να πηγαίνει να τη βλέπει...Ακόμα και να μην του πει τίποτα για γάμους και παιδιά,το βλέμμα της του τρίβει στα μούτρα την αποτυχία του και τη μοναξιά του...
Κλείνει το ράδιο-τον έκανε να σκέφτεται και δε θέλει να σκέφτεται.Γαμώτο!ΓΑΜΩΤΟ!Φτιάχτε την ρε μαλάκες,δεν αντέχω άλλο.
Θηρίο στο κλουβί.Και δε νυστάζει κι όλας να πάει για ύπνο να ξυπνήσει το πρωί,να την ανοίξει και να δει τον Αυτιά και όλα να είναι όπως πριν...
Πηγαίνει στη βιβλιοθήκη.Σκόνη-τραβάει μια γραμμή με το δάχτυλο.Πίσω από το δάχτυλο περνάνε τίτλοι-Σταματάει μπροστά σ'ενα κόκκινο εξώφυλλο:"Ο κόσμος της Σοφίας"......Πού το βρήκε αυτό;Το σίγουρο είναι πως δεν το αγόρασε μόνος του.Κάποιος θα του το έκανε δώρο,τότε που ακόμα είχε φίλους.Μάλλον επειδή τα βιβλία είναι το μόνο φτηνό δώρο που έχει απομείνει...Το βγάζει απ'το ράφι,το ανοίγει-τα γράμματα του φαίνονται πολύ μικρά,δεν μπορεί να συγκεντρωθεί.Παρόλα αυτά το παίρνει μαζί του στον καναπέ.
Ξαπλώνει,κοιτάζει τις ασπρόμαυρες κουκκίδες που κάνουν τα μάτια του να πονάνε.Γιατί τα λένε"χιόνια"άραγε;Καμμία σχέση...Νιώθει σα να δυναμώνει τη μουγγαμάρα γύρω του εκείνη η λάμψη.Τελικά την κλείνει.Καλύτερα το μαύρο.Κουράγιο.Μια νύχτα είναι,θα τη βγάλει.
Ανοίγει το βιβλίο.Πότε ήταν η τελευταία φορά που διάβασε βιβλίο;Φοιτητής μάλλον,τότε που αντί να διαβάζει τα βιβλία της σχολής,διάβαζε Τζακ Κέρουακ και Καββαδία-ναι,τότε ήταν.Χανότανε μέσα στα βιβλία-τον φώναζαν και τον ξαναφώναζαν κι αυτός χαμπάρι δεν έπαιρνε,τόσο βυθισμένος ήταν στον κόσμο που άπλωναν οι σελίδες μπροστά του.Πώς άλλαξε έτσι;Πότε;
Μάταιος κόπος,δεν μπορεί να συγκεντρωθεί ούτε σε μια λέξη.Το κλείνει και τον πιάνει ένας ανεξήγητος τρόμος,ξαφνικά λούζεται σε κρύο ιδρώτα,η καρδιά του χτυπάει σα να θέλει να σκίσει το στήθος του,δεν μπορεί ν'αναπνεύσει...Οι τοίχοι γύρω του τον πλησιάζουν,το δωμάτιο γίνεται ένα τετραγωνικό,το μαύρο της οθόνης απλώνεται στα μάτια του,πεθαίνει;
Δεν πέθανε.Σιγά σιγά ξαναβρίσκει την ανάσα του.Τα μάτια του τσούζουν από την αλμύρα του ιδρώτα,η καρδιά του χτυπά λίγο ακανόνιστα αλλά όλο και πιο αργά...
ΤΙ ΕΠΑΘΕΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ;ΤΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ;


-Μαρία!Χάλασε η τηλεόραση!
-Το ξέρω,και η δική μου δεν παίζει.Μήπως είναι η κεραία;
-Μαμά!Χάλασε η τηλεόρασή μου!
-Εσύ έπρεπε να κοιμάσαι!Δε σου είπα να μη βλέπεις τηλεόραση τέτοια ώρα;
-Αφού αύριο είναι Κυριακή!Έχει ταινία και τη χάνω.Άντε,φτιάξτε την!
-Γαμώτο,πάει το ματς,τι έπαθε η πουτάνα
-Νίκο,μη βρίζεις είπαμε μπροστά στο παιδί...
-Ναι,από μένα περιμένει ν'ακούσει βρισιές το παιδί.Τι σκατά έπαθε ρε γαμώτο..Ουφ,πάω να δω
.............................
-Τι έγινε;
-Δεν είναι από την κεραία,όσο ήμουν στην ταράτσα άκουσα κι άλλους να λένε ότι χάλασαν οι τηλεοράσεις τους,μάλλον είναι γενικό το πρόβλημα.
-Μαμά!Θέλω να δω την ταινία!
-Δεν είναι μόνο η δική μας,όλες χάλασαν,τι θες να σου κάνω;Και είπαμε,εσύ ν'αφήσεις τις ταινίες και να πας για ύπνο!
-Ας το διάολο μωρέ
ΜΠΑΜ!
-Τον βλέπεις πώς συμπεριφέρεται;Μας έχει καβαλήσει όλους!Εμ βέβαια,με τέτοιο πατέρα αδιάφορο και αναίσθητο,τι περιμένεις
-Όρεξη έχεις νυχτιάτικα;Παράτα με ήσυχο
-Φυσικά,να σε παρατήσω,άλλο τίποτα δεν ξέρεις να λες...
ΜΠΑΜ!

Γαμώ την τρέλα της,όλα σ'αυτόν τα φορτώνει.Αυτή έχει πάντα δίκιο,εκείνον σκάρτο τον βγάζει ότι και να κάνει.Και με το παιδί το παιχνίδι είναι χαμένο εδώ και καιρό,σε κανέναν τους δε μιλάει,είναι κολλημένος σε μια οθόνη όλη την ώρα.
Γαμώτο,πάει το ματς!Τι να κάνει τώρα;Ένα τσιγάρο στο μπαλκόνι,και μετά θα πέσει για ύπνο αναγκαστικά.Δε θέλει όμως να πάει μέσα και να δει τα μούτρα της,συνήθως όταν πηγαίνει εκείνη έχει ήδη κοιμηθεί ενώ η μικρή τηλεόραση της κρεβατοκάμαρας παίζει κάποιο από τα χαζοσήριάλ της.Αυτός κράτησε τη μεγάλη του σαλονιού,ούτως ή άλλως ΕΚΕΙΝΟΣ επέμενε να πάρουν plasma.Χα,αυτή μάλιστα στην αρχή έλεγε πως δεν υπάρχει περίπτωση να πάρουν δεύτερη τηλεόραση,πως δε θα γίνει σαν εκείνους που έχουν 15 συσκευές στο σπίτι...Σφεντόνα πήγε αγόρασε κι άλλη όταν ανακάλυψε πως έχει κάθε βράδυ ποδόσφαιρα στην τηλεόραση κι ότι αυτός δεν ήταν διατεθειμένος να χάνει σοβαρά αθλητικά γεγονότα για χαζοταινίες.
Τέλειωσε το τσιγάρο,το σβήνει στο κάγκελο και μπαίνει.Κοιτάζει την κλειστή πόρτα της κρεβατοκάμαρας...Θα την πέσει στον καναπέ-δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά,πολύ συχνά αποκοιμιέται μπροστά στην 29άρα και ξυπνάει το πρωί με πιασμένο σβέρκο.Τώρα τι να κάνει για να νυστάξει;
Μα...ναι!πώς δεν το σκέφτηκε νωρίτερα;Θα βάλει κάτι στο DVD......



Παλιότερα γινόντουσαν επαναστάσεις.Έχω διαβάσει γι'αυτές.Σήμερα,τι πρέπει άραγε να γίνει για να επαναστατήσουν οι άνθρωποι;Ο σημερινός κόσμος κοιμάται.Κοιμάται με την τηλεόραση αναμμένη να παίζει τελεμάρκετινγκ.Υπνοπαιδεία.Αύριο που θα ξυπνήσει,θα του είναι περίεργα σφηνωμένη στο μυαλό μια μαγική σφουγγαρίστρα.
Αυτό είναι η σημερινή τηλεόραση.Μια μαγική σφουγγαρίστρα.Σαρώνει και τα τελευταία ψήγματα μυαλού,κοινωνικότητας,ευαισθησίας,κριτικής ικανότητας σα να είναι μπαλάκια σκόνης.Και αυτό που μένει στο τέλος κάθε μέρας είναι ένα καλογυαλισμένο τίποτα...

Δεν πάμε καλάαααα

Γυρίζω σπίτι μετά τη δουλειά,βγάζω το βρεγμένο μου παντελόνι και τα βρεγμένα μου πέδιλα-παλιοβροχή,εμ,έπρεπε να το προβλέψω,έκθεση βιβλίου στην Παραλία ξεκίνησε,η οποία πάντα μα πάντα σηματοδοτεί την έναρξη της εποχής των μουσώνων στην πόλη-περίοδος που λήγει άμα τη λήξη της έκθεσης.

Τέλος πάντων,βγήκα από τα μουσκεμένα και μπήκα στα στεγνά,μετά ακολουθεί ένα κενό στο χρόνο και ... κάποια στιγμή με πιάνω να κρατάω ένα κουταλάκι στο χέρι και να κατευθύνομαι προς το βάζο με τη ζάχαρη.Τι κάνω με το κουταλάκι;αναρωτιέμαι.Είναι προφανές-πηγαίνω να φτιάξω καφέ.

Το πρόβλημα με την παραπάνω εικόνα είναι ότι,εδώ και πολλάαα πολλάαα χρόνια,πίνω έναν και μοναδικό καφέ τη μέρα:το πρωί που ξυπνάω...

Άφησα αργά αργά το κουταλάκι στη θέση του,σκεφτόμενη την νέα μου καριέρα ως περιστατικό για παρουσίαση σε Παγκόσμιο συνέδριο με θέμα:early onset Alzheimer's
Ετοιμάζω να φάω,ανοιγοκλείνω σκεπτική ντουλάπια και ψυγείο-"τι αφηρημάδα είναι αυτή"-και νταννν,το δεύτερο χτύπημα:το μάτι στην κουζίνα είναι αναμμένο και πάνω βράζει ένα μπρίκι με νερό
...........................................
Μα τον Τουτάτη...ΠΟΤΕ ΓΕΜΙΣΑ ΝΕΡΟ,ΠΟΤΕ ΑΝΑΨΑ ΤΟ ΜΑΤΙ;Δε φέρω καμμία ανάμνηση

Επεισόδια αφηρημάδας είχα στο παρελθόν ων ουκ έστιν αριθμός:έχω πετάξει κουτάλι στα σκουπίδια κι έχω ρίξει την κουταλιά με τον καφέ στο νεροχύτη αντί για μέσα στο ποτήρι,έχω ανοίξει το ψυγείο και αντικρύσει το τασάκι πρώτη μούρη δίπλα στις ελιές,έχω φύγει απ'το σπίτι με το τηλεκοντρόλ στην τσάντα,έχω ανέβει στο λεωφορείο μαζί με μια φίλη κι έχουμε κατέβει χώρια-αυτή στη σωστή στάση κι εγώ στην επόμενη...
Αυτή τη φορά όμως δεν ήταν όπως οι άλλες-εκτέλεσα μια ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΣΕΙΡΑ από πράξεις και δεν το πήρα πρέφα!
Ας μην αγχώνομαι όμως,θα μπορούσε να ήταν και χειρότερα,να τον είχα πιεί λ.χ. το δεύτερο καφέ,και μετά να περνούσα την υπόλοιπη μέρα ψάχνοντας για τα κλειδιά μου που είναι στην πόρτα............:Ρ

Εκτός από τη βιολογική θεωρία που καθόλου δε με συμφέρει,υπάρχει και η άλλη,του θείου Φρόιντ:ρε μήπως ασυνείδητα ήθελα να ξαναρχίσω τη μέρα μου από την αρχή;



Αν θυμηθώ κάτι μαλακίες που έκανα στη δουλειά και που καλά θα ήταν να μην τις είχα κάνει(και να δούμε αύριο πώς-και ΑΝ-θα τις διορθώσω),μάλλον αυτή η εξήγηση είναι πιθανότερη...

Δελτίο άπνοιας

Ακούγεται από την τηλεόραση ο Νικ Κέιβ που τραγουδάει στα Φτερά του έρωτα.Δεν το έχω δει,κι επειδή δεν το πέτυχα από την αρχή,δε θα το δω ούτε σήμερα.Από σάουντρακ πάντως,καλά πάει(το Νικ Κέιβ με είχε κάνει να τον μισήσω ένας μαλάκας κάποτε.Ευτυχώς,άλλαξα γνώμη)

Το παρόν το ανεβάζω για να δηλώσω με κάποια στενοχώρια πως έχω χάσει τη διάθεσή μου να γράφω εδώ.Από χθες έχω ανεβάσει τρία ποστ,και τα κατέβασα επί τόπου.Υποψιάζομαι τι ή ποιός μου τη χάλασε,αλλά δεν μπορώ να το πω.(Είναι κι αυτή η γαμημένη η αυτολογοκρισία βλέπεις...)
Μπορεί και να την ξαναβρώ όμως-τη διάθεση.Δεν απογοητεύομαι.

Μέχρι τότε,φιλιά σ’αυτούς που γουστάρω να διαβάζω και που γουστάρω να με διαβάζουν(ξέρουν αυτοί ποιοί είναι...:)
Και σε σας που με διαβάζετε και δεν σας ξέρω,και σε σας φιλιά

...