One of these days

Είναι μια από κείνες τις μέρες...


που η καλωσύνη τους φαίνεται από το πρωί.

Ανέβηκες στη ζυγαριά και είδες ότι είσαι ενάμιση κιλό πάνω από το ψυχολογικό σου όριο,το μαλλί δε στρώνει ακόμα κι αν πουλήσεις στο διάολο 20 χρόνια ζωής,βρέχει γάτες και σκύλους κι έχεις να πας σούπερ μάρκετ,έφαγες όλη την κίνηση του κέντρου για να αγοράσεις το υπέροχο ζευγάρι παπούτσια που είδες τις προάλλες σε μια βιτρίνα και τελείωσε,πήγες σούπερ μάρκετ,(στο μεγάλο,που είναι μακρυά απ’το σπίτι σου και πας μια φορά το μήνα) και ω μαλάκα μου,ΞΕΧΑΣΕΣ να πάρεις το ένα πράγμα που ΔΕΝ έπρεπε να ξεχάσεις,και που υπάρχει μόνο εκεί...

Αν είσαι λίγο σαν εμένα,το πρώτο που κάνεις είναι να τα ρίξεις στους άλλους(όπου «άλλοι»:οι πλανήτες,το Σύμπαν,ο Μέρφυ,το βραχιόλι που φόρεσες το πρωί και μάλλον είναι γρουσούζικο,η νεκροφόρα που συνάντησες με το αμάξι πηγαίνοντας στη δουλειά,η σαλατιέρα που αγόρασες τις προάλλες και μάλλον είναι κι αυτή γρουσούζικη,και λοιπά μεταφυσικά)

Μετά,κατεβάζεις τα μούτρα και κλείνεσαι σπίτι.Αν και το ωροσκόπιό σου σου έχει τονίσει επανηλειμμένως πως αυτή η περίοδος είναι και και γαμώ τις ερωτικές περιόδους για σένα,και πως πρέπει να βγεις έξω για να διασκεδάσεις,να κάνεις αχαλίνωτο σεξ και να ζήσεις σα να μην υπάρχει αύριο.


Καλά.Κάτσε πρώτα να δούμε με τι μαλλί θα ξυπνήσεις αύριο...

Post-vacational stress disorder

(σκέψεις με αφορμή την επιστροφή στον εργασιακό χώρο μετά το Πάσχα)

Περιπτώσεις κατά τις οποίες φιλιούνται μεταξύ τους άνθρωποι που σε άλλη περίπτωση ούτε που θα ακουμπιόντουσαν,και δε συμπαθιούνται κατ'ανάγκην(στην πραγματικότητα,ούτε να χέσει ο ένας τον άλλο)

-ΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ:
Χριστούγεννα(καλή χρονιάαα,μουτς-φάγαμε βλέπω τους κουραμπιέδες μας ε;χιχι)
Πάσχα(Χριστός Ανέστη-Αληθώς,αληθώς,μουτς-καλέ πως είναι έτσι τα μαλλιά σου,στα κάψανε με καμμιά λαμπάδα;α,έκανες περμανάντ,αστειευόμουν βρε,με γειά..)

-ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ:γεννέθλια,ονομαστική εορτή(χρόνια σου πολλά-μουτς,ότι επιθυμείς,και του χρόνου...
διπλή
-τριπλή
-τετραπλή
-τόφαλος
σπίτι σου
με το Τζόκερ
με υγεία κτλ)

-ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΛΥΠΕΣ"όλα μες τη ζωή είναι":αρραβώνες,γάμοι,βαφτίσια,κηδείες(να ζήσετεε-ματς κούκλα,κούκλα!πώς τη βάψανε έτσι σαν πουτάνα είναι/να σας ζήσει-ματς,κρίμα,καστανά ματάκια έχει τελικά,δεν πήρε τα δικά σου τα γαλανά/να ζήσετε να τον θυμόσαστε,ζωή σε λόγου σας,πουλάκι μου,δεν πειράζει,μεγάλος ήτανε καιρός του ήταν-μουτς)[εσύ η τελευταία είσαι πολύ μαλακισμένη]

-ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΙΚΕΣ ΑΔΕΙΕΣ( καλά να περάσεις,μουτς-πού θα πας;αααα,Ελλάδα πάλι,δεν πειράζει μωρέ,εμείς θα πάμε Τζαμάικα,θέλω νομίζεις τόσο μακρυά;φοβάμαι και τ'αεροπλάνα...Καλως ήρθες-μουτς-δε μαύρισες και πολύ ε;εγώ άσε,τσουρουφλίστηκα!Άντε καλό χειμώνα!)

Γκκκρρ

Και η απορία της εβδομάδας

Λύστε μου κάποιος σας παρακαλώ το πρόβλημα:Πώς καταλαβαίνεις πότε ο άλλος σκοπεύει να σε φιλήσει και πότε όχι;Διότι εγώ δεν ξέρω πάντα να ξεχωρίσω με αποτέλεσμα να συμβαίνουν τραγελαφικές καταστάσεις του τύπου:-Σκύβω μπροστά κιο άλλος/η μένει αγγούρι-κάγκελο-κάτι άκαμπτο γενικώς κιεγώ νιώθω εντελώς μαλάκας να φιλάω εκατέρωθεν το άγαλμα
ή το αντίθετο
σκύβει αυτός κιεγώ τραβιέμαι
ή τρίτο
είμαστε κι οι δυο σε μια αναρώτηση και τα σώματα παλατζάρουν μπρος πίσω ενώ συγχρόνως κοιταζόμαστε αμήχανοι προσπαθώντας να ανιχνεύσουμε διαθέσεις και κανείς δεν καταφέρνει να ζυγίσει σωστά τον άλλο-οπότε καταλήγουμε να μη φιληθούμε και να πούμε τις ευχές δια σκέτης χειραψίας(και μετά που έρχεται ο επόμενος άσχετος συνάδελφος φορτσάτος και μας φιλάει και τους δυο διότι ανέλαβε πρωτοβουλία,αισθανόμαστε ακόμα πιο αμήχανα)


(Με έναν ας τον πούμε συνάδελφο που-για λόγους που δεν θα παραθέσω-καμμιά δε γουστάρει να τη φιλήσει,έχει πέσει πολύ γέλιο...Άλλες από δειλία κάθονται και την τρώνε,άλλες προσπαθούν να το αποφύγουν αλλά είναι αίλουρος και πάλι την τρώνε,και μετά πέφτει συζήτηση:"-σε φίλησε εσένα;-ναι ρε γαμώτο,προσπάθησα να το αποφύγω αλλά δεν τα κατάφερα,εσένα;-παρά τρίχα να γλυτώσω αλλά μού'ρθε από κει που δεν το περίμενα..."Ε λοιπόν,εγώ φέτος τα Χριστούγεννα αποφάσισα να υπερασπιστώ το δικαίωμά μου στα στεγνά μάγουλα.Εκεί που έκανα ότι δεν τον είδα κιέτρεχα βιαστική να φύγω από το οπτικό του πεδίο,με πρόλαβε-μου βουτάει το χέρι και πάει να με τραβήξει προς το μέρος του,εγώ προβάλλω αντίσταση και αρχίζουμε ένα ροκ εντ ρολ τύφλα νά'χει ο Τραβόλτα στο Grease,μ'αυτόν να τραβάει κιεγώ να εκτινάσσομαι κατά πίσω και μετά πάλι να βάζει δύναμη κιεγώ να πετιέμαι προς την αντίθετη πλευρά με το μαλλί να μαστιγώνει τον αέρα-κάποια στιγμή απεγκλώβισα το χέρι μου και έγινα Λούης αφήνοντάς τον παξιμάδι στη μέση του διαδρόμου.Το ρίσκο είναι μεγάλο βέβαια-είναι αυτός που μοιράζει την αλληλογραφία και κάθε είδους χαρτιά και ανακοινώσεις...)


Και τώρα,το πραγματικό ζόρι:πριν φύγουμε για Πάσχα,λόγω μιας τρομερής παρεξήγησης(έσκυψε προς το μέρος μου για άλλο λόγο κι εγώ νόμιζα πήγαινε να με φιλήσει),ΦΙΛΗΣΑ έναν συνάδελφο,ενώπιον άλλων 5,που δεν χωνεύω μία διότι είναι ένας μαλάκας γκομενιάρης.Οι υπόλοιποι 5,δε(τους οποίους δεν φίλησα)έμειναν να με κοιτάνε με απορία.Να προσθέσω πως είναι προφανές σε όλους πως δεν τον πάω αυτό τον τύπο,και πως μετά βίας έχουμε ανταλλάξει σε διάστημα ενός χρόνου,δύο καλημέρες....Είναι λίγο αργά για να πάρω αναρρωτική άδεια ενός μηνός.Να κλειδωθώ πάλι στο γραφείο για καμμιά βδομάδα,δεν παίζει.Οπότε...ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΡΕ φιλενάδα;(ηχητική υπόκρουση:δόντια που κροταλίζουν-οπτικό εφέ:φάτσα Τομ λίγο πριν πέσει πάνω του το πιάνο που του ετοίμασε ο Τζέρι)

ουυυυφφφφφ....

Housecleaning fairy

Αύριο με την αυγή έρχεται ο φίλος μου ο Τ. να τον φιλοξενήσω για Πάσχα,το βράδυ έχω να πάω στα βαφτιστήρια τις λαμπάδες και σε λίγο θα περάσει για επίσκεψη μια φίλη.

Πού είναι το πρόβλημα;

Τό πρόβλημα είναι ότι το σπίτι μου είναι σαν ανάποδο οπίσθιο.Και τις καλές εκείνες κυρίες που δείχνει στο ΣΚΑΪ να κουβαλούσα,ένα τριήμερο το θέλανε.Κι εγώ δεν διαθέτω ούτε τρίωρο...

Κι αντί να πάρει ο κώλος μου φωτιά,κωλυσιεργώ με όποιο τρόπο βρίσκω εύκαιρο.Έφαγα,ξύθηκα,διάβασα εφημερίδα,είδα βίντεο τα μαύρα μεσάνυχτα τρεις φορές,και τώρα,μπήκα στον υπολογιστή.

Τώρα σηκώνομαι,τέρμα τα δίφραγκα.Καλό Πάσχα να ευχηθώ μόνο.Να περάσουμε λίγο ήρεμα,να ξεκουραστούμε,να αδυνατίσουμε,να κοιμηθούμε Σάββατο βράδυ και να ξυπνήσουμε την Κυριακή το πρωί 10 χρόνια νεότεροι.Ανάσταση!
(τι"Τι λέω;"Ωραία ευχή δεν είναι;Εμένα μ'άρεσε πάντως:)

Τώρα θα σηκωθώ.Τώρα,σε δυο λεπτά,λίγο να τεντωθώ,να το πάρω απόφαση και σηκώνομαι.Μισό λεπτάκι μόνο.Τώρα τώρα τώρα.Λίγο πρώτα να σκεφτώ από πού να ξεκινήσω.

Εντάξει,αποφάσισα.Πρώτα θα πλύνω πιάτα.Άντε

σηκώνομαι

τον τίτλο να γράψω πρώτα

και λίγο ζάπινγκ ακόμα

I HATE FASINA!

OYF

Metal gods

ΠΡΟΣΟΧΗ Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ Σ'ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΙΣΤΟΤΟΠΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΖΗΜΙΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛ


το ΖΗΜΙΑ δεν το έγραφε με μεγαλύτερα γράμματα απ'ότι τα υπόλοιπα,αλλά στο δικό μου το μυαλό απέκτησε λάμπες νέον και γλομπάκια γύρω γύρω σα πινακίδα στο Λας Βέγκας.Νομίζω πως κάλλιστα πια μπορώ να καταχωρηθώ στο βιβλίο Γκίνες για τον ταχύτερο συντονισμό οπτικής αντίληψης και κίνησης(το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στην ανάγνωση του μηνύματος και στο κλικ του ποντικιού για να σωθώ από το ναρκοπέδιο,ισούται με 0,0000000,195 του μινισεκόντ-μονάδα χρόνου μη αντιληπτή από το ανθρώπινο είδος).Αν δεν υπάρχει τέτοια κατηγορία ρεκόρ,να φτιάξουν κατεπειγόντως.


Τι έψαχνα κι έπεσα πάνω στο άνωθεν ελπιδοφόρο μήνυμα;Δεν κοιτούσα για τσόντες η κακομοίρα,ούτε τίποτα άλλα απαγορευμένα.Φωτογραφίες έψαχνα των Judas Priest.Έχει δυο μέρες που έχω πάθει μία παλινδρόμηση και επέστρεψα στα μικρά,γλυκόπικρα μεταλλικά μου(πολύ)νιάτα.Τη χρονομετρώ-αν ξεπεράσει το τετραήμερο,θα αρχίσω ν'ανησυχώ στα σοβαρά.Αλλά προς το παρόν το απολαμβάνω.Αφορμή για να γυρίσω πίσω...πίσω....πίσω ήταν το youtube.Τούτο το μαραφέτι του σατανά,μ'έριξε πάνω στο βίντεο κλιπ του Hear'n'aid.Αυτό ήταν,κόλλησα.Είναι βλέπεις όλοι μαζεμένοι εκεί μέσα,οι ήρωες και τα μαλλιά του παρελθόντος μου. Αυτή η φάση όλοι μαζί αγαπημένοι να γελάνε,να παίζουν και να θαυμάζουν ο ένας τη δεξιοτεχνία του άλλου,μου έβγαζε μια τέτοια συντροφικότητα και αγάπη,που τους αισθανόμουν και δική μου οικογένεια...Μας θυμάμαι να σχολιάζουμε με τον αδερφό μου σαν τις κυρά κατίνες την κάθε λεπτομέρεια-φάτσες,χαμόγελα,τεχνική(τι ξέραμε τα πιτσιρδέλια,την τύφλα μας,οπότε λέγαμε μαλακίες του τύπου"τόσο λίγο δείχνουνε τους Iron maiden κι αυτό τον άγνωστο(όπου άγνωστος οποιοσδήποτε δεν τον έγραφε το γερμανικό Metal Hammer)που δεν ξέρει και να παίζει τον δείχνουν τόση ώρα!",και μετά προσκυνούσαμε τον Yngwie Malmsteen.Επίσης νομίζω πως η μαμά μου,δυστυχώς,ποτέ δεν εκτίμησε τη σπάνια-έως ανύπαρκτη-για μαμά ευκαιρία που της προσέφερα να γνωρίσει τον κιθαρίστα των Giuffria.Εξ'όψεως τουλάχιστον.Τη φώναζα να παρατήσει το φαί ή τις δουλειές,και την έστηνα στό ένα μέτρο απ'την οθόνη να τον βλέπει στο ριπίτ,ώστε να αποτυπώσει στο μυαλό της το μαλλί του και να μου τα κάνει ίδια(έπιανε το χέρι της).Βέβαια τότε τα άδολα νεανικά μου μάτια δεν έβλεπαν αυτό που τώρα κάνει μπαμ -ότι το μαλλί τούτο έχει πάνω τριακόσια κιλά λακ-,οπότε την κατηγορούσα που δεν το πετύχαινε και καταλήγαμε μαλωμένες πάντα.

Αυτά.Πρέπει να ξαναγυρίσω στην καταναγκαστικά επαναληπτική ακρόαση του Monster of rock,του Blood red skies και του The idol(WASP).Κι απο Δευτέρα γυμναστική(άσχετο)

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι:Όχι shooting the law,γομάρια,αλλά Breaking the law-Judas Priest

Υ.Γ.Η έρμη η μαμά μου,πρέπει να πέρασε πολύ δύσκολη εφηβεία(τη δικιά μου).Κάθε χρόνο περίμενε με λαχτάρα την παρέλαση.Για να με δει με φούστα...