Όλα τά'χε η Μαριωρή

Δε μου έφταναν τα βάσανά μου και οι υπαρξιακές μου αναζητήσεις,έχω και τη γειτονιά μου,που από σκέτη κωλογειτονιά εξελίσσεται σε Μπρονξ...

Χθες το απόγευμα,ενώ ετοιμαζόμουν για έξοδο για ποτάκι,έπιασε τ’αυτί μου θόρυβο τόσο δυνατό που υποσκέλιζε τους Muse στο cd player.
Χαμήλωσα τη ένταση και κατάλαβα πως ακόμα ένα ματς μεταξύ των από κάτω γειτόνων ήταν σε εξέλιξη.

Τον τελευταίο χρόνο και παραπάνω,η από κάτω(αυτή με τα σκυλάδικα),τα έμπλεξε με κάποιον-ο οποίος με συνοπτικές διαδικασίες μετακόμισε στην πολυκατοικία και γίναμε όλοι μαζί μια αγαπημένη οικογένεια..Αυτός λοιπόν,αν και όταν τον συναντάς στο ασανσέρ είναι πάντα ευγενικότατος και μοιάζει φυσιολογικός, μάλλον δεν πρέπει να είναι και πολύ σόι άνθρωπος.Κι άλλες φορές τους έχω ακούσει να ωρύονται για ώρες,με χοντρά βρισίδια,αυτός να φεύγει,μετά να γυρνάει και να χτυπάει τα κουδούνια κι αυτή να μην του ανοίγει κτλ,μια νότα από Λαμπίρη στην ανήσυχη ζωή της πολυκατοικίας...Πίστεψα πως κι αυτή τη φορά επρόκειτο για κάτι παρόμοιο-όμως τα πράγματα αποδείχθηκαν πολύ σοβαρότερα.

Για να μη μακρηγορώ,ο τύπος απ'ότι φαίνεται είναι τζογαδόρος και χρωστάει λεφτά.Και αυτό που άκουγα δεν ήταν καυγάς μόνο μεταξύ του ζεύγους,αλλά και ενός τρίτου προσώπου-κάποιου καλόπαιδου από μαγαζί με φρουτάκια,που ήρθε να εισπράξει τα χρωστούμενα.


Αφού λοιπόν για αρκετή ώρα απολάμβανα ανταλλαγή φιλοφρονήσεων τύπου«καργ...λη,φέρε τα λεφτά» «δεν έχω σου είπα» στο ενδιάμεσο τη γυναίκα «εγώ για σένα θα δουλεύω ρε μαλ..α;δε σου δίνω τίποτα» «πουτ...α θα σε γ..»,ξάφνου οι θόρυβοι και οι τσιρίδες δυναμώνουν και η φάση μεταφέρεται στο δρόμο


Βγαίνω μαζί με όλο το υπόλοιπο τετράγωνο στο μπαλκόνι,και αντικρύζω μέσα στο δρόμο τον νταβά να...ΜΑΧΑΙΡΩΝΕΙ τον από κάτω,ο οποίος πάλευε να μπει στο αμάξι του και να διαφύγει,και τελικά,αν και αιμόφυρτος,τα κατάφερε!Ο μαχαιροβγάλτης,με το σουγιά στο χέρι,ξαναγυρίζει στην πολυκατοικία κι αρχίζει να κλωτσάει την πόρτα για να ξαναμπεί,αλλά ευτυχώς δεν του έκανε τη χάρη να σπάσει...Είδε κι αποείδε,είχε μαζευτεί και κόσμος στο δρόμο,σταμάτησε την προσπάθεια κι άρχισε να τρέχει προς άγνωστη κατεύθυνση,το μαχαίρι πάντα στο χέρι!Η από κάτω βγήκε αλλοπαρμένη στο μπαλκόνι καλώντας σε βοήθεια φοβούμενη μην ξαναγυρίσει ο Τζακ ο αντεροβγάλτης,και συγχρόνως αγωνιώντας για το τι απόγινε ο μαχαιρωμένος γκόμενος....

Σχεδόν πεσμένη στα τέσσερα γύρισα μέσα,τριπλοκλείδωσα κι έστησα αυτί.Άκουσα υστερικά τηλεφωνήματα,κόσμο να μπαινοβγαίνει,και μετά δεν ξέρω τι έγινε γιατί πήρα την παράτολμη απόφαση να βγω τελικά έξω.Στο γυρισμό οι φίλοι μου με ανέβασαν μέχρι πάνω για σιγουριά..

Σήμερα το πρωί μου χτύπησε ο διαχειριστής.
"Κοίτα,χθες ρίξανε έξι μαχαιριές στον Τάσο.Θα τον βουτήξουνε βέβαια φαντάζομαι το δράστη,αλλά για καλό και για κακό αυτές τις μέρες πρόσεχε στο μπαίνε και στο βγαίνε από την πολυκατοικία"

Γκλουπ....

Αν κάνω να γράψω πάνω από μήνα χωρίς ειδοποίηση,σημαίνει ή πως μετακόμισα ξαφνικά σε άλλη χώρα,ή πως μετακόμισα ξαφνικά σε άλλο κόσμο...

Άσχετο,αλλά να προλάβω να το γράψω πριν γίνει καμμιά στραβή

Σήμερα έκανα τη δεύτερη απόπειρα για δημιουργία μπιφτεκιών.Αν εξαιρέσουμε κάποια τυχαία συμβάντα,όπως:
το ότι μου έφυγε η εξάδα των αυγών στο πάτωμα με το που τα έβγαλα από το ψυγείο,με αποτέλεσμα τα τρία να γίνουν επιτόπια ομελέτα
το ότι κάηκα σε 5 διαφορετικά σημεία της αριστερής παλάμης
το ότι τα μπιφτέκια από την κάτω πλευρά έβγαλαν κάτι περίεργους αφρούς(???!!)σαν σαπουνάδας,

...κατά τα άλλα,έγιναν πολύ νόστιμα!Και θέλω να αδράξω την ευκαιρία για να ευχαριστήσω θερμά όλους τους θαμώνες του εν λόγω τόπου που με την υποστήριξη και τα εύστοχα σχόλιά τους στο προηγούμενο ποστ μαγειρικής,συνέβαλαν ενεργά στην επιτυχία ταύτη..Ευχαριστώ!Ευχαριστώ παιδιά!Σνιφ...συγκινήθηκα... :)
(memory note:να προσθέσω ευχαριστήριο απόσπασμα στη διαθήκη μου...)

It's the end of the world as I know it

Ο κόσμος,όπως τον ήξερα,δεν υπάρχει πια.Το σύμπαν(όχι αυτό που συνομωτεί και μας γαμ..εί όλους,το άλλο,το δικό μου το προσωπικό) που με τόσο κόπο είχα χτίσει πετραδάκι πετραδάκι,καταρρέει.Ευτυχώς,υπό μία έννοια,γιατί ήτανε λίγο στραβοχυμένο,σαν Πύργος της Πίζας μετά από επέμβαση του Νταλί(ήτοι:πύργος της Πίζας με στριφογυριστά μουστάκια).

Το ζήτημα είναι ένα:θα προλάβω να βγω έξω πριν πέσει και με πλακώσει;



( )

Αυτή είναι μία παρένθεση.Είναι άδεια τώρα,μα μέχρι πριν από λίγο περιείχε τη συνέχεια του ποστ,που γράφτηκε υπό συνθήκες αποστέρησης ύπνου.Για όσους άτυχους πρόλαβαν να το διαβάσουν,λυπάμαι βαθύτατα.Αλλά μην ανησυχείτε.Το διήμερο της φρίκης φαίνεται να πέρασε(και τώρα,αρχίζει το τριήμερο...)
:)

Nap time

Σήμερα

Εκείνη η δύσκολη ώρα που έχεις γυρίσει από τη δουλειά,φάει,και γείρει στον καναπέ χαζεύοντας τις Σαββατογεννημένες

Τα μάτια σου βαραίνουν.....

και βρίσκεσαι να τρέχεις με χίλια μέσα σ'ένα κόκκινο αγωνιστικό αυτοκίνητο-ξάφνου μπροστά σου αυτοκίνητα ακίνητα,σαν σε φανάρι-πατάς φρένο απότομα,μήπως και προλάβεις να σταματήσεις-κι έντρομη νιώθεις πως αντί να κόψει ταχύτητα,επιταχύνει

Αααχ!

....ξυπνάς πριν τη σύγκρουση



Χθες

εκείνη η δύσκολη ώρα που έχεις γυρίσει κτλκτλΣαββατογεννημένες

Τα μάτια σου βαραίνουν.....


και βρίσκεσαι καθισμένη κάπου,απ'όπου σηκώνεσαι με φόρα για να ανακαλύψεις πως το ταβάνι είναι χαμηλό λες και είσαι η Αλίκη-γίγαντας-στη χώρα των θαυμάτων και χτυπάς με δύναμη το κεφάλι σου στο δοκάρι-ΝΤΟΥΠ!

Αααχ!

πετάγεσαι,αλλά πριν προλάβεις να ξυπνήσεις,η νύστα σου ξαναβαραίνει τα βλέφαρα

και ξανασηκώνεσαι με φόρα και ξαναχτυπάς με δύναμη το κεφάλι σου στο χαμηλό δοκάρι-ΝΤΟΥΠ!



Τώρα έχεις ξυπνήσει για τα καλά


(Από αύριο κομμένος ο μεσημεριανός ύπνος..)

Πίνου(για να ξιχνώ τουν πόνου)

Ήταν που παραήμουν κεφάτη τις προηγούμενες μέρες..Τόσο χάλια μέρα σαν τη σημερινή στη δουλειά,είχα χρόνια να περάσω-μπορεί και να ήταν η χειρότερη ever.Η ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΗ,(ίσως γράψω μια μέρα γι'αυτήν)τα κατάφερε τελικά:μ'έβγαλε εκτός εαυτού.Και εγώ θέλω να βγαίνω από τον εαυτό μου μόνο κατά βούληση δική μου...Το μεσημέρι έκλαιγα,μετά μίλησα στο τηλέφωνο αλλά δεν ανακουφίστηκα,μετά απέρριψα μια πρόταση για έξοδο για να μην καταθλίψω όλη την πόλη,και τώρα κυκλοφορώ μέσα στο σπίτι μ'ένα μπουκάλι στο χέρι,σαν τον Ορέστη Μακρή με φόρμες.

Φτηνιάρικο ημιξυνισμένο ημίγλυκο κόκκινο κρασί.
Και να σκεφτείς πως ήμουν έτοιμη να το πετάξω χθες...

Έφαγα κι ένα μήλο πίνοντας,κι έγινε μέσα στο στομάχι μου σα σανγκρία κακής ποιότητος.

Κατά διαστήματα,μια απότομη βαθιά αναπνοή συνοδευόμενη από τρεις μικρούς λυγμούς μου θυμίζει πως μέσα μου ακόμη κάτι κλαίει...

Το ευτύχημα είναι πως...ΔΕ θέλω να καπνίσω!Σκέτη αλκοολική;Όχι κι άσχημα...


(τι αλκοολική ρε ρεζίλι της μεθυστακοκοινωνίας;Ζήτημα είναι να κατέβηκε δύο πόντους το κρασί τόσες ώρες,μας κοροϊδεύεις;Η αλκοολοποσία θέλει σεβασμό-ή μέθα και πέσε λιπόθυμη,ή ασ'το μπουκάλι και πιάσε το κουτάκι με την Αμίτα και μη μας ζαλίζεις,you pretentious bitch..)


Update

Ενώ το πάλευα με το μπουκάλι ελέγχοντας κατά διαστήματα πόσο απέχω ακόμα από τον πάτο(πολύ),προέκυψε καινούρια πρόταση:Η κοιλάδα του Ηλά.Ταμάμ για να μου φτιάξει τη διάθεση-σκέφτηκα όμως πως ίσως μια ταινία θα μπορούσε να πάρει το μυαλό μου από τη συνεχή και επίμονη ανακύκλωση των πρωινών γεγονότων(μερικές φορές ο καλύτερος τρόπος να ξεφύγεις από την κατάθλιψή σου,είναι να ασχοληθείς με την κατάθλιψη των άλλων..).Ήξερα πως αν το σκεφτόμουν έστω και ένα δευτερόλεπτο,δε θα πήγαινα.Οπότε δεν το σκέφτηκα καθόλου.Έβαλα ένα παντελόνι,πήρα τα κλειδιά κι έφυγα.Από πάνω,παρέμεινα με το ξεχειλωμένο μπλουζάκι που φοράω στον ύπνο,μια ζακέτα φόρμας που φοράω στο σπίτι και το μαλλί φορμαρισμένο στο σχήμα του μπράτσου του καναπέ.Και ω,τι χαρά!Στο σινεμά συναντήσαμε δύο ξεχωριστές παρέες από συναδέλφους...

Μιλάμε το σύμπαν έχει γαμηθεί στη μαλακία τελευταία...

Communication breakdown

Για αρσενικό,κύριος,για θηλυκό,κυρία,για ουδέτερο;
Χμμ..κύριο


Λοιπόν

Κύριο Σύμπαν

Δεν ξέρω αν φταίω εγώ,εσύ ή ο ΟΤΕ που δεν συνεννοούμεθα.
Όταν πριν από 2-3 ποστ έλεγα ότι είμαι σχεδόν έτοιμη να ερωτευτώ ξανά,εννοούσα να εμφανιστεί ένας ψηλός,σπαθάτος,έξυπνος,χιουμορίστας,ωραίος,οικονομικά ανεξάρτητος,ενδιαφέρων τύπος που να πέσει ξερός για πάρτη μου,να κάμψει και τους τελευταίους σκεπτικισμούς μου ως προς το θέμα"έρωτας:αυτός ο άγνωστος"και να με πάρει να φύγουμε στο ηλιοβασίλεμα.ΔΕΝ ΕΝΝΟΟΥΣΑ:


-Να μου την πέσουν παντρεμένοι συνάδελφοι με 2 παιδιά

-Να μου την ξανα-πέσουν πρώην κατεστραμμένες σχέσεις

-Να μου την πέσει αγέλη 15χρονων μαλακιστηριών στο δρόμο(σημειωτέον,νιαουρίζοντας.I was creeped out a bit.)


και,last...and most certainly,least

-Να μου την πέσει η υπάλληλος στο βενζινάδικο(...)


Ελπίζω να έγινα κατανοητή.Βλέπεις ότι σου μιλάω με το καλό και ευγενικά,και θα σου δώσω άλλη μία ευκαιρία να συνομωτήσεις με τον εαυτό σου και να οδηγήσεις τα πράγματα στο προσδοκώμενο αποτέλεσμα.Αλλιώς,δεν εγγυώμαι τίποτα.Δεν είμαι βίαιο άτομο,αλλά έχει και η φιλησυχία τα όριά της.Την επόμενη φορά,θα προβώ σε ωμότητες.

Εύχομαι,για όλους μας,να μη χρειαστεί.

Με τιμή,

Aurelia Aurita

(θα έγραφα σκέτο Aurelia,αλλά δυστυχώς,δεν έχω πια την ευχέρεια που είχα μέχρι τώρα,να κυκλοφορώ μόνο με το μικρό μου-μόλις προσφάτως ανακάλυψα πως βγήκε μια καινούρια μπλόγγερ που το χρησιμοποιεί.Shit...Μόνο εγώ είμαι μαλάκας και πριν βγω στο κουρμπέτι έκανα έλεγχο για να δω αν το έχει κάποιος άλλος-έστω και κατά το ήμισυ...)